Battleship: The Video Game Review

Double Helix is een jonge studio met een niet al te sterk repertoire. De ontwikkelaar is bekend en berucht vanwege zijn vele filmgames. Natuurlijk kan een filmgame goed zijn, maar eerdere games als G.I. Joe: Rise of the Cobra en Front Mission Evolved scoorden niet bepaald hoog. Of de ontwikkelaar met Battleship: The Video Game een nieuwe drol heeft gecreëerd of dat we toch van een goede game kunnen spreken, kun je lezen in deze recensie.

In Battleship: The Video Game speel je als Cole Mathis die als E.O.D. specialist gestationeerd is op Hawaï. Terwijl jij rustig bommen zit te ontmantelen word je opgeschrikt door een vijandelijke invasie. Aliens vallen onze aarde aan en het is jouw taak om ze tegen te houden. Je pakt je wapen en waant je een weg over Hawaï en omliggende eilanden. Natuurlijk doe je dit niet alleen. Je wordt ondersteund door de vloot die om Hawaï ligt verspreid. Helaas is deze vloot volledig uit elkaar gedreven dus mag je eerst deze weer bij elkaar zien te krijgen.

Zeeslag
Dit is dan ook wat je de hele game doet, het bij elkaar brengen van de vloot en het verslaan van de vijand. Aan het begin van de game begin je met een klein schip, maar naarmate je vordert stijgt het aantal schepen tot een maximum van vijf. Al deze schepen kun je herkennen van het bekende bordspel zeeslag. Met de schepen vecht je tegen vijandelijke alien-vaartuigen, maar ze kunnen ook ondersteuning bieden op het vaste land, in de vorm van artillerie en raketten.

Als speler kun je de schepen ook weer helpen in de vorm van upgrades. Deze upgrades zijn te bemachtigen door vijanden om te leggen. Op onregelmatige basis zal een dode vijand een hologram achterlaten die je kunt oppakken. Met een druk op de knop switch je van de normale shooter naar je radarscherm. Hier stap je het real-time strategy-gedeelte van de game in. Helaas kan dit deel van de game niet echt overtuigen. Al snel wordt het verplaatsen van de schepen eentonig en het upgraden van schepen werkt dit niet tegen. Het is dan ook jammer dat Double Helix hier niets moois mee heeft gedaan, want het concept heeft zeker potentie.

Knal voer
Dan verder naar de andere kant van de game, het schieten. Na de eerste minuten van de game raak je al geïrriteerd, want de besturing is niet bepaald super te noemen. Het lopen gaat stroef en het drukken op knoppen wordt niet altijd door de game opgevangen. Naarmate je verder door de game speelt merk je een ander mankement op aan de game.

Verborgen gebreken
Het aantal wapens in de game is namelijk zeer schaars. Heb je aan het eind van de game de keuze uit vijf wapens, in het begin moet je het doen met maar drie verschillende wapens. Hieraan is weer te zien dat de game niet alle ontwikkelingstijd heeft gekregen die het nodig heeft om goed uit te pakken. Een aantal extra wapens is vast niet heel veel werk en het had de gameplay goed gedaan.

De schaarste aan wapens is nog niet eens het ergste mankement dat de game kent. Een ander deel waar de ontwikkelaar punten laat vallen is namelijk het geluid. De geluiden van de wapens komen niet overtuigend over en de stemacteurs zijn in één woord irritant. Ook hier is er weer weinig variatie. Hele dialogen worden herhaald en de stemacteurs gebruiken hele irritante stopwoorden. Gelukkig zit er een ‘mute’-knop op iedere afstandsbediening…

Ook het level design komt niet ongeschonden door de keuring heen. Veel routes die je door de game loopt lijken te zijn gekopieerd en je zult dan ook vaak denken dat je dezelfde missie opnieuw doet, terwijl dit niet het geval is. Ook zijn de omgevingen grafisch niet indrukwekkend en soms zelfs ronduit lelijk.

Eentonigheid volop
Hetzelfde geldt voor de opdrachten die je voorgeschoteld krijgt. Zo zul je meerdere keren communicatietorens opblazen en generatoren opstarten. Hieraan is weer te zien dat er bij het ontwikkelen niet echt veel inspiratie aanwezig was. Met een klein beetje moeite had het totale plaatje dus een stuk beter kunnen zijn.

En als je dan daadwerkelijk klaar bent met de campagne dan kun je aan de slag gaan met… niets. Behalve een matig avontuur dat zo’n zes uur van je vraagt als je rustig aan doet, is er niets te doen binnen deze game. Het enige wat je nog zou kunnen doen is de trailer of wat screenshots bekijken, maar daar koop je een game niet voor. Een game koop je voor vermaak en deze game gaat je dat niet geven.

Een gezonken schip
Battleship: The Video Game is niet geworden wat het had kunnen zijn. De game biedt een frisse wind in het first-person shooter-genre door er real-time strategy in te verwerken. Helaas is dit gedeelte van de game niet goed doordacht, net als rest. De ontwikkelaar vertikt het om variatie in de game te brengen en de oorzaak hiervan ligt waarschijnlijk bij de deadline die de ontwikkelaar kreeg van uitgever Activision. Dit doet de game weinig goeds, want met weinig wapens, irritant en slecht geluid en eentonige opdrachten is dit geen topper. Ook is de hoeveelheid content die de game biedt zeer schaars. Wees dan ook op je hoede als je de game ooit ziet liggen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.