Cuphead Fast Rolling Dice Game review - Deals maken met de dobbelduivel

Als jullie zijn zoals wij kunnen jullie niet wachten op The Delicious Last Course. Ondertussen is de Netflix-serie over Cuphead uit. Maar we hebben nog steeds een mok/kopvormig gat in ons hart dat maar niet gevuld wordt. Dus toen wij hoorden dat The Op (Harry Potter: Hogwarts Battle) een Cuphead-bordspel heeft gemaakt hebben we ze meteen een mailtje gestuurd. En hier is onze review.

Als je deze review leest zit de kans er bijzonder dik in dat je een fan bent van Cuphead. En dan vraag je je vast af hoe die stressvolle run-and-gun gameplay zich vertaalt naar een bordspel. Zijn dat niet statische dingen, waarbij beurten soms een kwartier kunnen duren en iedereen voor alles zijn tijd neemt? Als je hier inderdaad van overtuigd bent verwijzen jullie door naar ons artikel over Hibachi.

In Cuphead Fast Rolling Dice Game is er een timer die flink brandt onder je nietsvermoedende babkes. Op 'easy' heb je twintig seconden en op hard maar tien. We zetten easy daar tussen aanhalingstekens, want er is niets gemakkelijks aan. Terwijl de seconden genadeloos wegtikken rol jij zes dobbelstenen tot je precies hebt wat je hebben moet. Je rolt zoveel als je wil, en er zijn geen beurten. Het moet snel. Heel snel.

Ondertussen moet je onthouden wat je ook maar weer moest rollen. Je legt de dobbelstenen op hun plaats en stoot ze ook nog eens per ongeluk om. Oh, en alles moet op de juiste volgorde, anders sla je dingen over. En verschillende baasgevechten zullen de regels ook nog eens aanpassen. Maak je een foutje? BAM, een van je drie levenspunten gaan eraf. Geen gemaar, geen genade. En de baas valt elke ronde drie keer aan, dus je kan letterlijk in ronde een dood zijn. Stressvoller dan dit ga je het niet vinden. Tenminste, niet als het ook nog eens zo leuk moet zijn.

Dus hier is het. De aard van Cuphead. Niet het constante schieten, niet het platformen. The Op besloot dat het ligt in het hectische, het doe-wat-je-kan-want-anders-ga-je-dood. En wij geven ze groot gelijk. Onze harten klopten in onze keel terwijl we aan het spelen waren. Het was geweldig.

In een zekere zin is Cuphead te vergelijken met Yahtzee. Je moet bepaalde dingen rollen, en neemt soms risico's om te zoeken naar iets beters. Want als je die perfecte score wil zal je met alle levenspunten een baasgevecht uit moeten komen én mag je niet teveel tijd verspillen. Maar het zijn natuurlijk wel dobbelstenen. Kans in plastic vorm. Dus je weet nooit zeker dat je krijgt waar je naar op zoekt. Soms moet je harde keuzes maken en ervoor kiezen een schot te vangen. Of een ronde niet schieten zodat je minder schade opvangt.

Hier is al iets dat Cuphead aanzienlijk anders maakt dan Yahtzee. Want omdat het niet enkel gaat om punten krijgen je keuzes een hele andere betekenis. Het is niet dat je ervoor kiest voor een straatje te gaan omdat je al een drie, vier en een vijf hebt. Deze keuzes maken zichzelf in een zekere zin. In Cuphead kies je tussen aanvallen en verdedigen, of om voor allebei te gaan.

Dus ja, er zijn dobbelstenen. En je bent eigenlijk alleen maar aan het rollen. Maar daar houdt de vergelijking wel op. Dit is niet Yahtzee in een leuker jasje. Dit is Cuphead. Aan de andere kant is het spel bijzonder gemakkelijk uit te leggen. Je hebt 10-20 seconden om te rollen wat op de aanvalskaarten van de baas staan. Wil je het verslaan? Dan zal je daar tussenin ook terug moeten schieten, ook met dobbelstenen. Met geld kan je tussen potjes in aanvallen en charms kopen, die je bepaalde voordelen kunnen geven. Je zou zo het laatste gevecht kunnen doen met iemand die het spel nog nooit gespeeld heeft als je zijn/haar hand een klein beetje vasthoudt bij het aanschaffen van items.

In de doos van Cuphead vind je gauw acht kleinere doosjes. Elk met een baasgevecht. Er zit een deckje met vijandige aanvallen in, misschien wat beloningen of zelfs een kaartje met speciale regels. Want net als in de game is elk gevecht anders. En in eerste instantie heb je geen idee wat je voor je neus krijgt.

Elke keer dat we een baas versloegen wreven we vol enthousiasme als we ontdekten wat voor nieuwe wapens en charms we krijgen. En dan nog een keer als we de volgende doos openden. De verrassingen stoppen daar ook niet. Elke baas is onderverdeeld in fases, en je weet niet van tevoren hoeveel. Want tussen elk fasedeck zit een STOP-kaart die voorkomt dat je per ongeluk vooruit kijkt. Zit er achter de stop-kaart een KNOCKOUT? Pas dan heb je gewonnen. En dan zijn er nog de enveloppen die je vrij speelt door bepaalde achievements te halen. Jawel, het Cuphead-bordspel heeft achievements.

We willen het spel natuurlijk niet verpesten door jullie te vertellen wat waar in zit. Maar we kunnen jullie wel vertellen dat Cuphead een heerlijk avontuur is, vol ontdekking. Als je een fan bent van de game zul je genoeg bekende gezichten zien. Vooral gehate vijanden die je nu weer lekker van kant mag maken.

Met rondes die maximaal twintig seconden duren (zonder opzet) verwacht je natuurlijk dat Cuphead een kort spel is. En daarin heb je helemaal gelijk. Je verslaat een baas (of het verslaat jou) in zo'n twintig minuten. Toen wij aan het spelen waren bestelden we op een gegeven moment pizza, waarna we snel nog even twee potjes speelden. Vervolgens moesten we nog tien minuten wachten voor de bezorger aan de bel trok.

Dat is maar goed ook. Want die stress bouwt wel op, en op een gegeven moment moet het eruit. De speelduur voelde perfect. We hadden het hele potje plezier en voelden ons ook opgelucht als het voorbij was. En met deze hapklare speelduren openden we ook meteen nog een doosje. Hoppa!

Maar er is wel een nadeel aan deze korte duur. Er zijn acht doosjes, en als je die allemaal gedaan hebt is het spel uitgespeeld. Dat betekent dat je Cuphead in zo'n drie uur hebt uitgespeeld. Dat is weinig voor een videogame, en voor een campagnebordspel nog minder. Het hoeft natuurlijk niet een campagne van 150 uur te zijn, zoals we gewend zijn van Gloomhaven, maar toch. En als je dan naar het prijskaartje van $60 kijkt (ca. €55) doet het toch een beetje pijn.

Toch vinden we dat Cuphead het absoluut waard is. Toegegeven, je bent er op een gegeven moment op uitgekeken. En je legt er een flinke duit voor neer. Maar het is niet alsof er geen herspeelbaarheid is. Je kan (mits alles in een keer lukt) de laatste baas binnen drie uur verslaan, dat is waar. Maar dan kijk je naar het kladblaadje waar je je score bij hield. En die Ds of Cs staren je aan. Dat moet toch beter kunnen? Dat kan beter. Aan de slag.

In eerste instantie stoorden we ons een klein beetje aan de scores. Niet omdat ze niet genoeg doen, maar omdat je er eigenlijk niets voor krijgt. Niet helemaal waar, want je mag een envelop open maken als je voor drie verschillende gevechten een A+ hebt, en een A+ op een vliegtuiglevel opent er ook een. Maar dat was niet genoeg.

Dan speel je het spel uit, en weet je waar ze voor zijn. Om je scorelijst te perfectioneren ben je nog wel wat uren zoet. Een perfecte score vraagt van jou genoeg parries uit te voeren, een aantal WALLOP-kaarten te scoren, met volle levens uit het gevecht te komen én je mag er niet te lang over doen. Pfoe~!

Cuphead Fast Rolling Dice Game weet wat het doet, en doet het bijzonder goed. Het adapteert de game niet door het een op een te vertalen, maar door de hectische aard te bewaren en om te zetten in een bordspel. Cuphead is heerlijk stressvol, en het zit vol ontdekking. Het is wat aan de korte kant, en als je niet geeft om de scores is het zo uitgespeeld. Maar als je jezelf (en je vrienden) graag uitdaagt is Cuphead een uitstekende keuze.

Wil jij Cuphead Fast Rolling Dice Game in huis halen? Dat kan hier voor €46,50 (op moment van schrijven). De gratis app kan je hier downloaden.