Croixleur Review

Wanneer er grote zwaarden in het rond vliegen, strijdknotsen op de grond slaan en hele legers met slechts één zwiep omver worden geslagen, weet menig gamer ongetwijfeld hoe laat het is. Tijd voor een nieuwe hack ’n slash game. In dit geval een van Japanse bodem. Of dit tafereel ook geschikt is voor onze Westerse ogen lees je hieronder.

De naam Croixleur zal bij niet veel mensen een belletje doen rinkelen. Dit heeft niet alleen met het feit te maken dat het van een Japanse ontwikkelaar afkomstig is, maar ook dat het een indiegame betreft. Een combinatie die we niet zo vaak terug zien hier. De uitgever Nyu Media probeert daar verandering in te brengen door verschillende Japanse indieprojecten uit te geven in de rest van de wereld. Croixleur is de nieuwste titel die uit deze samenwerking hier verschijnt, maar zitten we hier wel op te wachten? Of gaat de term “Only in Japan” hier op?

Woeste dame
Hoewel hack ’n slash games over het algemeen worden geassocieerd met gespierde mannen, wordt deze rol in Croixleur vervult door een deftige dame. Met een jurkje, twee staartjes in het haar en een groot zwaard in de handen gaat ze het gevecht aan in de drie modi die het spel te bieden heeft. De eerste is de verhaallijn, voor zover het spel hierover beschikt. De game draait om twee facties die door middel van een ritueel de macht in het land willen verdelen. En hoe kun je dat beter doen door twee kleine meisjes in een toren vol met monsters te stoppen en te kijken wie er het eerste boven is. Geloofwaardig, niet?

Het is dus wel duidelijk dat het verhaal niet de sterkste kant is van Croixleur. Mede doordat deze modus in minder dan een kwartier is uit te spelen. Het is zo opgebouwd dat je verdieping na verdieping moet reinigen van vijandig gespuis totdat je bij de bovenste verdieping bent aangekomen. Daar wacht het laatste obstakel, namelijk een draak. En dit alles moet binnen vijftien minuten gebeuren. Aangezien je de dialogen na één keer wel hebt gehoord zul je de meeste tijd doorbrengen in de overige twee modi, die gek genoeg niet zo veel verschillen. In Time Attack doe je hetzelfde als in de verhaallijn alleen dan binnen drie minuten en in Endless mag je doorgaan totdat je dood bent. Deze twee laten je in ieder geval nog een paar keer op de befaamde retry-knop drukken.

Vijanden in alle kleuren
Croixleur moet het dan ook allemaal hebben van de gameplay. Zodra er een nieuwe ronde begint en je je vingers bij de toetsen houdt, voelt het allemaal weer als vanouds aan. Je kunt lekker combo’s aan elkaar rijgen en in met name de Endless modus blijven de grote groepen vijanden komen. Verder kun je springen en is er ook de mogelijkheid om vooruit te dashen. Iets dat op zich al fijn is, maar je ook mogelijkheden geeft bij een combo. Doordat je acties vroegtijdig kunt stoppen en er direct iets nieuws aan toe kunt voegen, zul je hier het meeste plezier mee beleven.

Hier valt dus niets op aan te merken. Als we naar de monsters zelf kijken dan komen er wel enige kritiekpuntjes naar boven. Er zijn maar drie verschillende vijanden, de kleine mini-eindbazen niet meegerekend. En om het spel toch moeilijker te maken in de latere verdiepingen wordt deze vijanden gewoon een ander kleurtje en een grotere levensbalk meegegeven. Variatie is dus nergens te bekennen en de eentonige modi helpen dan ook niet erg mee.

Een ander punt van kritiek is de besturing. Vanaf het moment dat Croixleur wordt opgestart bevind je je in het duister als het aankomt op welke knoppen je moet gebruiken. Zelfs het besturen van het menu is even zoeken. Het spel gebruikt namen voor de toetsen die niet overeen komen met de knoppen op het toetsenbord. Of dit over het hoofd is gezien bij het creëren van de Westerse versie weten we niet, maar het maakt het volgen van de tutorial bijna onmogelijk.

Meer een demo
Wanneer je die vier euro neerlegt voor Croixleur en eenmaal begint te spelen bekruipt je het gevoel dat je te weinig hebt betaald. Op het eerste gezicht oogt het namelijk als een redelijke downloadbare titel, met de typisch verslavende hack ’n slash gameplay. Maar wat je ziet is in dit geval ook alles dat je krijgt. De drie modi lijken enorm op elkaar en de variatie in vijanden is ver te zoeken. Het lijkt daarom meer op een demo voor een veel grotere titel, maar laat dat de pret vooral niet drukken. Croixleur kost maar een paar miezerige euro’s en is zeker goed voor een paar uur plezier.