Top 10 slechtste games van 2015 - De grootste flops van het jaar

Dit jaar zijn er een heleboel klassiekers uitgekomen. Maar voor elke topper zit er wel een stinker tussen. Dit is de top 10 slechtste games van 2015 op XGN!

Hoewel 2015 het jaar was van de toekomst, kunnen we zelfs in ons futuristische utopia niet ontkomen aan slecht ontwikkelde videogames. Niet elke game kan een regelrechte klassieker zijn. Op deze lijst kom je alleen maar games tegen die je regelrecht in de prullenbak kunt smijten.

Soms weet een game de immense hype niet waar te maken, en soms krijgen we een waar glitchfestijn voorgeschoteld. Wat voor reden dan ook, de games op deze lijst zijn ronduit slecht. Met welke vreselijke wangedrochten hebben de redactieleden van XGN zich dit jaar weer gemarteld? Dit zijn de slechtste games van 2015!

De Nintendo 3DS heeft geen gebrek aan goede games in vrijwel elke genre ooit gemaakt. Tenminste, behalve in third person shooters. Toen IronFall: Invasion werd aangekondigd tijdens een Nintendo Direct waren we meteen enthousiast. Een shooter op de 3DS die gebruikt maakt van de c-stick en die ook nog eens online kan?

Het klonk als een gouden combinatie, maar helaas bleek dit meer een verroeste afgebrokkelde combinatie te zijn. De game zag er uit als een iPhone game, had amateuristisch slechte stemacteurs en was ook nog eens compleet onorigineel. De multiplayer was dan weer iets beter, maar dat kon de pijn niet verzachten. Een gemiste kans.

Jammer genoeg werd Ride niet het door de ontwikkelaar beschreven 'Gran Turismo voor Motoren'. Speltechnisch gezien was er ook niets mis met Ride; er waren een heleboel motoren om te besturen en speltechnisch zat de game ook goed in elkaar. Op alle andere gebieden liet de game alleen een paar flinke steken vallen.

De framerate was dramatisch laag, en waren niet genoeg banen om overheen te scheuren. Ook op visueel gebied was Ride niet erg spannend. Het advies was dan ook om te wachten op de volgende MotoGP game. En het kan natuurlijk altijd slechter...

Dit jaar was een slecht jaar voor motorracefans. Je zou misschien denken dat Motorcycle Club van de ontwikkelaars van Driveclub komt. Alleen gebruikt deze game motors in plaats van auto’s. De game probeert dan ook wanhopig Driveclub te imiteren. De game slaagt hier niet in.

Eén van de belangrijkste elementen in een racegame is namelijk de besturing, toch? Motorcycle Club verpestte dit aspect al, waardoor onze recensent de motors vergeleek met die op een goedkope kermisattractie. Als de tegenstanders er ook niets van bakken en de motoren klinken als grasmaaiers, dan weet je dat er iets mis is gegaan bij de ontwikkeling van deze game.

Een welbekend begrip is dat van ‘Sex Sells’. In de wereld van games betekent dit vaak een schaars gekleed vrouwelijk schoon met een bijpassend grote voorgevel. Of dit oké is of niet laten we aan jullie over. Het maakt ons alleen maar uit of de daadwerkelijke game eromheen goed is.

Helaas is dit bij Onechanbara Z2: Chaos totaal niet het geval. Als een ontwikkelaar dan toch besluit halfnaakte gepixelde vrouwen in een game te stoppen, helpt het niet dat de game grafisch van een ondermaats niveau is. Ook van de gameplay werd onze recensent Rick niet bepaald warm.

We kennen Godzilla natuurlijk allemaal als het gigantische Japanse monster die in zijn films vernietiging en wanhoop zaait. We konden daarom ook nooit weten dat deze vernietiging en wanhoop realiteit zal worden. Niet als een torenhoog reptiel, maar in de vorm van een PlayStation game. Godzilla: The Game om precies te zijn.

Met zijn langdradige gameplay verpulverde Godzilla: The Game meer hersencellen dan de echte Godzilla gebouwen vernietigde in zijn films. Voor de fans was het grote aantal Kaiju een leuke toevoeging, maar dit kon deze catastrophe niet tegenhouden. Hopelijk wordt de koning der monsters in een andere game meer eer aangedaan.

Het zou ironisch zijn om Devil’s Third een derde plek te geven op deze lijst. Die eer verdient deze game niet eens. Ondergetekende had het privilege om deze game uitgebreid te spelen,

Wat een gestoorde, overdreven bloederige third person shooter had kunnen worden was in plaats daarvan een clichématig schietfestijn dat de Wii U overduidelijk niet aan kon. Technisch en grafisch teleurstellend is één ding. Maar toen de game in de multiplayermodus ook nog de ballen had om ons microtransacties voor te schotelen was de keuze snel gemaakt. Devil’s Third kon rechtstreeks naar Beëlzebub zelf gestuurd worden, met groetjes van XGN.

Uitgever Activision en ontwikkelaar Robomodo gaven onze nostalgie voor de Tony Hawk games een flinke stomp in de spreekwoordelijke noten met dit vijfde deel in de Pro Skater serie. Ondanks het feit dat de day one patch voor de game groter was dan de game zelf, was Tony Hawk’s Pro Skater 5 nog steeds bezaaid met bugs en glitches.

Dit is alleen niet het enige; de game voelde simpelweg niet af, de speelbare gebieden waren saai en de toevoeging van de nieuwe slam feature schoot ook bij ons in het verkeerde keelgat. Sorry Tony, maar het feit dat jouw naam gebruikt werd om een nauwelijks functionerende drol te verkopen, kunnen we niet vergeven. Daarom is Tony Hawk’s Pro Skater 5 met het laagste cijfer dit jaar de slechtste game van 2015.

Wat is erger dan een slechte game? Een slechte game niet kunnen spelen, en dat is precies wat gebeurde toen Ralph aan de slag ging met The Last Dogma. De game had een ambitieus een creatief concept, maar faalde in bijna elk ander opzicht.

Vooral grafisch viel de game flink tegen; alle omgevingen waren doordrenkt in een bruine kleur, een goede metafoor voor waar de game op lijkt. Wat dat is kunnen jullie zelf ook wel invullen.

Uitgevers en ontwikkelaars geven niet snel toe dat een game slecht is. Je weet dus dat er echt stront aan de knikker is wanneer uitgevers je geld terug gaan geven vanwege de kwaliteit van de game. Dit is precies wat er gebeurde met Afro Samurai 2: Revenge of Kuma.

Deze game viel namelijk zó tegen, dat de volgende afleveringen geannuleerd zijn. Gamers konden zich niet vinden in de gedateerde graphics, korte speelduur en de stroeve besturing. Onze recensent Theo was er ook niet al te blij mee. We geloven hem helemaal.

Met een opzettelijk controversiële marketingcampagne (waar de game van Steam werd verwijderd om vervolgens weer teruggeplaatst te worden) slaagde Hatred erin om onze aandacht te trekken. Als de ontwikkelaars alleen even veel moeite hadden gestopt in de ontwikkeling van de game, was deze game niet geland op deze lijst. De initiële shock van het neerknallen van onschuldige mensen vervaagt namelijk al snel. Pas dan komt de eentonigheid in de game naar boven.

Hatred probeert zo erg om schockerend en controversieel te zijn dat het lachwekkend overkomt. Hier helpen de vijanden met het IQ van een sinaasappel ook niet echt bij. De graphics zijn dan weer wel stijlvol, maar dat kan deze game niet redden. Hatred is dus de juiste titel voor deze game, al slaat dit meer op de spelers dan op de hoofdpersoon.