GRID: Autosport: maak kennis met 5 types klassen

Over een klein weekje is het zover. Dan verschijnt GRID: Autosport, de nieuwste titel uit de GRID-serie van Codemasters. Een mooi moment dus om vandaag alvast kennis te maken met de vijf verschillende type klassen die in deze racer voorkomen.

Als je dacht dat je in GRID: Autosport alleen maar bezig bent met zo snel mogelijke rondjes rijden, dan heb je het mis. In de Touring Car-klasse ben je af en toe meer bezig met een fighting game dan met iets anders. Een gevecht op vier wielen, dat dan wel weer.

In deze discipline ga je aan de slag met licht aangepaste versies van normale auto's. Denk aan een Ford Focus of een BMW 320 waarmee jij de overwinning kunt halen. Al deze voertuigen zitten qua kwaliteiten ontzettend dicht bij elkaar, waardoor je als coureur constant andere rijders om je heen hebt.

Omdat er zoveel concurrentie is voor de eerste positie, zul je nogal wat ellebogenwerk moeten verrichten. Een klein 'kusje' - even leunen met jouw voorkant tegen de achterkant van een andere auto - is de normaalste zaak van de wereld. Want als jij het niet doet, dan wordt het vanzelf wel bij jou gedaan.

Om de auto's nog dichter bij elkaar te brengen, heeft een raceweekend in de Touring Car-discipline nog wat unieke features. Hoewel er meerdere races worden gehouden, begin je niet elke race op dezelfde startplaats. Zo wordt vaak voor een tweede race de volgorde van de kwalificatie omgedraaid, waardoor de snelste wagens achteraan moeten beginnen. Misschien niet zoals je gewend bent, maar het zorgt er zeker voor dat je genoeg te doen hebt tijdens een race.

Hierdoor ligt de focus van de Touring Car-discipline op het inhalen van tegenstanders. Constant ben je bezig met het vinden van gaatjes bij de rijder voor je, of het verdedigen tegen de auto's achter je. Non-stop actie dus. Het enige moment rust dat je daarom zult krijgen in de Touring Car-klasse, is na de finish.

Lage, bloedsnelle wagens die met een enorme snelheid zichzelf door een bocht werken. Dat is de Open Wheel-klasse in een zin. Niet alleen moet je constant alert en ontzettend snel zijn, ook is het cruciaal om contact met andere auto's te vermijden.

Dat is misschien wel de feature van Open Wheel waarmee de discipline zichzelf het meest onderscheidt: het voorkomen van contact met anderen. Met een fragiele ophanging en voorvleugel kan iedere aanraking met een andere auto ervoor zorgen dat je met een kapot voertuig de finish niet haalt.

Daarnaast zijn Open Wheel wagens, zoals eerder gezegd, bloedsnel. Combineer achterwielaandrijving met een laag gewicht en een gezonde portie neerwaartse druk, en je hebt een auto die niet alleen in een rechte lijn het licht uit je ogen rijdt, maar dat ook kan in de bochten.

Ook rijden de auto's uit deze discipline heel anders. Door het lage gewicht met het vele vermogen spinnen ze sneller dan bijvoorbeeld een toerwagen. Cruciaal is het dus ook om elke ronde smooth te zijn, waarbij je rustig het gaspedaal indrukt, niet vol op de rem trapt en geen onbezonnen stuurbewegingen maakt.

Naast het huisvesten van enorm vlugge fragiele wagens heeft de Open Wheel-klasse ook nog een unieke opzet van elk raceweekend. Hierin wordt namelijk net zo'n grote nadruk gelegd op de kwalificatie als op de race.

In de kwalificatie krijg jij drie ronden de kans om een zo snel mogelijke tijd neer te zetten. Hoe sneller jouw tijd is in verhouding met de rest, hoe verder je vooraan op de grid mag beginnen. Een enorm voordeel, aangezien je minder mensen hoeft in te halen om de overwinning te grijpen.

Zo'n goede startplaats is niet alleen van belang voor één race, maar voor meerdere. In Open Wheel rijd je elk 'weekend' namelijk meerdere races, waarbij de startopstelling steeds hetzelfde is. Kwalificeer jij dus achteraan, dan moet je elke keer opnieuw als laatste beginnen. Ben jij echter het allersnelst en grijp jij de pole position, dan scheelt je dat veel werk tijdens de races.

Wie vorige week de 24 uur van Le Mans heeft gezien, zal ongetwijfeld weten waar het in de Endurance-klasse allemaal om draait. In deze discipline moet je niet alleen snel zijn, maar ook de hele race door alert blijven. Een uitdaging, aangezien Endurance de langste races uit GRID: Autosport aanbiedt.

De races in de game duren geen uren zoals in het echt, maar alsnog zul je elke keer rond de tien minuten (en dat is op de kortste afstand) met zo'n wedstrijd bezig zijn. Dit doe je overigens in hele dikke snelle sportwagens, zoals voertuigen van Aston Martin, Mercedes, Audi en McLaren.

Wat cruciaal is in de Endurance-klasse, is het heel houden van je banden. Tijdens het rijden schuur je het rubber van je wielen af, en hierdoor krijg je steeds minder grip. Lukt het je echter om zoveel mogelijk van het zwarte goedje aan je banden te houden, dan heb jij een grotere kans op de overwinning.

Dit doe je door zo smooth mogelijk te rijden, een beetje zoals je ook moet doen in de Open Wheel-klasse. Zorg ervoor dat je niet slippend door de bochten gaat, je wielen niet blokkeren in de bochten, je op de baan blijft en je natuurlijk je tegenstanders niet raakt. Lukt het jou om je grotendeels aan deze vier vuistregels te houden, dan lonkt het podium voor je in iedere race in de Endurance-klasse.

Unieke features van deze discipline zijn een rollende start - in plaats van stilstaan op de grid rol je richting de startlijn voordat je vol gas gaat - en nachtraces. Vooral dat laatste geeft de klasse een extra moeilijkheid mee, omdat in de duisternis het moeilijker is om bijvoorbeeld je rempunt te ontdekken en een foutje hierdoor sneller gemaakt is.

Endurance test dus niet alleen het uithoudingsvermogen van jouw wagen, maar ook van jou als coureur. Alleen als jij alert kan blijven in deze lange wedstrijden kun jij als winnaar uit de bus komen.

De Tuner-klasse is misschien wel de discipline die het meest van de rest verschilt in GRID: Autosport. Je racet namelijk niet tegen een grote groep directe tegenstanders, maar je moet de rest op een andere manier verslaan. De races in Tuner zijn namelijk onderverdeeld in twee typen: Drift en Time Attack.

Drift zullen de meeste mensen kennen uit andere games van Codemasters, en zit ook in GRID: Autosport. Hierin kruip je achter het stuur van een veelal Japanse auto op een klein en bochtig circuit. Hoewel je samen met één andere rijder op de baan bent, gaat het in dit type niet om sneller zijn dan je tegenstander.

Bij Drift gaat het namelijk om je score. Deze punten haal je binnen door zo snel en zo lang mogelijk slippend zijwaards door een bocht te gaan. Hoe groter de hoek is die je maakt, hoe meer punten. Daarnaast heb je in elke bocht een rode pylon, die jij zo dicht mogelijk moet benaderen. Hoe dichterbij, hoe meer extra punten jij binnenhengelt.

Wat Drift vooral moeilijk maakt, is het aan elkaar haken van de verschillende zijwaardse slides. Als jij al slippend door een bocht komt, en je bijvoorbeeld van links naar rechts moet zwiepen, heb jij de controle van een pro nodig om de auto bijna 180 graden te draaien en je drift voort te zetten. Reken hier ook nog eens bij dat steeds een andere coureur in je nek hijgt op de baan, en je hebt een van de meest zenuwslopende type races die er maar is.

Toch slinger je jezelf in de Tuner-klasse niet alleen zijwaards door de bochten, maar mag je ook aan de slag met Time Trials. Deze modus vereist amper uitleg, maar heeft in GRID: Autosport toch een kleine twist. Deze tijdraces lijken namelijk erg op een kwalificatie, aangezien andere coureurs net als jij op de baan zijn om een zo snel mogelijke ronde uit hun wagen te persen.

Niet alleen is er dus een mooie hoeveelheid verkeer op het circuit, je hebt ook maar een bepaalde tijd om je eigen snelle ronde neer te zetten. In slechts drie rondjes moet jij bewijzen waarom jij bovenop het podium moet staan. Je moet dus niet alleen ontzettend snel kunnen presteren, maar ook de druk kunnen weerstaan dat elk foutje funest kan zijn voor het kampioenschap!

Ken je de Amerika-tak uit de eerste GRID nog? Waar je met wagens door de starten van Amerikaanse steden als Washington en San Fransisco scheurt? Daar lijkt de Street-discipline nog het meeste op.

Want in deze klasse bezoek je ook grote Amerikaanse metropolen om je race-ei kwijt te kunnen. Wat anders is in vergelijking met de Amerika-tak uit Race Driver: GRID, is dat de auto's in de Street-discipline wat kleiner zijn. Denk aan hatchbacks als een Volkswagen Golf of een Mini Cooper, maar ook aan Coupé's als de Honda Integra en de Subaru BRZ.

Dat je aan de gang gaat met kleinere voertuigen betekent niet dat het racen in de Street-klasse saai is. Als je dacht dat Touring Car al vechten op de baan was, dan is deze discipline ronduit oorlog. Om in te kunnen halen moet je aggressief zijn, en niet bang zijn om een beetje schade op te lopen om een plek te winnen. En geloof ons, een beetje schade ontvang je wel in Street.

Codemasters heeft overigens bevestigd dat de Demolition Derby's opnieuw in de game zitten, en het is aan te nemen dat dit type races zich in Street zal huisvesten. Niet alleen omdat de racers hier gewend zijn een tikje te krijgen, maar ook omdat het circuit voor dit type races in Amerika - Detroit - ligt.

Wat de straatraces in Street zo moeilijk maakt, is het gebrek aan zicht. Door alle gebouwen en vangrails is het moeilijk in te schatten hoe de baan eruit ziet na de volgende bocht. Je gooit dus vaak eerder op goed geluk je auto door een curve heen, is de hoop dat hij heelhuids de volgende bocht haalt.

Een foutje is dus snel gemaakt in deze klasse, en de vangrail is de hele race door o zo dichtbij. Weet jij echter dit metaal-op-metaal contact te voorkomen, dan is dit een van de meest bevredigende klassen die er is.