Dragon Ball Z Budokai Tenkaichi 2 Review

Dragonball Z is één van de meeste succesvolle manga series uit de jaren ’90. Sinds de allereerste Nintendo wordt de serie ook al voorzien van spellen. Is de serie na 17 jaar zijn glans wel of niet verloren?

Voor Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 2 heeft Atari alle registers opengetrokken. De game begint in Dragonball Z en gaat door tot het einde van Dragonball GT. Het spel bevat 126 speelbare personages, dit is wel inclusief transformaties. In de series wordt de aarde verschillende malen bedreigd en aan Goku en kornuiten is het de taak om deze buiten de deur te houden.

Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 2 maakt gebruik van de bewegingsgevoelige controller van de Wii. De besturing werkt lekker en je zult weinig tot nooit een foute beweging maken. Ook is het mogelijk om een traditionele of een gamecube controller in de Wii te pluggen, toch werkt het spel het lekkerste met de Wii-mote. Elke speciale aanval die je wilt doen, moet je ook letterlijk uitvoeren. Neem bijvoorbeeld de Kamehameha: richt je armen naar voren, snel naar achter en direct weer naar voren. Dit zijn leuke extra’s maar de Wii neemt het niet altijd goed op. Dit kan lijden tot een paar rake klappen van je opponent, dat het gevecht volledig kan omgooien.

Atari heeft gekozen voor de cel shaded technologie. Het spel ziet er niet indrukwekkend mooi uit maar de sfeer uit de serie komt overtuigend over. Goku en de andere Z-fighters zien er allemaal goed en gespierd uit zoals dat in een game als deze zeker aanwezig moet zijn. De landschappen zijn dan weer in een wat realistischere stijl weergegeven en dat is ook wel een betere keuze geweest. De speciale aanvallen zien er wel mooi uit en zijn ook weer in een mooiere stijl weergegeven dan dat de personages in het spel zijn.

Zodra je je eerste gevecht begint zal je merken dat de camera meekijkt over de schouder van je personage. Dit camerastandpunt kennen we van Resident Evil 4 en werkt ook in deze game erg lekker. Je zult als eerste je tegenstander moeten “locken” voordat je rechtstreeks naar hem of haar toe kan vliegen. Dit kan in het begin wat moeilijk zijn maar zodra jouw opponent je een klap geeft, lockt de Wii automatisch je personage op je opponent. De eerste paar gevechten zal je waarschijnlijk wel winnen maar in één keer wordt er van je verwacht dat je speciale aanvallen gebruikt en leert teleporteren. Deze leercurve is vrij stijl en het is verstandig dat, voor je het verhaal echt gaat spelen, de trainingen doorloopt om het alvast onder de knie te krijgen.

Zoals ik al eerder zei kan je meerdere soorten controllers in je Wii pluggen. Als je met de traditionele of de gamecube controller speelt, vervallen echter wel de Wii-mote opties. De besturing is eigenlijk het leukste aan het spel maar ook de moeilijkste kant voor beginners. Laat je vriend of vriendin waar je dit spel mee gaat spelen even de training doen en je zult hele leuke en spannende gevechten krijgen.

Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 2 is een goede game met mooie beelden en een perfect uitgedachte besturing. De sfeer uit de serie komt goed over en dat komt de game alleen maar ten goede. Een game hoort niet makkelijk te zijn en Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 2 wordt na ongeveer 10 gevechten opeens erg moeilijk, dit kan frustrerend zijn maar de trainingmode biedt gelukkig hulp. Een originele button-bash game is dit spel zeker niet en het spel zal bij iedere fan van de serie een glimlach op het gezicht toveren. Kortom, de serie is zijn glas na 17 jaar nog niet verloren.