Tien beste games met zwaarden aller tijden

Zwaarden hebben een speciale plek in onze harten. Ze staan synoniem met fantasy, eer en stijl. Hierdoor komen zwaarden ook prominent voor in videogames. En omdat het zwaard ook een plekje in ons hart heeft gekerfd schreven wij voor jullie een special met de tien beste games met zwaarden aller tijden.

Voor deze special hebben we een paar regels gesteld. Het zwaard moet een belangrijke rol of functie hebben. Het is niet genoeg dat er een zwaard voor komt in een game, het moet in een zekere zin de hoofdrol hebben of iets speciaals doen. Bovendien mag er maar een game per serie staan. Anders staat het hier zo vol met Soulsbourne-games. Ook is de ranking niet van hoe goed wij het spel vinden, maar hoe groot de rol van het zwaard is. Met dit gezegd hebbende, pak je zwaard stevig vast en zet je schrap. En garde!

Er zijn een paar games die we willen noemen om verscheidene redenen. Games die niet op deze lijst horen, maar waarvan dat ook wel soort van zonde is.

Allereerst God of War 2018. Ja, Blades of Chaos zitten erin. Maar voor de eerste helft van de game zijn ze niet beschikbaar. En zelfs als je ze krijgt worden ze niet je hoofdwapen. Je wisselt af tussen de Leviathan en de Blades. Ze zijn meer een callback naar de eerdere serie, waar Leviathan meer synoniem is met de huidige, geduldigere Kratos. En deze special is er niet voor de callbacks!

Shovel Knight is een fantastisch spel, waarbij het hoofdpersonage expliciet níet een zwaard heeft. Je speelt een ridder, en een ridder hoort een zwaard te hebben. Misschien een lans, als die op een paard zit. Maar in alle andere gevallen verwachten we een paard. De makers van Shovel Knight wisten een prachtige draai aan verwachtingen te geven. Het wapen staat ook centraal, want de hele game is er omheen gebouwd.

In Control heb je een pistool. Dus waarom noemen we het hier? Nou, er zijn sterke hints naar dat Excalibur, het legendarische zwaard van Koning Arthur, het wapen dat je aan het begin van de game oppakt. Want net als Excalibur is de persoon die het pistool in handen heeft de baas. En aangezien het zoveel verschillende vormen aan kan nemen, kan het maar zo dat het vroeger inderdaad de vorm van een zwaard had. Zeker als je bedenkt dat het in principe input neemt van wat de eigenaar bedenkt.

Een goed gevecht lijkt op een dans. Het heeft stijl en schoonheid en er is een bepaald ritme. Dat is zelden meer waar dan in Crypt of the Necrodancer. In deze interessante mix tussen een roguelite en ritmespel beweegt alles op het ritme van de muziek. Dat geldt voor jou en voor alle monsters. Als je op het verkeerde moment iets probeert te doen en een beat mist beweeg je niet, en gaat je combo multiplier weer naar 1. In sommige gevallen neem je schade, of ga je zelfs dood.

Dus je danst door de levels, met een zwaard in hand. Crypt is een van onze favoriete spellen, maar het staat zo laag omdat er ook tig andere wapens zijn die je op kan rapen. Toch is er iets speciaals aan de zwaarden, en dan vooral de rapier. Het voelt bijzonder stijlvol, zeker als je precies weet hoe je ermee om moet gaan. Met een zwaard in hand maak je het ritme eigen. Het is niet een uitdaging die alles moeilijker maakt. Het ritme wordt je grootste metgezel. Je danst door je vijanden heen en laat enkel een spoor met bloed achter. Zo zie je monsters die sierlijk in mootjes zijn gehakt.

Dit zwaard is flink aan de korte kant. In Battle Chef Brigade hanteer je (in ieder geval aan het begin) een keukenmes. Telt dat? Mes zit in de naam. Maar de manier waarop Mina het hanteert doet toch écht denken aan een zwaard. Dus hij gaat op de lijst.

Het mooie aan Battle Chef Brigade is dat je zwaard multifunctioneel is. Je vergaart ingrediënten door monsters te verslaan. Je valt aan en verdedigt, met sierlijke combo's en perfect getimede dodges. Her en der is er zelfs een block of parry. Gaaf, maar het is vrij standaard voor een actiegame.

Vervolgens moet je ook die ingrediënten omzetten in een maaltijd. Dus je mes is een wapen, maar ook kookgereedschap. Want in deze game is het koken net zo belangrijk als het vechten. Belangrijker, zelfs. In principe ben je namelijk bezig met een kookwedstrijd, niet een dungeon crawler. Dus pak je zwaard er weer bij, maar deze keer om het eten te vormen.

Deze game staat zo laag omdat sommigen van ons zouden zeggen dat Corvo's wapen geen zwaard is. Toegegeven, het is wat aan de korte kant. En als je gebukt staat wisselt Corvo ook naar een reverse grip. Een mes is het dan weer wat aan de lange kant, dus zien we het door de vingers.

Het mooie aan Dishonored is dat de bedoeling eigenlijk is dat je het zwaard niet gebruikt. Het is gemakkelijk om iemand in de rug te steken en ook gevechten zullen je (in ieder geval aan het begin) niet al te moeilijk af gaan. Maar wil je het beste einde halen, dan mag je niemand om het leven brengen. En dat zwaard? Dat is enkel een stuk gereedschap om iemand naar een vervroegd graf te sturen.

Dus je zwaard is een backup, alleen te gebruiken als dingen écht mis gaan. Maar het is meer dan dat. Het is de slang in de tuin, de duivel op je schouder. Het zwaard is er om je te verleiden toch een moordenaar te worden. Die kill animaties zijn ziek, en constant sluipen is moeilijk. Dus wil je echt niet iemand van kant maken? Eentje maar, dat kan geen kwaad. Maar een wordt al gauw twee en voor je het weet zit Dunwall vol met ratten.

Nog een spel die twee genres mengt. Het lijkt haast een thema. In Moonlighter ben je een avonturier en een winkeleigenaar. In de nacht ga je dungeons in om mysteries op te klaren, maar vooral om waren te vergaren. Overdag is het juist zaak die waren te verkopen in jouw winkel. Je zet prijzen op basis van vraag en aanbod, en houdt bovendien winkeldieven tegen voor ze er met jouw buit vandoor gaan.

Ook hier is het zwaard tweesnijdend. Het is je inkomen, in beide respecten. Het is het gereedschap dat je gebruikt om de dungeons te verkennen, en het artikel dat je verkoopt in je winkel. Elke keer dat je een wapen vindt stel je jezelf de vraag; wil ik dit gebruiken of zal ik het verkopen? Dat is natuurlijk niet iets unieks in Moonlighter. Je hebt vast een aantal dozijn zwaarden verkocht in Elder Scrolls. Maar zelden is dat deel van de gameplay zo prominent aanwezig. De tweedeling is een thema en het zwaard staat erin centraal.

Het beroemdste zwaard is Excalibur. Iedereen kent het verhaal of een versie van het legendarische zwaard van de koning der ridders. En of Excalibur nou wel of niet het zwaard in de steen is, is dan even niet zo belangrijk. Het gaat erom dat je de naam herkent. Wij willen stellen dat het op een na bekendste zwaard de Buster Sword is. Want als iemand die van videogames houdt ons vertelt dat ze niet weten wat dat is, dan noemen we die persoon een leugenaar.

Dat is misschien een beetje overdreven. Natuurlijk zijn er gamers die niet weten wat de Buster Sword is, en er zijn vast zwaarden die beroemder zijn. Al kunnen wij even niet bedenken welke. Maar de Buster Sword is iconisch. Het gigantische, vreemd rechthoekige ding heeft een speciaal plekje in onze harten. Voor een groot gedeelte omdat Final Fantasy 7 een speciaal plekje heeft in onze harten. Het was niet voor niets dat het publiek gezamenlijk zijn shit verloor toen de Final Fantasy 7 Remake aangekondigd werd. Wij deden het even goed in onze broek.

Voor sommigen is Cloud het paradepaardje van de game. Maar hoe kleurrijk die jongen ook mag zijn, veel persoonlijkheid heeft hij niet. Dus voor ons staat de Buster Sword centraal in al die avonturen, de verhalen die we meemaakten met Tifa, Aerith en Barret. Zelfs als Cloud al lang een ander zwaard in handen heeft.

"It is said, spitefully, the silver one is for monsters and the iron for humans. A lie, of course." Dikke kans dat je deze regel, of een versie ervan, eerder hebt gehoord. In The Witcher 3 (onder andere) draagt Geralt twee zwaarden met zich mee. Eentje is gemaakt van zilver. Het is kostbaar en kwetsbaar. Maar omdat het edelmetaal monsters bijt is het onmisbaar. Aan de andere kant gebruikt hij een ijzeren zwaard om zich te weren tegen mensen. Want daar heeft het zilver geen voordelen.

De twee zwaarden zijn een symbool voor de witchers. Zowel voor ons gamers, als het volk in de verhalen/games. Vechten met twee zwaarden is natuurlijk niet ongehoord, maar dan gebruik je niet twee bakbeesten als deze. Ze zijn te zwaar en de lengte te onhandig om tegelijkertijd in twee handen te gebruiken. Dus je weet wie je voor je hebt.

Het is ook een symbool voor de voorbereiding die Witchers doen voor een gevecht. Een Witcher kent zijn vijanden, en heeft altijd het juiste gereedschap bij de hand. Het juiste zwaard, de juiste toverdranken en de juiste zwaardolie. Dus je dure, zilveren zwaard ga je niet verspillen als dat niet nodig is.

Als jullie een beetje zijn zoals wij missen jullie waarschijnlijk de Guitar Hero/Rock Band-games. Het was heerlijk om op die nummers los te gaan en gewoon lekker te rocken. Ritmespellen waren nooit zo glorieus als in die gouden, oude tijd. Maar dat betekent niet dat er geen goede alternatieven zijn. Neem bijvoorbeeld de uitstekende Beat Saber.

We hadden het met Necrodancer al over hoe een goed gevecht een dans wordt. Beat Saber brengt dit naar een nieuw niveau. Je hakt erop los en zwaait je lightsabers op de beat. Gek genoeg voelt deze game, van alles op deze lijst, het meest alsof je echt zwaarden vast hebt. Want je gebruikt nu veel meer dan je vingers, je gebruikt je armen. Het is niet raar dat iedereen met een VR-set lyrisch is over deze game!

Luister. We zijn er heus wel van bewust dat er veertien wapensoorten zijn in Monster Hunter-games, en dat maar vier daarvan zwaarden zijn. Maar als wij jullie vertellen dat van de top vijf meest gebruikte wapens maar liefst drie zwaarden zijn snappen jullie waarschijnlijk wel waarom Monster Hunter World - Iceborne een plekje verdient op deze lijst.

Waar in de lore van The Witcher monsterjagers voorbereidingen maken voor ze op jacht gaan, komt het in Monster Hunter-games veel meer naar boven. Als je dualblades of longswords speelt zit de kans er dik in dat je in ieder geval voor elk element eentje hebt. En dan hebben we het nog niet eens om de builds die je om je wapens heen hebt gebouwd. Of de item sets die je op basis van veel ervaring beetje bij beetje hebt geperfectioneerd. Want elk monster is anders, dus heb je steeds andere wapens nodig. Je neemt toch geen bliksemzwaarden naar een Rajang gevecht?

Maar wat Iceborne ook zo vet maakt, is dat het je laat voelen als een machtige krijger zonder je overpowered te maken. De monsters waar je mee vecht zijn gigantisch, en ze kunnen een behoorlijke uitdaging zijn. Maar met de juiste voorbereiding ga je vol zelfvertrouwen het gevecht in. Niet omdat je liters damage doet, maar omdat je weet wat je moet doen en de juiste spullen bij je hebt.

Hollow Knight is een sfeervolle game. De prachtige muziek, de donkere achtergronden en die onheilspellende stilte. Er is een aura van eenzaamheid, van leegte. Er zijn wel NPC's waar je mee kan praten, maar die vind je zelden buiten de bovengrondse stad. En na een zeker verraad kan je er nog minder vertrouwen.

Dus je staat er alleen voor. Tientallen vijanden brengen je met genoegen om het leven. Daar val je ook zelf onder, iets dat je gauw leert als je een keer je Geo probeert op te halen nadat je dood bent gegaan. Iedereen is tegen je, en het enige dat de leegte opbreekt is gevaar.

Maar er is een iemand die altijd aan jouw kant staat. Iemand die je vergezelt op je hele reis, en alles op alles zet om je te helpen. Iemand die je nooit zal verraden en altijd doet wat je van ze vraagt. En dat is je zwaard. In deze eenzame en vijandige wereld is je zwaard, of 'nail', niet enkel een stuk gereedschap. Het is een companion die je na een bepaald punt in het spel soms zelfs verhalen en geheimen vertelt. De woorden mogen dan wel scherp zijn, ze komen altijd van het hart.

Soulsbourne-games hebben altijd liters aan wapens. En hoewel het upgradesysteem er vaak voor zorgt dat je er aardig vroeg eentje kiest en het hele spel door gebruikt, neemt dat niet weg dat de keuze reuze is. Maar de meest recente Fromsoft game doet hier niet aan. in Sekiro: Shadows Die Twice heb je een katana. Er zijn geen alternatieven. Hier moet je het mee doen.

Sommigen van ons zullen zeggen dat dat saai is. Het arsenaal aan wapens is een essentieel deel van de Soulsbourne ervaring. Maar daar zijn wij het niet mee eens. Want door al het andere in de prullenbak te gooien kon From Software als een ware wapensmid dat wapen smeden tot in de perfectie. En dat zie je.

Er zijn weinig spellen waarin de swordplay zo goed voelt. Waar Dark Souls reusachtige eindbazen gebruikt om een gevecht episch te doen voelen, pakt Sekiro je met machtige duels. Eindbazen zijn in veel gevallen niet groter dan jij en ik. Waarschijnlijk kleiner, als je je bedenkt dat wij reusachtige Hollanders zijn en dit spel zich afspeelt in Japan. Maar dat is niet het punt. Sekiro draait om de klang van zwaard op zwaard, om goed getimede slagen met perfecte precisie. Daarom verdient het de #1 plek op deze lijst.

Dit waren de tien beste spellen met zwaarden aller tijden. Ben jij het er niet mee eens? Of heb je misschien een game die een plekje op deze lijst verdient? Dan heb je pech! Maar we kunnen het er natuurlijk ook over hebben in de comments.