Prey Review

Na vele jaren in ontwikkeling te zijn geweest ligt Prey dan eindelijk in de winkels. Is het de indrukwekkende game geworden die het beloofde te zijn, of valt het toch een beetje tegen?

In Prey speel je als Tommy, een soort van anti-hero. Hij zal de wereld moeten redden, maar wil er eigenlijk allemaal niks mee te maken hebben. Tommy stamt af van de eeuwenoude Cherokee stam. Hij wil echter helemaal niks met zijn stam te maken hebben, en al helemaal niks met de oude legendes en tradities ervan. Zijn mening hierover zal snel veranderen, want hij zal de oude krachten van de stam nodig hebben om te overleven. In het begin van de game wordt namelijk het gebouw waarin Tommy zit een ruimteschip ingezogen. Zijn vriendin en grootvader zijn ook aanwezig, en deze zal hij natuurlijk moeten redden. In dit ruimteschip zal je een zeer goede verhaallijn doorlopen, en natuurlijk zal je flink wat aliens moeten uitschakelen.

Bizzare gameplay
Op het eerste gezicht lijkt Prey een normale first person shooter, maar al snel zal je erachter komen dat de gameplay flink kan verrassen. In de game wordt namelijk flink met de zwaartekracht gespeeld. Zo zal je via verschillende, verlichte, paden tegen de muur en het plafond kunnen oplopen. Natuurlijk kunnen je tegenstanders hier ook gebruik van maken, en het ziet er dan ook even vreemd uit als je net een alien neerschiet en deze vervolgens naar boven lijkt te vallen. Natuurlijk valt hij gewoon naar beneden, want jij staat zelf op je kop. Hiernaast heb je nog de verschillende kisten waar je inloopt en heel ergens anders uitkomt. Deze kisten kunnen ervoor zorgen dat de zwaartekracht gekanteld is, waardoor je opeens tegen de muur oploopt.

Naast het spelen met de zwaartekracht heeft Tommy nog een andere belangrijke eigenschap tot zijn beschikking. Hij kan namelijk ervoor zorgen dat zijn geest zijn lichaam verlaat. Dan loop je dus rond als een geest en kan je op plekken komen die voor Tommy normaal nooit te bereiken waren. Natuurlijk kan je dit niet oneindig gebruiken, want je metertje met Spirit Energy loopt langzaam aan leeg. Om deze weer op te laden, zal je vijanden moeten omleggen.

Je zal in de game flink met de zwaartekracht moeten spelen, en ook je geest gebruiken om verder te komen. Dit zorgt voor verrassende puzzels en een gameplay die fris aanvoelt.

Doodgaan is niet vervelend
In Prey zal je ook niet zomaar dood gaan. Als de aliens erin slagen om Tommy helemaal vol te pompen met kogels zal jouw geest je lichaam verlaten. Vervolgens belandt deze in de zogenaamde Spirit World. Hier moet je de verschillende Spirits met je boog uit de lucht schieten. Door dit te doen zal je gezondheid en Spirit Energy erbij krijgen. Na een tijdje zal je terug gezogen worden naar de echte wereld, waar je weer verder kan gaan waar je gebleven was. Eigenlijk ben je dus zo'n beetje onsterfelijk, wat de game misschien iets te simpel maakt. Wel is het erg origineel en Human Head heeft er zo voor gezorgd dat het niet begint te irriteren als je een paar keer achter elkaar dood gaat.

Linear en weinig uitdagend
De gameplay is dan misschien wel origineel, maar Prey blijft wel een lineare shooter. Dat is jammer, want als je de game een keertje uit hebt gespeeld, heb je alles ook wel een beetje gezien. Human Head had er soms misschien meerdere wegen in kunnen doen om je doel te bereiken, want soms voelt de game wel erg linear aan. Het is dan echt kamertje in, aliens schieten, kamertje uit, en weer opnieuw. Gelukkig kom je net als het een beetje vervelend begint te worden weer een leuke puzzel tegen, of een eindbaas.

Ook een beetje jammer is dat de game wat aan de makkelijke kant is. Je zal wel verschillende keren doodgaan, maar omdat je dan toch weer verder gaat waar je gebleven was (na een klein reisje naar de Spirit World) biedt de game niet echt een uitdaging. Als je Prey op de hogere moeilijkheidsgraad speelt is het al wat moeilijker, maar in principe blijf je onsterfelijk door de invoeging van de Spirit World. Het had soms dus wel wat uitdagender gemogen allemaal.

Grafisch indrukwekkend
Prey maakt gebruik van de bekende Doom 3 engine, en dit zorgt voor flink wat grafisch spektakel. De game ziet er gewoon erg goed uit, en is op dit moment wel een van de games die de kracht van de Xbox 360 toont. De personages zien er zeer indrukwekkend uit, en ook de omgevingen mogen er zijn. Als je de graphics in een game erg belangrijk vindt, zal je Prey zeker waarderen.

Ook met het geluid zit het wel goed. De wapens klinken lekker, de personages hebben goede stemmen en met de soundstrack zit het ook wel goed. Er is dus weinig op aan te merken.

Tegenvallende multiplayer
Prey heeft de mogelijkheid om met maximaal acht spelers online te knallen. Helaas is de multiplayer niet echt opperbest uitgewerkt. Het spelen met de zwaartekracht biedt wat leuke inovatie, maar vooral technisch laat de game het in de multiplayer wat afweten. De lag zorgt voor flink wat problemen als je met acht man online bent. Met wat minder spelers is het wel te doen, maar dan zijn de goed ontworpen maps wat te leeg om echt een goede multiplayer match te spelen.

Kort maar kachtig
Prey is een verfissende game in het first person shooter genre. Het spelen met de zwaartekracht, de Spirit Walk en de Spirit World zorgen voor leuke puzzels en situaties. De singleplay is daarom ook het sterkste punt van de game. Deze is jammer genoeg wat aan de korte kant en toch wat te makkelijk uit te spelen. Alles is ook wat aan de lineare kant, maar dit wordt wel goed gemaakt door de goede verhaallijn (die genoeg ruimte laat voor een tweede deel) en inovatieve puzzels. De tegenvallende multiplayer zorgt er echter voor dat de replay waarde wat aan de lage kant is. Kortom, als je in bent voor een korte, grafisch krachtige game, dan zit je met Prey wel goed.