Halo: Reach Review

Halo: Reach is de laatste Halo game die ontwikkeld wordt door Bungie. Na het licht tegenvallende Halo 3: ODST hopen fans op een veel betere game. Sluit Bungie haar hoofdstuk af met een 'magnum opus' of met een goedkope Halo 3 kloon?

Acht jaar geleden verscheen Halo: Combat Evolved. Het spel was simpelweg geweldig en heeft een blijvende indruk nagelaten op het shooter genre. Ondertussen zijn er vijf Halo games verschenen en blijft het aantal fans maar toenemen. Nu komt Bungie met Halo: Reach, een prequel die het Halo hoofdstuk mooi moet afsluiten. Dit spel bouwt verder op de succesvolle Halo formule en doet dit door terug te gaan naar de kern van de franchise.

Halo: Reach speelt zich af voor de gebeurtenissen van Halo: Combat Evolved, in het jaar 2552. Jij maakt deel uit van Noble 6, een team dat bestaat uit goed getrainde SPARTAN-III soldaten die op weg zijn naar hun missie. Een zendstation op de planeet Reach werkt niet meer en samen ga je uitzoeken waarom dat zo is. Dode soldaten en geschokte bewoners maken je al snel duidelijk dat er iets ergs is gebeurd. Het blijkt namelijk dat de Covenant geland zijn op Reach en dus wordt er alles aan gedaan om de 700 miljoen inwoners in veiligheid te stellen. Het is aan Noble 6 om een einde te maken aan de invasie en de toekomst van het menselijke ras te redden.

De iconen Master Chief en Cortana uit voorgaande Halo avonturen, komen niet opdagen omdat ze druk bezig zijn met andere missies. Alle focus ligt dus, vooral tijdens de eerste helft van Halo: Reach, op de leden van Noble 6. Hierna barst het verhaal los en krijg je een verhaal dat een soort inleiding is op de gebeurtenissen van Halo: Combat Evolved. Trouwe Halo fans zullen gecharmeerd worden door de subtiele gastoptredens van bekende figuren. Ook het einde van het verhaal is spectaculair en vormt een waardige afsluiter van het Bungie hoofdstuk.

De missies brengen je naar afwisselende omgevingen, een leuke en nodige aanpassing na het monotone Halo 3: ODST. Je zult bossen, steden en bergen tegenkomen die allemaal even mooi en detailvol zijn. Halo: Reach is gemaakt met dezelfde engine als Halo 3 en je merkt dat Bungie er ditmaal alles heeft uitgeperst. Zo zijn de explosies en de gezichtsuitdrukkingen sterk verbeterd. Daarbij passen er ook veel meer tegenstanders en voertuigen op je scherm, waardoor alles weer dat tikje epischer wordt.

Op de Xbox 360 draait alles zonder problemen, hoewel je scherm bij de heel drukke gebieden wel eens durft te haperen. Dit is echter zeldzaam en is niet storend voor het verdere spelverloop. Natuurlijk kun je alles ook weer in online of offline co-op spelen met drie vrienden. Online gaat vlot al haperden de filmpjes af en toe wel dankzij verbindingsproblemen.

De sfeer in Halo: Reach is wat grimmiger dan in voorgaande delen. Zo zijn de Grunts, die vroeger nog voor een komische noot moesten zorgen, volwassen geworden. Ze gillen geen gebroken Engels meer, maar praten in een vreemde en obscure taal. De Brutes, Jackals en de nieuwe Skirmishers vechten zoals nooit tevoren en kunnen heel tactisch samenwerken. De AI is, vooral op de Legendary moeilijkheidsgraad, zeer sterk. Tegenstanders zullen je bij elke gelegenheid proberen te flanken en als je weg wilt lopen, zetten ze gewoon de achtervolging in.

Wat echt opvalt is dat het contrast met je teammaten immens is, aangezien deze absoluut niet verstandig zijn. Ze lopen zomaar vijandige kampen binnen zonder aan hun veiligheid te denken. Je zou haast denken dat ze zich bewust zijn van hun onsterfelijkheid. Ook de healthpacks zijn weer helemaal terug. Wanneer je schild leeg is, zul je echte schade oplopen en die kan je enkel herstellen door een healthpack op te rapen. Deze zijn verspreid over de map en zijn dit keer ook beschikbaar tijdens de multiplayer potjes.

In Halo: 3 kon je voorwerpen gebruiken als een bubbleshield of een lift. Deze voorwerpen zitten ditmaal in je pantser voor direct gebruik. Zo kun je, afhankelijk van het pantser dat je gebruikt, vliegen met een jetpack, spurten, onzichtbaar worden en nog veel meer. Tijdens de singleplayer wordt er vooral gebruik gemaakt van het pantser dat je de mogelijkheid geeft om korte sprintjes te lopen. In de multiplayer gaat elk pantser gepaard met eigen wapens. Dit alles brengt heel wat extra diepte waardoor teamwork een must is geworden. Tijdens elke match kun je zo vaak van uitrusting wisselen als je wil.

Voor wie dit nog niet genoeg is kun je bovendien het uiterlijk van je personage veranderen door nieuwe stukken pantser aan te schaffen. Deze kun je kopen met de punten die je verdient tijdens online en offline spelletjes. De maps zijn een mengeling van nieuwe en oude vertrouwde locaties uit de vorige Halo games. Elke map is verschillend en vereist een andere tactiek.

Er zijn heel wat nieuwe wapens in Halo: Reach. Tijdens de bèta zagen we deze ook al terug maar toen was de balans ver te zoeken. Bungie heeft dit goed opgelost en alle wapens sluiten nu mooi op elkaar aan. Een nieuw wapen dat je veel zal moeten gebruiken is de DRM. Dit wapen is nu al een online favoriet en schiet veel krachtiger dan de klassieke battle rifle, welke overigens niet terug te vinden is in Halo: Reach. De wapens hebben een duidelijker onderscheid en zijn goed geplaatst op de maps.

De menselijke en Covenant wapens kennen meer onderlinge verschillen en dit wordt duidelijk in de verschillende multiplayer modi. Zo hebben modi waaronder Invasion een duidelijk thema waarin enkele groepen Spartans het opnemen tegen enkele groepen Elites. Beiden beschikken over hun eigen wapens wat tot heel wat unieke situaties kan leiden. Als Elite kun je trouwens heel snel wegrollen van nauwe situaties. Dit is erg handig aangezien Spartans niet over deze functie beschikken.

Een andere nieuwe functie is de mogelijkheid om je tegenstanders heel koelbloedig af te maken wanneer je in hun rug slaat. Met een simpele druk op de knop kun je onder andere nekken breken en ruggen openrijten. Het ziet er heel bruut uit, tegenstanders vernederen was zelden zo leuk als in Halo: Reach. De laatste keer dat we iets dergelijks zagen was in Gears of War met de kettingzaag.

De klassieke multiplayer modi waaronder Slayer, Capture the Flag en Territories zijn er natuurlijk weer. Ook nieuwe modi, die we tijdens de bèta al konden spelen, zijn beschikbaar. Zo is er Headhunter, een modus waarbij elke dode tegenstander een schedel laat vallen. Deze moet je verzamelen en naar een bepaalde plek op de map brengen. De winnaar is diegene met de meeste schedels. Andere populaire speltypes zijn Invasion en Generator Defence, waarbij je strategische punten moet aanvallen of verdedigen. Iedereen zal zich wel in één van de modi thuisvoelen, want in totaal zijn er meer dan twaalf verschillende speltypes.

Voor wie dit niet genoeg is, is er de verbeterde Forge-mode. Hier kun je bestaande maps helemaal aanpassen. Dit is veel eenvoudiger dan in Halo 3 en bovendien beschik je over veel meer objecten en mogelijkheden. Zwaartekracht, spawnplekken, combinaties en golfballen; noem het maar op en het zit in deze verbeterde modus.

Halo fans vroegen ook om een nieuwe Firefight modus en dat is precies wat ze gekregen hebben. Hier kunnen vier mensen weer een basis verdedigen tegen geleidelijk sterker wordende vijanden. Na elke golf tegenstanders zal een nieuwe kracht geactiveerd worden, die alles weer net dat beetje moeilijker maakt. De kracht van Firefight ligt ditmaal in de mogelijkheid om alles aan te passen. Je kunt ontelbare veranderingen doorvoeren om alles net zo te maken als jij en je vrienden het willen.

Al je online gevechten zul je wederom terug kunnen kijken in het Theatre. Hier kun je vrij door al je recente multiplayer gevechten zweven om korte filmpjes op te nemen of om foto’s te nemen van coole gebeurtenissen. Alles is te delen met vrienden en ook al je creaties zijn door te sturen naar je computer. Dit zal de komende maanden vast weer voor heel wat hilarische beelden zorgen.

Bungie is duidelijk terug naar de basis gegaan van de Halo franchise. Je kunt nog maar één wapen vasthouden, er zijn geen overbodige personages en ook de irritante 'Flood' tegenstanders uit eerdere delen tonen zich niet meer. Dit is de meest complete Halo game ooit omdat je wordt overladen met nieuwe wapens, voertuigen en spelmodi. Na negen uurtjes heb je de campaign voor de eerste keer uitgespeeld en kun je aan de slag met de zeer uitgebreide multiplayer modus. De enige minpunten in dit spel zijn de zeldzame connectie problemen en scherm vertragingen. Ook je teamgenoten mochten slimmer handelen maar de geweldig slimme AI van de tegenstanders maakt veel goed. Halo: Reach is zonder twijfel de perfecte afsluiter voor Bungie.