Waarom zijn Nintendo-games eigenlijk zo weinig in de aanbieding?

Een nieuwe game kost toch snel 60 euro, tegenwoordig vaak zelfs meer. Maar gelukkig kun je games ook vaak vrij snel goedkoper in huis halen. Nintendo-fans zal het alleen zijn opgevallen dat dat soms tegenvalt. Hoe zit dat?

Wie een game bij lancering te duur vindt, hoeft de hoop om hem ooit te spelen meestal niet op te geven. Binnen een jaar zakt de prijs soms al aanzienlijk. In sommig gevallen gaat het zelfs nog harder: Prince of Persia: The Lost Crown moest in januari 50 euro kosten, maar kun je nu al voor nog geen drie tientjes kopen.

Het valt alleen op dat dat soort prijsdalingen er bij Nintendo-games vaak niet komen, of pas later. Als ze komen, is het niet het soort daling dat je ziet bij andere uitgevers. Dat heeft een aantal redenen.

Een potentiële reden voor de hogere prijzen bij Nintendo zit in het format waarop een game uitkomt. Een fysieke Switch-game staat op een cartridge en die zijn een stuk duurder om te maken dan de schijfjes die andere uitgevers gebruiken. Soms zie je ook dat multiplatform games duurder zijn op de Switch dan op andere platforms.

Neem bijvoorbeeld het eerder genoemde Prince of Persia. De game is op andere platforms gezakt naar minder dan 30 euro, maar op de Switch kost hij nog meer dan 40. Om aan een Switch-exemplaar net zoveel te verdienen als een PlayStation-exemplaar, moet Ubisoft meer vragen, omdat de uitgever meer moet betalen om de Switch-versie te maken.

Dat zou natuurlijk niet uit moeten maken voor digitale exemplaren. Maar platformhouders als Nintendo, Sony en Microsoft hebben met verkopers van fysieke games een afspraak dat digitale games niet goedkoper mogen zijn dan fysieke games. Vandaar dat je over de hele game-industrie zelden of nooit een digitale deal ziet die beter is dan de prijs voor een fysiek exemplaar.

Maar de reden dat Nintendo-aanbiedingen zo zeldzaam zijn is niet puur technisch. Als je het nieuws rondom de Switch genoeg volgt om ook iets mee te krijgen van investeerdersbijeenkomsten, heb je misschien al eens gemerkt dat Nintendo het graag heeft over “evergreen titles”. Nintendo wil graag dat ook hun oudere titels gezien worden als een waardevolle aanvulling van je game-bibliotheek.

Het is alleen wat lastig om consumenten te laten denken dat je zeven jaar oude game nog net zo waardevol is als bij lancering, als hij in de winkel al half afgedankt in een budgetbak ligt. De meeste potentiële kopers zien eerder wat de game kost, dan wat Nintendo graag wil dat je van de game denkt. Dure producten stralen vaak eerder kwaliteit uit dan goedkope, dus als je iets wil presenteren als evergreen, moet de prijs er naar zijn.

De reputatie van Nintendo is ook een mogelijke factor. Van de grote platformhouders is Nintendo de oudste en bovendien heeft het bedrijf heel veel franchises die populair zijn en nergens anders te vinden zijn. Uiteraard hebben andere consoles ook exclusives van vaak hoge kwaliteit, maar de naamsbekendheid van Mario en Zelda is moeilijk in te halen voor recentere franchises.

Voor veel van die bekende Nintendo-franchises is het bovendien zeldzaam dat er een game in verschijnt die echt slecht ontvangen wordt. Zo onstaat al snel de reputatie dat je 60 euro goed besteed zijn aan een Nintendo-game. Dat wil niet zeggen dat ze minder goed besteed zijn aan een andere game, maar zolang er de perceptie is dat Nintendo garant staat voor een hoge kwaliteit, kan het bedrijf het maken om games duur te verkopen.