De zes beste bordspellen om mee te nemen op vakantie

Het is tijd voor zomervakantie, en dat betekent reizen met vrienden, familie of je partner. Maar de echte vraag is: welke bordspellen neem je mee? Nou, daar kunnen wij jullie een handje bij helpen.

Wat je precies kan spelen is natuurlijk sterk afhankelijk van hoeveel spelers er zijn. Reis je met je partner, of met je gezin/vrienden? Welke bordspellen geschikt zijn verschilt hierdoor flink. Daarom hebben we een top drie voor tweespeler spellen en bordspellen die je met een grotere groep kan spelen. Grofweg met zes of meer.

We zullen het ook voornamelijk over kleine bordspellen hebben. Spellen die je gemakkelijk in je koffer kan stoppen, zonder dat je de moeilijke keuze hoeft te maken een paar onderbroeken minder mee te nemen. Pro tip: stop meerdere spellen in een doos. Voor bordspellen kan dat soms wat lastig zijn, maar kaartspellen kan je in van alles kwijt!

Schaken is een klassiek bordspel dat iedereen kent. Er zijn wereldkampioenschappen die door miljoenen mensen worden bekeken. Netflix smash hit The Queen's Gambit draait zelf volledig om dit 'spel'. Maar Schaken hoeft geen levensstijl te zijn. Je kan prima af en toe een leuk potje spelen met je parter. Zeker in een park, of in een cafeetje.

Let er alleen wel op dat Schaken alleen écht leuk is als de twee spelers grofweg aan elkaar gewaagd zijn. Als je van tevoren weet dat jij je partner finaal de grond in gaat drukken is dat na een potje of drie wel leuk geweest. Vandaar dat het bordspel 'slechts' op plek drie staat.

Maar hier staat wel wat tegenover. Schaken is een spel dat je kan studeren, en waar je jezelf écht kan verliezen. Dus misschien vorm je wel een rivaliteit met je medereiziger. Na wat oefenen online komt die dan plots terug, om wraak te nemen. En nu is het echt los. Je blijft elkaar overtreffen, en de potjes worden erg diep. Nu komt de schoonheid van Schaken echt naar boven.

Wij beschrijven Onitama vaak als Kung Fu schaken. Het is duidelijk gebouwd op de template die Schaken heeft gevormd, maar met interessante veranderingen. Veranderingen die het bordspel aanzienlijk interessanter kunnen maken voor twee spelers die keer en keer opnieuw met elkaar ten strijde willen gaan.

In plaats van dat elk stuk anders beweegt, heeft Onitama namelijk kaarten die aan het begin willekeurig gedeeld worden. Wat jouw stukken kunnen ligt aan de kaarten, en elke keer dat je een zet maakt moet je de daarvoor gebruikte kaart inruilen met de kaart in het midden. Zo kan jij nooit hetzelfde als je tegenstander, maar zal die wel alles kunnen wat jij ooit kon. Tegelijkertijd is elk potje anders. Daarentegen is alles open informatie, waardoor je flink kan doordenken als je dat wil. En door de constant veranderende mogelijkheden kan je soms bijzonder interessante zetten maken.

Onitama heeft ook een drietal uitbreidingen die nieuw leven in het bordspel kunnen blazen als het begint te vervelen. Sensei's Path is een absolute aanrader voor meer afwisseling, en Way of the Wind is erg leuk als je veel tegen dezelfde persoon speelt. Wij waren wel wat minder weg van Light and Shadow. Maar voor de duidelijkheid, Onitama is een topspel met of zonder uitbreidingen.

Als jullie vaker onze artikelen lezen zal het geen verrassing zijn dat Patchwork bovenaan de lijst voor twee spelers staat. Het is top. Het thema werkt perfect met wat je aan het doen bent, en het heeft een bijzonder interessante tijdmechaniek. En de speelstukken doen zo sterk aan Tetris denken!

We weten dat lappendekens maken niet bepaald spannend klinkt, maar geloof ons maar als we zeggen dat niets minder waar is. Het puzzelen dat dit bordspel brengt is zó goed dat je er helemaal in opgaat. Het staat zonder problemen toe dat je jezelf volledig in een hoekje werkt. Wij hebben meer dan eens serieus overwogen om een Patchwork toernooi te organiseren.

Het helpt ook dat Patchwork een uitstekende app heeft voor op je mobiel, waardoor je op afstand met je vrienden thuis kan spelen. Of tegen sterke spelers op het internet. Of je kan oefenen door het op te nemen tegen de misschien wel té sterke AI.

Hidden roles is een welbekend genre dat uiteraard alleen werkt in groepen die wat aan de grotere kant zijn. Ben je met zijn tweeën, dan is het natuurlijk geen kunst om uit te vogelen wie de dief is als jij zelf de agent bent. Maar met meer mensen wordt het aanzienlijk uitdagender. Het eerste spel waar je misschien aan denkt is Weerwolven van Wakkerdam. Maar net als met alles is het ook voor bordspellen zo dat de bekendste niet per se de beste is. Wat dacht je bijvoorbeeld van Secret Hitler?

Secret Hitler is aanzienlijk makkelijker. Er zijn in essentie drie rollen: Liberalen, fascisten en Hitler, de leider van de fascisten. Beide kanten willen hun agenda voortzetten om de macht te grijpen in Duitsland nét voor de Tweede Wereldoorlog. Elke ronde wordt er een kanselier aangewezen die moet gaan kiezen wie deze ronde meedoen met de stemming. Vervolgens stemmen de betrokkenen blind voor liberaal of fascistisch. Als de fascisten zes keer een ronde winnen, of de liberalen vijf keer, dan is het spel voorbij.

De fascisten zijn in de minderheid, maar er is één stem nodig voor fascisme. Het is dus zaak voor de liberalen om zo snel mogelijk uit te vogelen wie hun vijanden zijn, en dan als kanselier die spelers níet te kiezen. Als fascist wil je daarom ook het juiste moment kiezen om tegen te stemmen. Doe je het te vroeg, dan zal de groep je waarschijnlijk vinden. Doe je het te laat, dan red je het spel niet meer. En pas op, want als de liberalen Hitler vinden en vermoorden winnen zij direct. Dit bordspel heeft geen helden.

Lijkt Secret Hitler je leuk, maar ben je niet zo weg van het thema? Dan kan je ook een Arthurisch thema proberen met The Resistance: Avalon. Of speel met spionnen met The Resistance. En als je het nog simpeler wil hebben kan je ook een kijkje nemen naar Spyfall.

Laten we even iets doen dat wat artistieks of psychologisch heeft. We nemen een kijkje naar Dixit. We raden jullie overigens ook aan om Odyssey te halen, want het enige inhoudelijke verschil is dat je het met meer mensen kan spelen. Tenzij je helemaal verliefd bent op de afbeeldingen van het origineel, natuurlijk.

Dixit bouwt voornamelijk op jouw creativiteit. In jouw beurt moet je namelijk een van je handkaarten, elk schitterende afbeeldingen die niet ongepast zouden zijn in een museum, kiezen en beschrijven. Je legt het gesloten op tafel, en al je medespelers/tegenstanders kiezen op basis van jouw beschrijving ook een kaart om eraan toe te voegen. De stapel gekozen kaarten wordt geschud en open gedraaid. Dan moet iedereen raden welke kaart van jou is. Liefst wil je dat precies één persoon het goed heeft, want dat is alles dat je nodig hebt om punten te scoren. Als iedereen het goed of fout heeft ben jij namelijk de enige die niets krijgt.

Dixit is een bordspel dat aanzienlijk beter werkt als iedereen elkaar kent, of niemand elkaar kent. Onder vrienden worden de beschrijvingen namelijk inside jokes en persoonlijke anekdotes die een of twee medespelers met jou hebben meegemaakt. In een kamer vol onbekenden moet je creatieve manieren bedenken om subtiel naar iets te hinten. Ben je met je partner en kent de rest elkaar niet? Dan zal de groep zich gauw gaan storen aan jullie geheime hints die niemand anders uit kan vogelen. Daarom is Dixit perfect voor vakanties!

Het leven is niet eerlijk. Dat staat op de achterkant van de doos van De Grote Dalmuti. En dat is ook het thema. In het eerste potje lijkt De Grote Dalmuti (of gewoon Dalmuti) op een normaal slagenspel waarbij je zo snel mogelijk van al je kaarten af wil komen. Maar dan begin je met potje twee, en komen er nieuwe regels bij.

De speler die het vorige potje als eerste uit was, wordt namelijk tot Grote Dalmuti verklaard, en de tweede plek wordt de Kleine Dalmuti. Was je alleen als laatste uit, dan ben je de Grote Slaaf. En de eennalaatste wordt de Kleine Slaaf. De Grote Dalmuti bepaalt waar die gaat zitten, en de rest moet zich dan naar rang gaan schikken. Vervolgens moet de Grote Slaaf de kaarten schudden en delen.

Als je dacht dat de narigheid daar ophoudt heb je het mis. De Grote Slaaf moet diens beste twee kaarten aan de Grote Dalmuti geven, en krijgt daarvoor twee kaarten naar de Dalmuti's keuze voor terug. Hetzelfde geldt voor de kleinen, maar dan maar één kaart. Ook moet de Grote Slaaf tussen slagen in de kaarten op tafel opruimen. En als iemand een drankje wil, dan moet de Grote Slaaf die halen.

Deze opzet is heerlijk voor vriendengroepen die elkaar graag stangen. Als de slaaf even vergeet de kaarten op te ruimen zal een Dalmuti lui met de hand wuiven en "ruim je dat even op" zeggen. Het klinkt stom, maar het is bijzonder grappig. Ondertussen wacht die slaaf een moment af om de troon te claimen en wraak te nemen.

Om het allemaal meliger te maken raden we ook aan om precies één erg comfortabele zitplek te regelen, en eentje die erg ongemakkelijk is. Of beter nog, zorg ervoor dat er een stoel te weinig is, waardoor iemand de hele tijd moet staan. En beter staan er geen pitchers en flessen op tafel, zodat je die slaaf steeds de keuken in kan sturen.

Natuurlijk zijn er nog veel meer spellen die we mee zouden willen op vakantie. Wij kunnen zo nog een top zes maken als deze gediskwalificeerd waren. Hebben wij bordspellen gemist die volgens jou absoluut op deze lijst horen? Laat het dan vooral weten in de comments! Dan kunnen je medelezers ook daar inspiratie van opdoen.