GRID Legends Review - Terugkeer van een oude bekende

Na de GRID reboot uit 2019 maakt GRID Legends nu zijn opwachting op de nieuwe generatie consoles. Maar, is deze editie ook echt legendarisch? Je leest het in onze review.

Racing games zijn voor Codemasters geen nieuw terrein. Al jaren brengen ze met enige regelmaat race-games uit in diverse series: F1, DiRT en voorheen TOCA en diverse uit stapjes richting Micro Machines. Ook werd met OnRush geprobeerd een andere, meer gewelddadige richting op te slaan. In 2019 werd ook de meer race-georiënteerde GRID van stal gehaald met een reboot, waar Roy destijds niet zo heel erg gecharmeerd van was. Nu gaat Codemasters in de herkansing met GRID Legends.

Racegames zijn er in veel soorten, maar zijn globaal in te delen op een schaal van pure arcade tot hardcore simulatie. Forza Horizon en Motorstorm zitten daarbij ferm aan de arcade-kant, terwijl Gran Turismo, Assetto Corsa en Project Cars aan de sim-kant vertoeven en je graag een kijkje onder de motorkap gunnen. GRID Legends zit daar keurig tussenin: hier geen uit vliegtuigen springende motoren of sprongen de afgrond in terwijl er een wervelstorm overwaait, maar ook geen tuning tot je een ons weegt om de laatste PK's uit je motor te peuren.

GRID speelt zich af op vaste tracks. dus geen open wereld om te verkennen. De moeilijkheidsgraad is goed in vier stappen in te stellen van eenvoudig naar moeilijk, maar ook op de gemiddelde moeilijkheidsgraad is de GRID nog vrij eenvoudig. Je kan dus gerust een hogere moeilijkheidsgraad instellen, zonder bang te zijn geen enkele race meer te kunnen winnen.

GRID is behoorlijk vergevingsgezind, met een duidelijk aangegeven optimale route en een goede indicatie waar en hoe hard je moet remmen. Gaat het toch mis, dan kan je eenvoudig rewinden om het nog een keer te proberen. Je racet met 21 anderen en wordt meestal ergens achteraan gepositioneerd bij de start, dus inhalen is het devies. Daarbij kan je best eens een beuk uitdelen aan andere (AI) coureurs, dat doen zij zelf immers ook. GRID heeft zijn eigen Nemesis-system in het leven geroepen.

Nee, niet het Lord of the Rings systeem, maar wel een indicatie hoe netjes je je op de tracks gedraagt. Knal je regelmatig tegen tegenstanders aan, dan maak je geen vrienden. wordt je slachtoffer het zat, dan verandert zijn status in Nemesis en zal hij je actief proberen tegen te werken. Een zetje net als je de bocht in denkt te duiken kan dan catastrofaal uitpakken en ervoor zorgen dat je de grindbak terechtkomt.

Het Nemesis systeem is niet nieuw, ook de GRID uit 2019 kende dit systeem al, maar het is nu wel verder uitgebouwd. Zo zal een Nemesis zijn wrok nu meerdere races vast kunnen houden, wat je vooral merkt gedurende de missies van de verhaallijn. Helemaal lekker werkte dat tijdens onze review overigens nog niet: regelmatig werd een coureur ineens Nemesis, terwijl we er in een ruime bocht omheen stuurden, alsof hij zich ons ineens van een eerdere race herkende. Het Nemesis-systeem is een leuke toevoeging, maar heel veel impact heeft het ook weer niet.

Codemasters heeft de singleplayer flink aandacht gegeven. Niet alleen kan je in de carriere-modus bijna honderd verschillende races rijden in diverse klassen, ook herbergt de game een heuse verhaalmodus, waarin het verhaal van een anonieme Driver 22 verteld wordt, die gedurende 36 missies en diverse fraai uitgevoerde tussenfilmpjes het zieltogende Seneca team van nieuw elan moet voorzien. Het verhaal zelf is niet heel boeiend met nogal tweedimensionale karakters, maar is een prima kapstok om je als speler door de diverse locaties, racetypes en voertuigen heen te loodsen.

Met de 36 races kan je al een flink aantal uren bezig zijn, maar daarna begint het echte werk pas. In de Career-modus vind je een groot aantal races, onderverdeeld in vier niveaus (van amateur tot de ultieme 'The Gauntlet'), waarbij elk weer acht heel uiteenlopende categorieën kent, van tuning, open cars (de echte ouderwetse racewagens met uitstekende wielen), trucks, electrische wagens en Mini's.

Het aantal tracks waarop je kan racen is dan weer wat minder uitgebreid. De variatie is prima, met smalle steegjes in Tokyo, stadsraces door Parijs, Londen en Dubai, maar ook circuitraces en zelfs een race over een haventerrein en langere point-to-point races die zo uit de rally-wereld komen, Maar na verloop van tijd wordt je het wel een beetje zat om wéér door Londen te crossen. Met zo veel content is het jammer dat Codemasters ervoor gekozen heeft om bepaalde races achter gates te plaatsen.

Je kan sommige finales pas spelen als je met je auto een minimaal aantal kilometers gereden hebt, upgrades worden ook pas beschikbaar na voldoende kilometers en het ontsluiten van hele categorieën zijn afhankelijk van het voltooien van andere races. Hetzelfde geldt voor de hogere klassen, maar daar hebben we dan iets minder moeite mee. Het is nogal goedkoop om af te dwingen dat je bepaalde races meerdere keren moet rijden voordat je de finale in mag. De game heeft dat ook helemaal niet nodig, er zijn races genoeg.

Wat visuals betreft hebben we dan weer niet heel veel te klagen. De tracks en racewagens zien er prima uit en ook de weersomstandigheden zijn geloofwaardig, wat vooral 's nachts in de regen in fraaie reflecties resulteert. Ook het geluid van de motoren klinkt robuust en past zich netjes aan aan de omstandigheden. Kies je voor het camerastandpunt voor op de neus van je racer, dan suist de wind je om de oren.

Inhoudelijk laat GRID Legends best wel wat steekjes vallen, maar we verwachten eigenlijk dat die met een toekomstige patch wel te verhelpen zijn. Zo overkwam het ons meerdere keren dat we bij een herstart van een evenement ineens op een halve baan achterstand begonnen, waardoor het hele event eigenlijk een grote inhaalrace werd. Ook zagen we regelmatig progressiebalken de verkeerde waarde aangeven en hadden auto's in de garage niet-constante schaduwen.

Het commentaar vat de races begeleidde was ook regelmatig de draad volledig kwijt. Eindigde je de race met zo'n 10 seconden voorsprong, dan meldde het commentaar vrolijk dat de achterblijvers het gat gedicht hadden en het nog bijzonder spannend ging worden richting de finish. Allemaal niks heel ernstigs, maar het komt toch slordig over.

De multiplayer modus hebben we helaas te weinig kunnen testen om daar een gedegen oordeel over te vellen, aangezien die pas net voor het finaliseren van deze review actief werd. de eerste indruk daarvan is positief, met quick events, drop-in voor events die al actief zijn, geplande sprints en custom events die zelf aan te maken zijn. Codemasters gebruikt hierbij Racenet, een inmiddels beproefd platform. De verwachting is dit dit vrij soepel zal lopen, maar is in deze review verder niet meegenomen.

GRID Legends positioneert zich stevig tussen de pure arcade-racers en de echte racesim's en voelt zich daar erg comfortabel. De races zijn grotendeels no-nonsense, maar vergen geen diepgaande kennis onder de motorkap. Het racen zelf geeft prima voldoening en biedt een flink aantal auto's om mee te racen over een divers aantal tracks en locaties. Als er ergens uitbreiding gewenst is, is het vooral daar, in het aantal locaties.

GRID Legends heeft veel te bieden, maar vindt het helaas toch nodig sommige races achter voortgangsdrempels te plaatsen. Hierdoor is het herhaaldelijk nodig dezelfde race meerdere keren te rijden. De game heeft dat eigenlijk helemaal niet nodig. De story mode is een mooie kapstok die als introductie voor de diverse racemodi geldt, maar is inhoudelijk weinig spannend. Al met als is GRID Legends een prima racer voor wie geen zin heeft om zich druk te maken over het tunen van zijn auto, maar liever direct de actie in duikt.