Fallout 76 gameplay hands-on - Een nieuwe richting met bekende basis

West Virginia staat niet langer alleen bekend om haar uitgestrekte en vooral wonderschone natuur. Het imago van de staat is door Bethesda aardig veranderd door het gebied de setting van de nieuwe Fallout te maken. Vlakbij de presidentiële schuilbunker, verscholen tussen de bergen, ging XGN.nl drie uur lang aan de slag met de Fallout 76 gameplay hands-on.

Op de één na laatste dag van mei werd een aankondiging gedaan die maar weinig gamers aan hebben zien komen. Een nieuw deel binnen de Fallout franchise werd geteased, maar veel wijzer kon niemand er echt van worden. Twee grote conferenties en een lading aan trailers later zijn veel van deze vraagtekens ingevuld en zijn de grote lijnen uitgezet. Toch kan het motto ‘eerst zien, dan geloven’ in zulke ambitieuze projecten geen kwaad.

Wat doe je als je slechts drie uur de tijd krijgt om één van de grootste overgangen binnen een enkele franchise, van singleplayer naar multiplayer, aan de tand te voelen? Juist, je probeert zoveel mogelijk te ontdekken en te exploreren om een zo breed mogelijk beeld te krijgen of dit het teamwerk toppertje van het najaar wordt. Met die instelling begon de reis door de Appalachia, welke we al compleet konden ontdekken zonder enige grenzen.

Vault 76 is één van de eerste plaatsen van waaruit de mens de ‘veilige’ aarde ontstijgt na de nucleaire vernietiging en de basis legt voor alle toekomstige generaties. De game zal hier voor iedereen beginnen met een character creator zoals je dat gewend bent van eerdere delen. De eerste paar seconden nadat je je eigen (mis)creatie in elkaar hebt geknutseld en de gameplay begint, komen de fijne herinneringen van voorgaande delen boven drijven. Het is letterlijk een feest van herkenning, want de game lijkt en speelt als een iets opgepoetste versie van Fallout 4.

Naast eenzelfde soort stijl, lijkt er op het eerste gezicht qua basis mechanics ook niet veel veranderd te zijn. Spelers worden wederom geïntroduceerd tot de PIP-Boy om de uitrusting bij te houden, documenten te vergaren en de status van het personage te bekijken. Het oppakken, selecteren en gebruiken van voorwerpen werkt gelukkig ook nog precies hetzelfde. Voor Fallout-veteranen voelt dit als thuiskomen, maar ook nieuwe spelers zullen geen moeite krijgen met de toegankelijkheid.

Tijdens de reis door Vault 76 op weg naar buiten maken spelers kennis met nog niet eerder voor de franchise vertoonde mogelijkheden die een grote rol gaan spelen. Zo is er een apparaat genaamd C.A.M.P. beschikbaar gesteld dat in wezen een mobiele basis is die je in elkaar kan knutselen. In tegenstelling tot het kampementen bouwen in Fallout 4 zit je niet vastgebonden aan één locatie waar je de rest van je dagen moet slijten. In de Fallout 76 multiplayer special wordt dieper ingegaan op hoe dit wel werkt.

Naast C.A.M.P. is ook een inwisselbaar perk systeem aan het spel toegevoegd die net even iets anders werkt dan zijn voorgangers. De S.P.E.C.I.A.L. attributen keren weer terug en vormen de benodigdheden voor bepaalde passieve vaardigheden, maar bevat dit keer een twist om beter op de multiplayer in te spelen. Zo bestaan de perks nu uit speelkaarten die bemachtigd kunnen worden in de wereld of met het omhoog levelen van het personage. Mocht deze omhoog gaan qua niveau, wordt er bij bepaalde mijlpalen pakjes aan kaarten uitgegeven die gebruikt kunnen worden, mits de vereiste attribuut is behaald.

De inhoud van deze kaartenpakketten zijn grotendeels willekeurig, maar er zit altijd wel iets tussen dat je kan gebruiken. Het zijn vooral handige bonussen als het verhogen van schade voor specifieke wapens, het verminderen van radiatie opname en het verbeteren van het overlevingsvermogen. Mocht je meerdere speelkaarten van dezelfde vaardigheid hebben verzameld, kan je deze combineren tot een sterkere versie van die bepaalde kracht. Bovendien is er de handigheid om jouw actieve perks te veranderen wanneer jij dat maar wilt.

Na de kennis van deze onderdelen in de zak gestoken te hebben, werden wij de Vault uitgestuurd om de Appalachia te verkennen. Plotseling sta je dan buiten met het prachtige landschap van West Virginia voor je voeten. Of dit moment het bij de overweldigende ontsnapping uit Vault 101 van Fallout 3 haalt, is nog maar de vraag. Desalniettemin weet deze nieuwe wereld meer schoonheid (en vooral veel contrast) te tonen dan dat je gewend bent.

De Appalachia is opgedeeld in zes verschillende gebieden die ieder een eigen flora en fauna kennen. Aangezien de map vier keer zo groot is als die van Fallout 4, kost het minstens twee keer zoveel tijd om het totaal te doorkruisen. Naast locaties die het werkelijke West Virginia vullen, kent Fallout 76 een grote hoeveelheid fictionele plekken die bij de toon van de serie passen. Waarschijnlijk bestaat dit uit een hoop Vault-Tec gerelateerde bouwsels.

In de paar uurtjes die ons personage rondwandelde, is er maar een minimaal gedeelte van de wereldkaart gezien. Wat opvalt is dat de map veel ruimtelijker aanvoelt dan je in eerste instantie zou verwachten. Hier vind je niet zo snel een reeks aan ingewikkelde metrolijnen of een veelvoud aan steden, maar wordt de wereld gevuld met vooral kleinere dorpjes. Het gevoel van zoveel mogelijk gebouwen in een zo’n klein mogelijk oppervlak proppen is niet aanwezig en voelt voor de verandering welkom.

Een point of interest die wij graag wilden zien was het digitale Greenbrier aangezien deze Fallout 76 gameplay hands-on in de fysieke versie van het gebouw werd gehouden. Na een lange rit stak het Amerikaanse resort tussen de golfvelden uit. Visueel gezien is dit het hoogtepunt van de sessie geweest en wordt er vooral uitgekeken naar wat voor trekpleisters Bethesda nog meer in petto heeft.

Enig probleem was wel dat de Greenbrier al snel veranderde in een massa aan destructieve assaultrons. Net als bij vorige Fallout games, en vooral omdat het spel geen menselijke NPC’s meer kent, is zo goed als elk gebied uitgerust met dodelijke vijanden. Of het nou oude bekenden zijn zoals Ghouls en Protectrons, of nieuwe gevaren als Scorched en uit de kluiten gewassen teken. Zo goed als alles probeert een menselijke levensvorm tegen te gaan.

Het Fallout universum heeft nog niet eerder zulke interessante vijanden gehad om tegen te vechten. Vooral bij de Ghouls is nog een sprankje menselijkheid te zien vanwege de kleding die zij dragen en tactieken toepassen. Scorched doen hieraan mee en lijken vooral op wat eerst raiders waren doordat deze nieuwe tegenstanders met wapens om weten te gaan. Deze voorbeelden zijn slechts een kleine selectie aan wat je allemaal voor vreselijks tegenkomt in de post-nucleaire wereld.

Vijanden krijgen, net als het eigen personage, een bepaald level mee. Als een vijand een veel hoger level dan de speler is, zal het lastig worden om het gespuis om te leggen. Zo ga je geen deukje in een sentrybot krijgen als deze zo’n 20 levels hoger is. Net als bij andere survival RPG MMO’s zal je daarom moeten grinden om betere wapens en hogere wapens te vergaren, of je kan een team aan mensen zoeken om je te ondersteunen.

Je bent daarnee aangekomen bij het belangrijkste onderdeel van de Fallout 76 ervaring, namelijk de multiplayer. Alhoewel je de game in je eentje kan spelen en dan als een eerdere Fallout game aan zou voelen, is het natuurlijk het leukst om met een groepje te spelen en gezamenlijk plezier te hebben. Of dit gaat lukken hangt af van een aantal verschillende factoren.

Allereerst is er de communicatie die goed moet verlopen om als team een beetje op te schieten. Met een druk op de knop doet je personage een bepaalde beweging en verschijnt er een afbeelding boven zijn hoofd over wat diegene wil. Erg handig, maar het zal niet alle informatie dekken die er nodig is om samen te spelen. Vanzelfsprekend is de game het leukst met mensen die je kent, maar met vreemden moet het ook mogelijk zijn.

Een tweede punt van ‘de tijd moet het leren’ is het reglement van de PvP. Zo is het aanvallen van spelers en hun basissen één van de tofste features die de hands-on te bieden had, maar wordt het flink ontmoedigd door eenzijdige gevechten af te straffen. Mocht je iemand vermoorden die zelf niet aanviel, resulteert dit in een prijs op jouw hoofd en andere nadelige effecten. Hiervan kan aan de passieve kant flink misbruik gemaakt worden doordat diegene pas aanvalt wanneer hij in het voordeel is, maar ook afgezien hiervan blijkt er dus niet veel profijt aan PvP te zitten.

Als deze twee factoren weten stand te houden zal Fallout 76 ongetwijfeld zijn aandeel scoren binnen het multiplayer geweld. Voornamelijk als je als squad een aantal events gaat doen, missies die meestal meerdere spelers vereisen en maar tijdelijk beschikbaar zijn, komt de kracht van het samenwerken sterk naar voren. Deze activiteiten doen vooral denken aan games als Destiny en Guild Wars, waar de algehele wereld levendig van wordt. De enorme hectische maar vooral zenuwslopende momenten wanneer verschillende teams elkaar te lijf gaan mogen natuurlijk ook niet ontbreken.

Terwijl wij druk bezig waren met de Fallout 76 gameplay hands-on was het team achter de game aan de slag met het oppoetsen van het spel. De game was technisch gezien nog niet perfect, maar er is nog ruim een maand tijd om een wat instabiele framerate en een paar bugs fixen. Hier mag pas over geoordeeld worden wanneer de game het levenslicht ziet, aangezien eerst nog een beta ronde voorbij komt.

Waar hopelijk ook nog iets aan veranderd wordt, is het VATS systeem. Dit bekende hulpmiddel, dat gebruikt wordt om meer accurate schoten te lossen, werkte tijdens de hands-on niet consistent. Hoewel het technisch gezien zo goed als niet mogelijk is om met de multiplayer het VATS systeem de tijd stil te doen laten staan, is het vooral de werking ervan wat niet lekker loopt. Als je tegen iemand aan stond en de VATS aanzette, was de kans groot dat de richting van het schot niet overeen kwam met hoe je het bedoeld had, inclusief het VATS-percentage.

Als je met een golfclub de ghouls van je afslaat terwijl klassieke liedjes over je speakers schallen, merk je pas echt hoe erg je naar een nieuwe Fallout hunkert. Wat wij in die drie uur gespeeld hebben lijkt voor liefhebbers van zowel single- als multiplayer stevig huis te houden. Speel je liever in je eentje, dan voelt het aan als Fallout 4. Ga je met een team de nucleaire straling tegemoet, dan krijg je waarschijnlijk een unieke ervaring die met geen enkele andere game van de franchise te vergelijken is.

Er valt niet te ontkennen dat er is nagedacht over wat het meest complete plaatje zal zijn om verschillende soorten gamers te benaderen. Er is naast de multiplayer genoeg vernieuwing doorgebracht om een nieuwe doelgroep aan te spreken, terwijl er voor de franchise fanboy net zoveel intact is gehouden. Als het met de release technisch soepel draait, hangt de ervaring van de game af van hoe mensen met het enorme Appalachia omgaan. Wij kijken in ieder geval uit naar Reclamation Day, want wat heeft Fallout 76 een potentie om het multiplayer spektakel van de komende tijd te worden.

Fallout 76 komt op 14 november uit voor Xbox One, PS4 en PC. Tevens start op 23 oktober de B.E.T.A. voor Xbox One met een week later de start voor de andere twee platformen.