Aladdin Blu-ray Review - Autotune tot de max?

Het is al een flinke tijd geleden dat Aladdin als animatiefilm naar de bioscopen kwam. Dit jaar werd het klassieke verhaal nieuw leven ingeblazen met een live action-film. Het avontuur kreeg de behandeling van bijvoorbeeld Beauty and the Beast. In de Aladdin Blu-ray review lees je of deze nieuwe kijk op het avontuur ons de animatieversie kan laten vergeten.

De animatieversie was een hit. Robbin Williams wist een onvergetelijke genie neer te zetten door ontzettend veel kanten van de blauwe wensgeest neer te zetten. Nu is het aan bekende acteur Will Smith om in de voetsporen van deze komiek te treden. Geen makkelijke taak en ook zeker een taak waarbij Will Smith op sommige punten duidelijk niet weet te scoren.

Al vanaf het allereerste moment dat de film start, ontstaat het gevoel dat de live action film van Aladdin een bijzonder slechte film gaat worden. Terwijl Will Smith als Genie in een bootje zit, zegt hij nog tegen zijn kinderen dat het een te lange dag is geweest om zijn verhaal zingend te vertellen.

Toch maakt hij al snel de fout van zijn leven door daarna toch de eerste noten van een lied in te zetten. Autotune Smith werkt met zijn gekunstelde zangstem enorm op de zenuwen. Het is duidelijk dat hij geen talent heeft voor het aanhouden van tonen, want de oren doen zeer door de grote hoeveelheid autotune die Arabian Nights staande moet houden.

Al snel wordt duidelijk dat Will Smith beter als rapper uit de verf komt dan als zanger en mogelijk had Disney er beter aan gedaan om voor deze delen iemand anders te casten. Iemand met meer ervaring en een minder robotisch bewerkte stem. Want als de rest van de film dit niveau doorzet, ben je geneigd om snel de film uit te zetten...

Zang is van essentieel belang in een Disneyfilm. Vaak is de muziek juist hetgeen wat het beste blijft hangen van een film. Daarom is het enigszins teleurstellend dat de live action-versie van de film niet altijd de aandacht aan de muziek geeft, die die nummers nodig hebben.

Will Smith is niet de enige zanger die flink moet worden bewerkt, waardoor het even lijkt alsof een robot de muziek zingt. Ook de acteur die Aladdin naar het witte doek mag toveren, Mena Massoud, heeft de nodige digitale ondersteuning nodig. Interessant, gezien zijn tegenspeler Naomi Scott hem tijdens A Whole New World bijna van het tapijt zingt, omdat zij duidelijk een veel betere zangeres is.

Ook valt het tegen dat, net als bij The Lion King live action, wordt gekozen om de schurken een minder belangrijke rol te geven als het gaat om zang. De Nederlandse acteur die Jafar vertolkt mag niet laten horen of hij een gouden strot heeft. De ooit zo geweldige reprise van Aladdin's Prince Ali wordt volledig uit het script geschrapt.

Prince Ali is ook één grote autotune machine die niet bij iedereen even goed in de smaak zal vallen. Qua muziekaanbod is het wennen omdat bepaalde nummers een meer hiphop-achtig sausje hebben gekregen. Neem bijvoorbeeld Friend Like Me, die Will Smith wonderbaarlijk wel eigen weet te maken, door er een rap van te maken.

Is het dan enkel kommer en kwel wat de muziek betreft? Nee. Het is tof dat er aan sommige nummers een eigen draai wordt gegeven, want dit zorgt ervoor dat de live action-versie van Aladdin toch een eigen identiteit krijgt vergeleken met de oude animatiefilm.

Ook doet Disney er goed aan dat Jasmine een tof eigen nummer heeft gekregen, wat je uren na het kijken van de film nog blijft zingen. Het nummer Speechless voelt qua sfeer heel anders aan dan de originele nummers, maar zorgt ervoor dat het ooit zo nietszeggende personage Jasmin toch meer haar eigen persoonlijkheid krijgt.

Op de Blu-ray staat ook een ander mooi nieuw nummer, wat uiteindelijk uit de film is geschrapt. Dit nummer, Dessert Moon, laat toch zien dat de makers duidelijk vernieuwingen wilden aanbrengen. Want ondanks de valse start die de Aladdin live action versie maakte, weet de film op een gegeven moment door creatieve eigen toevoeging wel voldoende nieuwe dingen in de mix te gooien.

Jasmin heeft een motief gekregen voor haar acties en komt als personage veel geloofwaardiger en beter naar voren dan in de live actionfilm. Ze is nu een prinses, waarin elk kleine meisje zich nog beter kan verplaatsen.

Ook worden er een heleboel nieuwe situaties en een paar toffe nieuwe personages aan het verhaal toegevoegd. Zo krijgt prinses Jasmin een hofdame die op geniale wijze wordt vertolkt door actrice Nasim Pedrad. In combinatie met Will Smith zorgt zij voor een heleboel humor die deze live action-interpretatie erg luchtig houdt.

De nodige humor komt naar voren op het moment dat Jasmine en zij van rol wisselen om Aladdin te laten geloven dat Dalia juist prinses Jasmine is. Ook zorgt zij voor een toffe komische noot die het een stuk aangenamer maakt om naar de autotune Smith-versie van Prince Ali te luisteren. Dalia is een welkome toevoeging aan dit avontuur.

Ook is Jafar in de live action-film heel anders dan in de animatiefilm. De Nederlandse acteur Marawn Kenzari zet een veel meer ingetogen Jafar neer. Hierdoor wordt hij eerder de 'hot Jafar' dan de enge Jafar zoals we hem uit het origineel kennen.

De schurk komt veel minder goed uit de verf, al is het de vraag of dit eerder komt door regiekeuzes of door de wijze waarop Kenzari de schurk neerzet. Wel is het gaaf om te zien dat Jafar meer achtergrondverhaal krijgt. Zo is het tof om te zien dat Jafar en Aladdin als respectievelijk antagonist en protagonist toch de nodige dingen gemeen hebben.

Die grot is één van de momenten dat je ziet dat de live action-film qua beeld een heleboel toffe plaatjes te bieden heeft. We mogen dan wel klagen om het zangtalent van Will Smith, maar op alle andere vlakken is hij een geweldige Genie die de rol echt eigen weet te maken. Dat blijkt bijvoorbeeld tijdens Friend Like Me.

De CGI-versie van Will Smith schiet alle kanten op en tovert een lach op je gezicht wanneer hij zichzelf als een marionet heen en weer laat dansen. De animatoren doen duidelijk moeite om het beste uit dit avontuur te halen.

Hetzelfde valt trouwens te zeggen van de openingsscène onder Arabian Nights. Daar zien we een camera binnen één shot door de prachtige straten van Agrabah vliegen. Het voelt even alsof je in een bootje van de Efteling zit en langs de magische wereld van de Fata Morgana vaart.

Je kijkt je ogen uit wanneer de magie van de geest op het scherm wordt getoverd. Wel is te zien dat GCI zo zijn limieten kent. Zo lukt het vaak niet om de persoonlijkheid van pagaai Iago en het magische kleedje via GCI tot zijn recht te laten komen.

Veel angsten die men had worden geen werkelijkheid, want Will Smith doet een goede poging om een andere Genie neer te zetten dan Robin Williams. Qua spel is hij met zijn Fresh Prince of Bel Air-sausje de perfecte Genie, zijn enige valkuil ligt bij de muziek. Will Smith en Mena Massoud zijn geen zangers en dat is te merken.

Uiteindelijk is Aladdin is een interessante film geworden waar je zeker van kunt genieten. Visueel is het een plaatje geworden waarbij gelukkig niet is gekozen om elk geanimeerd moment letterlijk naar het film terug te vertalen. Zo is het spectaculair hoe het personage van Jasmine is uitgebreid en dat ze zelfs haar eigen nummer heeft gekregen. Het verhaal wordt voldoende uitgebreid om deze live action-film toch iets anders te maken dan de animatiefilm, waardoor iedereen zeker kan genieten van Aladdin.