Yo-Kai Watch 2 Review - Uniek en smaakvol, maar geen game

Het is middernacht. Twee griezelige vrouwen loeren door het slaapkamerraam van Nate. Ze stelen zijn Yo-Kai Watch, wissen zijn geheugen en gaan er schaterlachend vandoor. Hierop ontvouwt zich een doldwaas avontuur in een kleurrijke en uitgestrekte wereld. Of het de moeite waard is, lees je in deze Yo-Kai Watch 2 review.

Yo-Kai Watch is in de loop der jaren uitgegroeid tot een van de belangrijkste franchises in Japan. De absurde en koddige geestfiguren hebben vanwege hun charme en humor de harten van miljoenen kinderen gestolen. Langzaam maar zeker waait de hype nu ook over naar Europa en de Verenigde Staten. Yo-Kai Watch 2 is al een paar jaar verkrijgbaar in Japan, maar wordt pas vanaf volgende week verkocht in Nederland.

Dit illustreert perfect dat Yo-Kai in ons kikkerlandje nog duidelijk in de kinderschoenen staat. Toch beginnen de hilarische geestfiguren meer en meer op te vallen: er is al een serie op Nickelodeon én er gaan zelfs geruchten dat Yo-Kai binnenkort als film in de Nederlandse bioscopen verschijnt. Maar tot het zover is, kunnen de kinderen (de doelgroep waar ontwikkelaar Level 5 zich op richt) aan de slag met Yo-Kai Watch 2.

Het verhaal begint als de hoofdrolspeler – je kan kiezen uit een jongen of meisje – wakker wordt na de gebeurtenissen uit het vorige deel. Zijn Yo-Kai is gestolen en zijn herinneringen zijn weg. Hierdoor is hij alle gebeurtenissen uit het vorige deel vergeten. Dit heeft hij in eerste instantie niet door, maar na een bezoek aan een mysterieuze verkoper wordt hij weer herenigd met zijn horloge en later ook met zijn Yo-Kai vrienden.

Een vermakelijke intro, maar net wanneer je denkt dat er een groot avontuur op je staat te wachten, trapt Yo-Kai Watch 2 vol op de rem. We trekken als volleerde Yo-Kai meester niet meteen de wijde wereld in, maar blijven tijdens de eerste twaalf uur in het stadje Springdale rondlopen om andermans probleempjes op te lossen. Voor we het in de gaten hebben, zijn we een uur bezig met het achtervolgen van een behekste kat. Later raak je verzeild in vermoeiende gesprekken tussen je ouders, die ruziën over welke donut de beste smaak heeft.

Yo-Kai Watch 2 komt dus erg traag uit de startblokken en wordt na een uurtje of acht pas interessant. Nieuwe gebieden rond het stadje Springdale zijn dan vrij om te verkennen. Dit gebeurt via teleportatie van een Yo-Kai of via de trein. De nieuwe locaties, die je zowel in het heden als in het verleden door middel van tijdreizen kunt bezoeken, bieden een mooie variatie tussen spookachtige bossen, langgestrekte kusten en pikdonkere grotten. Helaas is het navigeren door deze gebieden een ware nachtmerrie: je bent namelijk verplicht om de treinritjes volledig uit te zitten. Gek genoeg kun je deze niet overslaan.

Langs de zijlijn wachten. Dat gevoel steekt wel vaker de kop op in dit avontuur. Yo-Kai Watch 2 is eigenlijk, net als het eerste deel, vooral een passieve ervaring. Quests vragen vaak niet meer dan één handeling en zijn daardoor erg makkelijk uit te spelen. Een duidelijk voorbeeld is dat je op een gegeven moment een verdrietige dorpeling moet helpen, die op zoek is naar een zeer waardevol insect. Veel hoef je niet voor te doen: je doorzoekt een struik, drukt op een knop en voilà: het beestje zit in je vangnet.

Het grote gebrek aan uitdaging en originaliteit trekt helaas ook door naar de hoofdmissies. Wanneer je op een gegeven moment alleen maar bezig bent met het verkennen van steegjes voor een verloren vruchtensapje of voor een of andere verstopte Yo-Kai, dan begin je jezelf toch af te vragen waar het verhaal (en de game) in hemelsnaam naartoe gaat. Zelfs de puzzels waarin je een doolhof moet doorkruisen of lastige quizvragen moet beantwoorden, kunnen niet voorkomen dat het avontuur monotoon en repetitief aanvoelt.

De grootste ergernis in Yo-Kai Watch 2 blijft het weliswaar unieke, maar zéér passieve vechtsysteem. Slaapverwekkend is hierbij het sleutelwoord. Zelfs als je niets doet, win je negen op de tien gevechten met twee vingers in de neus. Level 5 maakt opnieuw de fout door de Yo-Kai automatisch te laten aanvallen. Je krijgt hierdoor vaak het gevoel meer langs de zijlijn te staan dan dat je de daadwerkelijk de leider van je Yo-Kai bent.

Jij kunt ze alleen speciale aanvallen laten uitvoeren, extra gezondheid geven met lekkere hapjes, of ze genezen wanneer ze onder invloed staan van een vijandige vloek. Dat gebeurt meestal door middel van een korte minigame, waarbij je met je stylus figuurtjes moet maken of verlichte tekens moet aanraken. Absoluut uniek, maar nog altijd sta je meer langs de zijlijn dan dat je echt zelf de gevechten leidt.

Yo-Kai Watch 2 wil je het gevoel geven dat je veel invloed hebt omdat je zelf de opstelling van je drie inzetbare Yo-Kai kunt bepalen, maar in feite maakt het weinig uit wat je doet. Bazen maken de boel gelukkig uitdagender; hier moet je namelijk wél op de positie van je wezentjes letten. Wanneer je Yo-Kai van dezelfde soort naast elkaar zet, ontvang je een boost die je beslist nodig hebt om de bazen naar de eeuwige jachtvelden te sturen. De meeste bazen zijn ook fantastisch vormgegeven; zo moet je het op een gegeven moment opnemen tegen een gigantisch skelet dat aanvalt met een kauwgomballenautomaat.

Het is kenmerkend voor de stijl van Yo-Kai. Liefhebbers van grote animatieseries zullen zich snel thuis voelen in deze wonderlijke wereld. Net als in Pokémon, heeft ieder wezentje een eigen persoonlijkheid en unieke specialiteiten. Zo kan Wazzat, een vliegende mond met een groene hoge hoed je geheugen wissen en kan Swelton een enorme zweetlucht produceren. Yo-Kai is ook ontzettend grappig vanwege de soms hilarische namen (Snotsolong, Cheeksqueek) en de vaak hilarische vaardigheden die de ruim tweehonderd Yo-Kai hebben.

Nieuw aan dit vervolg is dat spelers voor het eerst een team van hun beste Yo-Kai kunnen laten strijden tegen vrienden via de multiplayermodus. Daarmee verdien je – of je nu wint of verliest – ervaringspunten, die je kunt gebruiken om voorwerpen te kopen die je Yo-Kai sterker kunnen maken of waarmee je gevangen Yo-Kai kunt bevrijden. Allemaal leuk en aardig, maar ook hier loopt Yo-Kai Watch 2 tegen dezelfde problemen aan als in de singleplayer: de gevechten verlopen erg passief en zijn daardoor nogal saai.

Yo-Kai Watch 2 is uniek, smaakvol, bijzonder grappig, maar vergeet de speler te vermaken met aantrekkelijke en uitdagende gameplay. Het spel voelt meer aan als een interactieve serie waarin de hoofdpersoon en zijn bevriende Yo-Kai in knotsgekke situaties terechtkomen. Wat dat betreft presteert Yo-Kai Watch 2 boven verwachting, maar qua gameplay schiet dit vervolg op bijna alle fronten tekort.