Carnival Island Review

Na het ontsierde Start the Party! Save the World zetten we vraagtekens bij de combinatie mini-games en de PlayStation Move. Kan Sony met de bewegingsgevoelige controller zich niet beter richten op de hardcore games, zoals ze dat met SOCOM: Special Forces en Killzone 3 succesvol deed? Carnival Island, alweer het achtste deel van de zwaar bekritiseerde Carnival-franchise, bewijst echter dat die combinatie wél mogelijk is.

Sterker nog, juist dankzij de geslaagde implementatie van de PlayStation Move, steekt Carnival Island boven al zijn broertjes en zusjes met kop en schouders bovenuit. Nu is dat niet zo heel moeilijk, als je kijkt naar New Carnival Games (Wii) en Carnival Games (DS) die op GameRankings respectievelijk 45 en 53 procent scoren. Afijn, op deze wijze doe je Carnival Island natuurlijk tekort, want het is gewoonweg - en vooral voor de allerkleinsten - een meer dan keurige game.

Mini-games op de kermis
Net als de vorige delen brengt Carnival Island een reeks minigames die allemaal opgetrokken en geplaatst zijn in de setting van een grootse, fantasierijke kermisbende. Een kwade kracht verstoort echter het vrolijke leven op het eiland en daardoor zijn alle dieren versteend geraakt. Tevens heeft de ó zo kleurrijke kermissfeer plaatsgemaakt voor dood en verderf. Nu is dat laatste met het oog op de kinderen wellicht wat overdreven, maar de toon die ontwikkelaar Magic Pixel Games wil zetten is duidelijk: bevrijd de dieren en herstel de oude kermisglorie.

Het verhaal, voor zover je het een verhaal kunt noemen, wordt via indrukwekkende tekenfilmpjes uit de doeken gedaan. Een jongen en een meisje raken uitverkoren om de heldhaftige taak op hen te nemen en de speler kan uit één van de twee kiezen. Die keuze heeft verder geen enkele invloed op het spelverloop. Zowel de jongen als het meisje moeten mini-games volbrengen en daarmee mondjesmaat het eiland meer kleur geven. Het eiland is onderverdeeld in vier kermisgebieden: Boardwalk, Shell Beach, Treehouse Way en Ferris Park. Elk gebied heeft twee mini-games, met daarop weer vijf varianten, waarmee het aantal op zo’n veertig mini-games komt.

Gooi een basketbal!
Het eiland is verder een spiegelhuis rijk en nog tal van andere kraampjes, maar daarover straks meer. Eerst in een notendop de mini-games met natuurlijk de daarbij behorende besturing. Carnival Island kent een schietbaan, je kunt er mini-bowlen, gooien met ringen, ballen, muntjes of basketballen en ten slotte is er nog het kikkermoeras. Klinkt saai, cliché en karig, maar dat is het allesbehalve. Zo werkt het ringen gooien bijvoorbeeld hartstikke goed. Natuurgetrouw gooi je de ring als een frisbee en probeer je met effect of juist met kracht en snelheid het ding om één van de stokken te krijgen. Ben je succesvol, dan speel je een variant op het ringen gooien vrij. Een voorbeeld hiervan is dat de stokken plaatsmaken voor raketten en dat daardoor de hele opzet van het gooien verandert.

De schietbaan is exact wat het zegt. Middels een speelgoedgeweer moet je de stilstaande en bewegende doelen proberen te raken. Hiervoor dien je je arm volledig gestrekt te houden. Net zoals je dat bij een echt geweer zou doen natuurlijk. Door minstens twee van de zeven optionele opdrachten als ‘schiet zoveel objecten’ of ‘raak geen onschuldige targets’ te voltooien, speel je de varianten vrij. De schietbaan transformeert in de laatste variant in een wilde westen-setting waar je de schurken moet afmaken en de schattige panda's moet zien te sparen. De optionele opdrachten in de mini-games zijn een ware verrijking voor Carnival Island. Ze bieden uitdaging, maar zijn niet té moeilijk, en zorgen bij voltooiïng voor grote voldoening.

Het gooien met basketballen en muntjes behoeft geen verdere uitleg. Het kikkermoeras daarentegen is het minst bekende mini-game in Carnaval Island. Hier dien je met een hamer een kikker in de lucht te lanceren en die de goede richting op te sturen. De snelheid waarmee je het beest afvuurt is afhankelijk van de kracht die je met je hamer (lees: Move-controller) slaat. Het is niet onze meest favoriete mini-game, omdat de besturing van de kikker nogal eens te wensen overlaat. Daarnaast hoort een grimmige mini-game als deze niet thuis in een vrolijke kermissfeer, waarin Magic Pixel Games verder overigens met vlag en wimpel in is geslaagd. Alleen die muziek al, wát een vrolijkheid.

Geen technische hoogvlieger
Naarmate het spel vordert en er steeds meer dieren gered worden, merk je dat het op het eiland steeds levendiger wordt. Om dat nog meer te bevorderen riep Magic Pixel Games tal van kraampjes in het leven. Met de kaartjes die je bij elke mini-game wint, kun je bij de kraampjes accessoires en voorwerpen kopen voor je personage. Denk daarbij aan een metershoge ballon die je mee kunt nemen of aan een speelgoedkanon die je op het speelveld zet. Helaas gaat deze drukte gepaard met een inkakkende framerate, include haperende beelden en zelfs irritante en consequente vastlopers.

Dat is opmerkelijk, aangezien de audiovisuele presentatie in feite meer neigt naar een PS2- dan naar een PS3-titel. En daarbij is er telkens een aanzienlijke laadtijd nodig voor de overgangen. Uitgerekend loop je tegen ongeveer vijf laadschermen aan als je van het ene spel uit een bepaalde categorie, naar een ander spel uit een andere categorie op een ander deel van het eiland wilt gaan. Carnival Island is kortom geen technisch wonder, dat blijkt ook in het al eerder genoemde spiegelhuis. Alhier kun je in grappige varianten foto’s van jezelf maken en deze delen op Facebook. Op de één of andere manier lukt dit sporadisch omdat óf de foto een zwart beeld gaf, óf omdat wij er telkens zonder reden werden uitgeknikkerd.

Wat echter nog meer stoort, is het onoverzichtelijke menu. Even vlug van het ene naar het andere spel hoppen is er niet bij in Carnival Island. Je moet eerst de mini-game beëindigen, daarna afsluiten om buiten bij een kraam te komen en dan pas is het mogelijk om een nieuwe mini-game in diezelfde kraam te kiezen. Terugkeren naar het hoofdmenu is zelfs helemaal uit den boze. Als een vriend of vriendin met je wil meedoen terwijl je net bezig bent met de verhaalmodus, dient het spel gewoon helemaal afgesloten te worden. Erg slordig, want dit zijn onnodige kritiekpunten die in hedendaagse spellen gewoonweg onacceptabel zijn.

Complete offline-multiplayer
In tegenstelling tot Start the Party! Save the World is het in Carnival Island mogelijk om met maximaal vier spelers tegelijkertijd een van de minigames te spelen. Natuurlijk kun je, als je niet genoeg ruimte op je slaapkamer hebt, ook gewoon omstebeurt een basketbal of een ring gooien. Diegene die de hoogste score behaalt op een minigame, ontvangt de meeste punten. Wie na alle mini-games de meeste punten weet te verzamelen, mag zich tot de ultieme winnaar kronen. Eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat in deze modus Carnival Island op zijn allersterkst is. De lol die wij op de bank hadden, is haast ongeëvenaard te noemen.

Verrassend leuk
Carnival Island is in combinatie met de bewegingsgevoelige Move-controller een verrassend leuke mini-gameverzameling geworden. Het visuele aspect, waarin avontuurlijke tekenfilmpjes en een kleurrijke 3D-spelwereld furore maken, krijgt hierbij een prominente vermelding. De kermis op het eiland raakt met alle personages, dieren en leuke muziekjes echt tot leven en is genot voor het oog en oor. Daarnaast sluiten de meeste mini-games gewoon keurig aan op de bewegingsmechanieken van de PlayStation Move. Het valt te betreuren dat de game door de ellenlange laadtijden en de regelmatige vastlopers geen technische hoogvlieger is, anders was Carnival Island misschien wel één van de leukste partytitels van 2011.