The Lion King Review - Live action naar de bioscoop

Als er één film is die Disney-fans echt aanbidden, dan is het wel The Lion King. Dit heilig stuk in de geschiedenis van de animatie heeft zoveel harten veroverd dat Disney niet makkelijk haar eigen succes evenaart. Bespeuren wij heiligschennis met de The Lion King 2019 live action review of wordt dit de koning der films?

Velen zijn helemaal weg van de originele The Lion King. De verwachtingen liggen dan ook hoog! Disney weet dit en op het moment dat de wonderbaarlijke wereld van The Lion King opnieuw tot leven wordt gebracht met ‘The Circle of Life’, zit je al op het puntje van je stoel. Om je vingers bij af te likken, zo mooi! Een helderrode ochtendzon komt op, beesten springen alle kanten op en je krijgt een flinke dosis oorstrelende Afrikaanse klanken! Visueel wordt er geweldig uitgepakt met dieren die bijna niet van echt zijn te onderscheiden.

Lof mag er worden uitgesproken naar de wijze hoe Disney stappen heeft weten te zetten in het geloofwaardig neerzetten van een sprookjesachtige wereld. Waar The Jungle Book (ook een film vol pratende beesten), op sommige vlakken nog lichtelijk stroef aanvoelde, word je hier direct meegetrokken. Door een sterk staaltje stemacteren, wat perfect samenkomt met het synchroon laten lopen van die levensechte leeuwen, sta je geen moment stil bij het maffe idee dat een fotorealistische leeuw staat te praten. Zelfs een personage als Zazu, een vogel die qua spraak enkel een bek heeft die op en neer komt, spat levendig van het scherm af.

Het is duidelijk dat Disney de magie nog in handen heeft om je even het gevoel te geven alsof je echt op de Afrikaanse Savanah bent, terwijl je uit volle borst mee wil zingen met nummers die je als doorgewinterde Disney-fan door en door kent. Alles is uit de kast gehaald om sommige shots echt te laten tippen aan natuurdocumentaires. Denk bijvoorbeeld aan een scene waarin we een muis volgen die het duistere hol van Scar per ongeluk betreedt, tot aan een mestkever die een stukje giraffenstront met veel passie vooruitduwt. Regisseur John Favreau (vooral bekend als Happy uit Marvel-films) heeft geleerd van The Jungle Book.

Toch speelt hij het op veilig door trouw te blijven aan het origineel. Aan de ene kant mag dit worden bewonderd, want daardoor heeft hij zoveel tijd in het natuurbeeld kunnen steken. Aan de andere kant zorgt dit wel voor gemengde gevoelens. Doordat er zo trouw wordt gebleven aan het origineel, mist op sommige momenten eigenlijk deze nieuwe adaptie van The Lion King zijn unieke eigen pootafdruk. Veel shots geven het gevoel dat ze één op één zijn nagemaakt van de animatiefilm. Ook qua verhaal wordt er weinig spectaculairs gedaan om juist toch nog wat nieuws aan de doorgewinterde Disney-kenner te bieden.

Alhoewel het er allemaal prachtig uitziet, knaagt het gevoel aan je dat dit eerder een showpaardje is wat laat zien hoe The Lion King eruit zou zien als hetzelfde verhaal vandaag de dag pas was geboren. Niet slecht als je uit bent voor een tof plaatje, maar doordat er weinig lef wordt getoond, zal deze film waarschijnlijk nooit zo een klassieker worden zoals de animatiefilm dat ooit werd. Het mist net die paar twists om je aandacht te blijven houden.

Huidige twists: nummers spreken in plaats van zingen. Zo is er een gesproken tekst uit The Morning Report. Ook bij Be Prepared, kun je je hier beter voorbereiden op het slechtste. Waar het voorheen Disney's meest iconische schurkennummer ooit was (met hier en daar wat fascistische trekjes), wordt hier een versie neergezet die het origineel weinig eer aandoet. Op de naam van het 'nummer' na, heeft deze Be Prepared amper overeenkomsten met het origineel. Qua uitvoering geloof je Scars satanistische en alsmaar duistere drijfveren, maar constant denk je: wanneer gaat hij eens écht zingen? Daarnaast is het nummer zodanig ingekort dat het eerder als een reprise aanvoelt dan een volwaardig eigen nummer.

Met Can You Feel The Love Tonight raken Donald Glover en Beyoncé gelukkig wel de juiste snaar, op het feit na dat als je goed oplet de scène niet in de nacht afspeelt. Can You Feel The Love Today? Nummers als The Lion Sleeps Tonight en I Just Can't Wait To Be King zijn visueel spetterend al levert de film wel memorabele momenten in, omdat een grote dierenpyramide niet realistisch valt te vertalen naar live action. Zangeres Beyoncé krijgt nog haar eigen nummer Spirit, wat ergens in de film op de achtergrond draait als opvulling van een scéne. Het nummer is losstaand best tof, maar in de context van de film mist het de frisse wind die Evermore (Beauty and the Beast) en Speechless (Aladdin) wel brachten. Dat waren nummers die personages meer diepgang gaven. Gemiste kans voor Beyoncé's Nala...

Momenten dat er een frisse wind door de nummers gaat, is onder andere als Pumbaa zijn kontje gebruikt. Gelukkig zijn Timon en Pumbaa nog steeds personages die echt de show stelen. Niet alleen omdat ze onwijs grappig zijn als duo, maar ook omdat deze personages her en der toch nog even een knipoog naar het origineel tonen. Hakuna Matata (dat betekent geen zorgen!) wordt nog speelser gebracht dan tevoren. Voor iemand die het nummer van binnen naar buiten kent, zitten er genoeg grappen en grollen in en om het liedje heen om deze nieuwe interpretatie met een brede lach op het gezicht te kijken.

De klassieke ‘not in front of the kids’ waarmee Pumbaa in Hakuna Matata wordt gesust, krijgt een leuke en humoristische twist. Het komische duo komt ook erg sterk uit de verf, wanneer ze nog even een knipoog uitbrengen naar films als Beauty and the Beast. Op een moment dat ze als levend aas dienen voor de Hyena’s begint Timon vol passie het onvergetelijke intro van ‘Be Our Guest’ (Beauty and the Beast) te zingen om de Hyena’s voor te bereiden op hun nieuwe diner bestaande uit een stokstaart en een everzwijn. De hyena's gooien ook een dosis humor en angst in de mix met één hyena die te dicht in anderen hun aura blijft komen.

Grappen, grollen en plezier zijn sowieso sleutelwoorden bij deze film. Vooral door het komische duo. Ook zul je weer een traan wegpinken bij bijvoorbeeld de tragische dood van koning Mufasa. The Lion King is een visueel spektakel waarbij je met de mond open kijkt naar BBC David Attenborough-niveau beelden. Als we daarentegen verder kijken, dan biedt The Lion King verder weinig nieuwe dingen. Eigenlijk is The Lion King 2019 tijdens de review een film gebleken die wel 'goed' is, maar te weinig creatieve insteken toont om echt nog jaren mee te gaan. Het voelt alsof je een B-versie van een topproduct verkoopt. Het werkt wel redelijk, maar mist te veel artistieke relevantie en heeft onvoldoende een eigen persoonlijkheid.