Metro Exodus Storyline - Thema's waar je de kriebels van krijgt (Spoilers!)

Niet voor niets zijn er games uitgebracht die op de ‘Metro’ boekenreeks van schrijver Dmitry Glukhovsky gebaseerd zijn. Onderwerpen die grimmiger zijn dan de duisterste gangenstelsels worden hierbij aan het licht gebracht. Als je op zoek bent naar een meer thematische uitleg over de onheilspellende Metro Exodus Storyline, ben je hier op het juiste adres. Maar pas op, spoilers in overvloed.

De Metro franchise zit boordevol vraagstukken die je morele gesteldheid beproeven. Politieke, religieuze en humane kwesties komen aan bod, waarbij een eigen standpunt vormen nog niet zo makkelijk is. Het onlangs uitgebrachte deel van de gameserie, Exodus, speelt hier netjes op in. Sterker nog, nu het spel een soort van open world opzet heeft gekregen, zijn er meer thema’s en bijbehorende conflicten dan ooit tevoren.

Metro Exodus dankt zijn titel aan de ultieme reis die Artyom en zijn orde nemen om in harmonie in het beloofde land te leven. Ver weg van de barre omstandigheden onder de grond. Tijdens deze trip naar de andere kant van Rusland, zijn er binnen de Metro Exodus storyline een hoop zaken die net als de afgelegde kilometers een groei doormaken.

Een belangrijk thema binnen het spel is het verloop van de tijd en dat, ondanks de oorlog, het leven gewoon verder gaat. In en rond de reizende hub van het spel, de trein genaamd Aurora, maak je de zaken van het dagelijks leven mee. Het gezelschap van Artyom’s Spartan Order weet de speler te trakteren op een achtbaan van emoties door het ene moment nieuwe relaties te scheppen en het andere moment weer sleutelfiguren weg te nemen. Blijkbaar hoort dat bij de reis van hun leven.

Naarmate de trein steeds verder komt, verstrijken de seizoenen. Alle grotere open levels staan in het teken van de unieke jaargetijden. Zo is de Volga de verwezenlijking van een ijzige winter, terwijl het zonnige Taiga gebied in het teken staat van de zomer. Wat je tegenkomt, is werkelijk een wereld van verschil. Deze zaken zorgen dat het verhaal een levend geheel wordt.

In de vorige Metro spellen kon het er behoorlijk hard aan toe gaan tussen de verschillende idealistische partijen. Het eeuwig durende machtsevenwicht tussen de nogal fascistische groeperingen speelt in Exodus een minder belangrijke rol. Het Moskou, geregeerd door de Hanza Alliantie, Fourth Reich (neo-nazisme) en The Red Line (Stalinisme) wordt immers ver achter je gelaten. Toch betekent dit niet dat het over is met de overheersing van extreme bewegingen en ideologieën.

In de zoektocht naar een locatie om voor eens en altijd in harmonie te leven, stranden protagonist Artyom en zijn medereizigers op heel wat vreemde clubjes mensen. Alhoewel de ene groep overlevers fanatieker is dan de andere, is er overal een vastgestelde hiërarchie te vinden. Één van de belangrijke lessen die je hieruit kan trekken is dat, waar de mensheid zich ook bevind, er altijd een bepaalde pikorde zal zijn.

Uiteindelijk blijkt dat het er in de buitenlucht niet anders aan toe gaat dan in het 'huiselijke' metrostelsel. Waar de ene club vooral alles in zijn macht wil hebben, probeert de ander alleen maar de buitenwereld af te schermen. Waar Exodus verschilt met vorige Metro games, is de nadruk op het binnendringen van het territorium van anderen. Jij als buitenstaander lapt alle normen en waarden van de plaatselijke regeringen aan je laars, waardoor het eigenlijk niet zo vreemd is dat ze je proberen tegen te werken.

Zowel vroeger als hedendaags speelt religie een belangrijke rol in Rusland en andere ex-sovjetstaten. Als gevolg heb je in de vorige games al kennis gemaakt met de overblijfselen van bekende religies zoals het Christendom en Satanisme. Buiten Moskou’s ondergrondse wereld blijken mensen zich ook nog vast te houden aan allerlei geloven en zijn er geheel nieuwe ontstaan. Als de wereld aan gort geschoten is, moet je toch ergens hoop in vinden.

De Metro Exodus storyline loodst je langs een aantal van deze recent opgerichte geloven, waarvan je het grootste gedeelte gaat missen als je er zonder aandacht voor exploratie doorheen vliegt. Verborgen offeraltaren, vlug geschreven dagboekfragmenten en niet zulke subtiele muurschilderingen doen vermoeden dat er veel verschillende stromingen in post-nucleair Rusland te vinden zijn. Enkele van deze geloofsovertuigingen komen alleen beter aan het licht dan andere. Zelfs in zo’n mate dat botst met je eigen reisgenootschap.

Vooral in het Volga level kom je een stel fanatiekelingen tegen. De menselijke aanbidders van de Tsar-Fish, een enorme gemuteerde katvis, verafschuwen alles dat met technologie te maken heeft. Schijn een zaklamp op ze en ze gaan volledig door het lint. Ook worden er mensen geofferd in de naam van de uit de kluiten gewassen vis, omdat ze simpelweg gebruikmaken van bijvoorbeeld een radio. Het klinkt bizar, maar sommige van deze praktijken staan niet heel ver van onze werkelijke wereld af.

In Metro Exodus zijn nog veel meer van dit soort voorbeelden te vinden, maar het is het leukst om zulke dingen zelf te ontdekken. Bedenk wel dat als je je verzet tegen de regels van zulke religies, dit voor behoorlijk slechte ontwikkelingen kan zorgen. Het kan ook positief uitpakken als je doet wat ze zeggen. Niet elk geloof heeft namelijk negatieve bedoelingen.

Net als in zijn voorgangers hanteert Exodus een bepaald karmasysteem. Op basis van de acties die je onderneemt, of juist negeert, krijg je een ander verloop van omstandigheden. Aan de ene kant kan je bondgenoten kwijtraken, maar aan de andere kant ook weer nieuwe vrienden tegenkomen. Op basis van hoe jij je gedragen hebt, speel je naar één van de twee unieke eindes toe.

Naast het in-game karmasysteem krijg je vaak ook met je eigen morele kompas te maken. Je zou namelijk denken dat de overlevers van de oorlog allemaal moeten samenwerken om de monsterlijke gruwelen te overleven. Helaas blijkt de mens vaak het grootste monster te zijn. Vooral in levels als Jamantau en The Caspian kom je walging en plaatsvervangende schaamte tegen.

Elk hoofdstuk van het spel kan je zien als een apart eilandje van morele dilemma’s en vraagstukken. Het is daarom aan te raden om de pittige kluif van een reis minimaal twee keer te maken en heel verschillende opties te kiezen. Anders blijf je met vragen zitten over de mogelijke impact van bepaalde situaties. Zou jij bijvoorbeeld slaven redden die hun leven goed vinden zoals het is? Zelfs als er het gevaar is dat zij alleen nog maar slechter worden behandeld?

Voor de Metro Exodus storyline geldt dat de reis belangrijker is dan het eindpunt. Als je je ogen en oren ook maar half openhoudt, maak je al ontzettend veel mee. In dit artikel hebben we alleen nog maar het tipje van de sluier opgelicht. Nu is het aan jou om het fijne ervan uit te zoeken. Of als je de game al uit hebt, nog een keer te spelen.

Metro Exodus is beschikbaar voor Xbox One, PS4 en PC.