Top 7 beste PS4 exclusives van 2019

Het jaar zit er weer op en we hebben gelukkig heel wat moois om naar uit te kijken voor 2020, waaronder de nieuwe generatie PlayStation en Xbox. Maar hoewel er de afgelopen twaalf maanden misschien niet heel veel Sony-exclusives uitkwamen, zaten er toch een aantal toppers tussen. Hieronder de top 7 beste PS4 exclusives van 2019.

We beginnen de lijst van de top 7 beste PS4 exclusives van 2019 met een heuse game in virtual reality. Hoewel Sony met de PS4 (Pro) enigszins heeft ingezet op de uitbreiding naar VR, is dat over het algemeen nog niet helemaal van de grond gekomen. Afgezien van een paar echt goede games blijft het kwalitatieve aanbod nog altijd ietwat karig. Maar Blood & Truth is een van de recentere pogingen om daar verandering in te brengen en dat levert een zeer intense ervaring op!

Met een verhaal dat regelrecht uit een James Bond-film kan komen, gevarieerde locaties en heerlijke gunplay is deze game van London Studios een echte aanrader. Heb je een PS VR-set in huis, laat je dan overtuigen door onze review. Je komt weliswaar wat technische ongemakken tegen, maar al met al is het een zeer entertainende achtbaanrit die zeker je tijd en geld waard is.

Van de makers van de Yakuza-reeks verscheen dit jaar Judgment, een brute detectivegame in Japan. Je kruipt in de huid van Takayuki Yagami, die zijn avontuur begint met het onderzoeken van een moord in Kamurocho. Geweld schuwt hij gelukkig niet wanneer hij oog in oog komt te staan met de criminelen die de Japanse onderwereld heeft uitgespuwd. Om het taalgebruik van onze minister Mark Rutte er maar eens bij te pakken; je zou 'die raddraaiers het liefst zelf in elkaar willen slaan'. En in dit geval kan dat!

De gelijkenissen met de Yakuza-games zijn overigens groot. Niet alleen loop je opnieuw in Kamurocho rond, je krijgt door de vele typische side missions en vertelwijze van het hoofdverhaal waarschijnlijk een sterk déjà vu als je bekend bent met de verhalen van Kazuma Kiryu en co. Toch hoeft dat niet iets slechts te zijn, want het betekent juist dat dezelfde mate van kwaliteit ook hier weer aanwezig is. Bekijk het als een nieuw bezoekje aan die favoriete eettent van je in de stad: je weet eigenlijk al min of meer wat je krijgt voorgeschoteld en dat is verdomde lekker!

Nog een game uit Japan op deze lijst, het moet niet gekker worden! Maar even serieus, deze remaster van een ware klassieker mag niet ontbreken. De koddige wereld van Ni No Kuni bood spelers al een geweldige tijd in Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom, die in maart 2018 uitkwam. Dit jaar verscheen Wrath of the White Witch van Level-5 en Studio Ghibli, dat een schoolvoorbeeld is voor hoe remasters horen te zijn.

De game ondersteunt nu voor het eerst een 4K-resolutie, maar ook een speciale performance mode. Dat is een optie die je tegenwoordig wel vaker in games tegenkomt, zoals Shadow of the Colossus, waarmee je iets aan beeldscherpte inlevert maar er wel een stabiele 60 fps voor terugkrijgt. Zelfs dan ziet het spel er nog schitterend uit en is het doorkruisen van de wondere wereld als de jonge Oliver leuker dan ooit.

Vergeleken met de vorige titel ben je hier een stuk sneller doorheen, maar is de gameplay als concept wel origineler. Concrete Genie is het resultaat van Sony’s beleid om ontwikkelaars te stimuleren in het maken van creatieve, indie-achtige games. Hoewel Pixelopus eigenlijk geen èchte indiestudio is, geeft dit spel juist wel die indruk. En om voor zoiets te gaan, is een slimme keuze geweest!

In Concrete Genie staat de jonge Ash centraal, niet te verwarren met de gelijknamige en eeuwig jeugdige held die een gele Pokémon als beste vriend heeft. Deze Ash draagt een beanie, geen pet, en in tegenstelling tot rood-witte pokéballen heeft hij een spuitbus in zijn hand om de wereld letterlijk en figuurlijk wat meer kleur te geven. De tekeningen die hij maakt komen tot leven en helpen hem om de omgeving weer te laten opbloeien.

Media Molecule heeft voor dé mascotte van de PlayStation 3 gezorgd met Sackboy uit Little Big Planet. De ontwikkelaar heeft zich na drie delen, wat spin-offs en Tearaway (Unfolded) gericht op Dreams. In Little Big Planet 3 zette MM al ruimschoots in op het concept om de community een platform te bieden waarop ze zelf hun eigen ideeën konden loslaten, ze hun eigen verhalen en games konden creëren.

In Dreams gaat dat nog een heel grote stap verder. Spelers kunnen nu praktisch alles doen en maken wat in ze opkomt, of het nu gaat om 2D platformers in pixel art, een racegame à a Wipeout, een game gebaseerd op Batman The Animated Series of iets heel anders. Eigenlijk komt Dreams pas volgend jaar uit, maar spelers hebben dit jaar al een tijdlang kunnen ervaren hoe het is. Dreams is namelijk de eerste Sony PS4-game die early access is gegaan.

Bend Studios kreeg na Uncharted Golden Abyss voor de PlayStation Vita carte blanche van Sony om met een geheel eigen IP te komen. Met zo’n mooie kans zou je zeggen dat er originelere ideeën zijn dan een open world zombie-apocalypse en dat Days Gone wat dat betreft een wat brave keuze is, maar ze hebben hoe dan ook een sterke exclusive afgeleverd dit jaar.

Het blijft eng om door hordes sprintende zombies opgejaagd te worden en de momenten dat je er honderden tegenover je hebt staan zijn dan ook de hoogtepunten. Bovendien is het verbazingwekkend dat Days Gone uiteindelijk met 140 mensen is gemaakt, als je beseft dat Rockstar zo’n tweeduizend man heeft gezet op een Red Dead Redemption 2, een andere open world game. Combineer de bloedstollende actie met een boeiend en persoonlijk verhaal en je hebt een van de betere exclusives van het jaar.

Misschien wel de meest gehypete game van het jaar is Death Stranding. Hideo Kojima, meesterbrein achter de Metal Gear Solid-franchise, heeft na het verlaten van Konami gewerkt aan een compleet nieuw IP. Dat dezelfde man erachter zit is goed te zien aan alles, van het mysterieuze ambigue verhaal tot aan de manier waarop Norman Reedus’ personage Sam Porter Bridges rent.

Death Stranding is een game die je moet liggen, een waarover de meningen extreem verdeeld zijn. Ben je fan van Kojima’s werk, dan kun je dit zeker waarderen. Als dat niet zo is, zou je het wellicht een kans kunnen geven. Je zult nog nooit zoiets gespeeld hebben en dat alleen al maakt het de moeite waard, want verfrissende ideeën zijn de laatste jaren soms ver te zoeken.