Days Gone Remastered Review - Waar is de toegevoegde waarde?

Days Gone is weer terug na eerste uitstapje op de motor in 2019. Maar is een remaster nu al echt nodig en wat krijgen fans ervoor terug? Dat lees je nu in onze Days Gone Remastered review.

Days Gone was een flinke splijtzwam toen hij uitkwam in 2019. Enerzijds was de zoektocht van ruwe-bolster-blanke-pit biker Deacon St John in een zombie-geïnfesteerde wereld interessant, anderzijds was diezelfde wereld niet bijzonder onderscheidend, zeker niet vergeleken met ander Sony pareltjes als The Last of Us. Koppel daarbij een langdradig verhaal, bugs en enorm lange laadtijden en het verbaast niet dat Days Gone nooit een vervolg gekregen heeft.

Toch heeft de game een zeker cultstatus weten te verwerven en hebben fans van de game nooit de hoop opgegeven dat een vervolg ooit het licht zou zien. Kan deze remaster van het origineel hoop bieden op meer Days Gone?

Days Gone is een actie-avonturenspel dat zich afspeelt in een post-apocalyptische wereld. De wereld is overgenomen door zombie-achtige wezens, genaamd Freakers. In deze wereld probeert hoofdrolspeler Deacon St. John, een voormalige outlaw, te overleven in de ruige omgeving van Oregon als drifter en premiejager gaat hij door het leven, samen met zijn kompaan Boozer.

Deacon wordt gekweld door zijn verleden, waarin hij zijn vrouw verloor tijdens de zombie-uitbraak. Hij vermoedt dat ze dood is, maar blijft op zoek naar sporen wat er sindsdien met haar gebeurd is. In zijn zoektocht reist hij van nederzetting naar nederzetting, terwijl hij onderweg de Freakers van zich af probeert te schudden.

Days Gone speelt zich af in een ruime open wereld die je op je motorfiets kan doorkruisen. Die motorfiets is een belangrijk onderdeel van de game. Het is niet alleen zijn vervoersmiddel, hij is ook te gebruiken als stormram tegen Freakers, heeft onderhoud en upgrades nodig en reizen kost schaarse brandstof.

Het verhaal van Days Gone is maar liefst 60 uur lang, waarbij je wat uren weg kan schaven door de vele zijmissies te negeren. Wie extra uitdaging zoekt, kan ‘nesten’ vernietigen en zo de wegen en gebieden veiliger maken. De grootste uitdaging ligt in het latere deel van het spel, als je de optie krijgt om hele hordes van Freaks te vernietigen.

Days Gone is nog helemaal niet zo oud. De game kwam in 2019 exclusief uit voor PlayStation 4. De game leverde grafisch prima werk af en de Freakers waren behoorlijk ontzagwekkend, zeker als ze als horde achter je aan kwamen.

Toch was de game op technisch vlak bepaald niet feilloos. De game kende behoorlijk wat bugs, ondertiteling die vaak niet synchroniseerde met wat er gezegd werd, spawnpoints die je niet naar de juiste plek brachten en meer. Een van de grootste pijnpunten waren de ellenlange laadtijden, die soms bijna een minuut in beslag namen.

Ook op het vlak van de gameplay was er wel wat aan te merken op de game. Vooral aan het begin was het benzinegebruik van je motorfiets behoorlijk frustrerend, waarbij je zomaar midden in de wildernis zonder benzine kwam te zitten. Ook de variëteit van (zij-)missies was niet erg groot, en had de open wereld weinig onderscheidende locaties.

Met deze remaster is de hoop dan ook dat een aantal van deze pijnpunten verholpen zou worden, om op die manier van Days Gone dé game te maken zoals hij eigenlijk altijd had moeten zijn.

Om dit goed te kunnen beoordelen hebben we voor deze review zowel het origineel als de Remaster gespeeld. De eerste helft van het verhaal speelden we het origineel op de PS5, de tweede helft speelden we de Remaster.

De verwachting was dat de PlayStation 5 een van de grootste pijnpunten flink zou kunnen verzachten. Door het gebruik van krachtigere hardware en de snelle SSD waar de PlayStation 5 over beschikt, worden de laadtijden immers een stuk korter. Dat merken we al meteen bij het spelen van de 2019 versie van Days Gone. De laadtijden zijn zeker nog niet weg, maar wel dermate verkort dat ze nauwelijks nog storend te noemen zijn.

Wie echter verwacht dat de Remaster de laadtijden nog verder in weet te korten, of zelfs weet te elimineren, komt bedrogen uit. Ook in de Remaster zien we nog regelmatig het ronddraaiende symbool verschijnen ter indicatie dat er data ingelezen moet worden. Hier moeten we het dus echt hebben van de hardware en niet van verbeteringen in de game zelf.

Grafisch dan? Hoewel Days Gone er prima uitzag, is er natuurlijk altijd ruimte voor verbetering. De Remastered versie van Days Gone biedt twee opties: 1440p/60 FPS (Performance) en native 4K/30 FPS (Quality). De PS5 Pro krijgt nog een derde optie genaamd Enhanced: 1584p met een doelfrequentie van 60 FPS met PSSR.

Ook zijn er grafische verbeteringen doorgevoerd, waaronder een mooiere lucht (de hemel is vol sterren ‘s nachts), betere stofwolken en verbeterde schaduwen. Helaas is ook dit wat halfslachtig doorgevoerd.

De sterrenhemel ziet er prima en sfeervol uit, maar wie de tijd laat verlopen (een standaard optie in de game), ziet in het tussenfilmpje ineens die sterren verdwijnen zodat een standaard zwarte nacht overvloeit naar de dag. Ook kent de game nog steeds flinke pop-ins en zelfs trigonometrie-fouten, waardoor je soms rare flitsen in beeld krijgt.

Ja, de graphics zijn aangepast, maar echt wereldschokkend is het allemaal niet. Het blijft een typische PS4 game met soms wat houterige bewegingen en beperkte draw-distance.

Uiteraard is DualSense ondersteuning een van de toffe nieuwe toevoegingen van de PS5. De Remaster ondersteunt de Dualsense features, waardoor je nu flink tegendruk voelt als je het gas opendraait op je motorfiets, of de trekker overhaalt van je wapen. Dat voelt prettig, hoewel sommigen misschien de tegendruk wat willen temperen als je langere ritten wil maken.

Dat kan in de uitgebreide instellingen. De sterkte van de DualSense adaptive triggers is separaat aan te passen voor zowel algemeen, je motorfiets als je wapen. Vreemd is het dat deze wijzigingen niet meteen actueel worden, maar pas bij het ingaan van een nieuwe scene (na een tussenfilmpje of als je een checkpoint bereikt). Dat voelt wat raar aan, als je een aanpassing doorvoert en hij lijkt totaal niet te werken.

Wel positief zijn we over de nieuwe toegankelijkheidsfuncties. Zo kan je de game in verschillende snelheden laten afspelen, de UI laten voorlezen en quicktime events eenvoudiger maken. Ook kan je de kleurinstellingen aanpassen zodat deze ook geschikt zijn voor kleurenblinden, of als je gewoon heel goed wil kunnen zien waar je vijanden zitten. Dit soort functies, die games voor een grotere groep gamers toegankeljjk maken, juichen we alleen maar toe.

Wat gameplay betreft is er niet zo heel veel veranderd. Het rijden op je motorfiets door de wijde wereld voelt nog steeds uitstekend aan en is zelfs verbeterd met de haptics van de DualSense. Gevechten bestaan nog steeds uit sluipen, melee aanvallen, het gooien van granaten en molotov cocktails en getimede dodges.

Er is weinig aan veranderd, maar dat was ook niet echt nodig. Als we toch iets moeten noemen, het oppakken van items lijkt iets minder responsief geworden. Voorheen kon je langs rennen en werd de oppak-actie (vierkantje) meteen gedetecteerd, nu lijkt daar een heel kleine wachttijd in te zitten.

De nieuwe game modi zijn een welkome toevoeging. Days Gone kende al een uitgebreide set van vijf moeilijkheidsgraden, nu is daar een permadeath mode bijgekomen. Stel je voor dat je door een horde achteraan gezeten wordt en géén spawnpoint hebt, want eenmaal dood is game-over. Dat gooit de uitdaging echt wel een flink stuk omhoog!

Ook de nieuwe horde mode is leuk om te spelen. Je basis wordt door steeds sterker wordende waves aan Freakers aangevallen. Steeds als je een wave hebt weten af te slaan heb je korte tijd om items te verzamelen, upgrades te scoren en jezelf te herbewapenen, voordat de volgende wave alweer aanstormt.

Er zijn flink wat kleine puntjes aan Days Gone Remastered die net wat onafgewerkt aanvoelen. Het is weinig schokkends en er is zeker mee te leven, maar van een Remastered versie verwacht je dat het resultaat een verbetering is ten opzichte van het origineel, terwijl de oorspronkelijke pijnpunten weggewerkt zijn. Dat is helaas niet zo.

Days Gone is een goede game. Wat was al zo in 2019 en dat is nu niet anders. De game staat in de schaduw van de andere grote titels van Sony en daar zal deze Remaster niets aan veranderen. Daarvoor biedt Days Gone Remastered te weinig verbetering.

Wie nu nog aan Days Gone moet beginnen, kan prima ‘gewoon’ de PS4 versie voor en zacht prijsje scoren. De Remastered versie voegt té weinig toe om een upgrade noodzakelijk te maken. Nu kunnen we een grapje maken over dat de kans op een deel twee 'Days Gone' zijn, maar dat doen we niet. Ook wij hopen immers dat Deacon een tweede kans krijg in een nieuw verhaal, ondanks dat de kans daarop niet echt groter geworden is. Gelukkig hebben we het origineel nog en die is nog steeds prima aan te raden.