Assassin's Creed Valhalla The Siege of Paris Review - Parijs zal branden!

Na de Wrath of the Druids DLC is het nu tijd voor de tweede uitbreiding voor Assassin’s Creed Valhalla: The Siege of Paris. Maar is het nieuwe verhaal even succesvol als de beroemde viking raid of kan het beter in de Seine gedumpt worden? Lees het nu in onze Assassin’s Creed Valhalla The Siege of Paris review!

De vaardigheden van Eivor als viking en assassin doen al snel de rondte in Assassin’s Creed Valhalla en de Noorman is dan ook een druk bezet man in de 9de eeuw. Niet alleen in Engeland en Ierland vragen ze om zijn diensten, ook aan de overkant van de English Channel. In Ravensthorpe wordt Eivor namelijk benaderd door Toka, de second-in-command van de Elgring Clan.

De vrouwelijke viking nodigt je uit om samen met haar leider Sigfred Parijs te gaan raiden en de stad te ontlasten van alle rijkdom. Maar naast bergen aan zilver is er ook een andere goede reden voor Eivor om mee te gaan naar Francia. Het land is namelijk verenigd onder één leider, namelijk Charles the Fat - ook wel bekend als Charles the Mad - die geen fan is van vikingen. Met een stabiel land en groot leger is de kans groot dat de forse vorst het kanaal over vaart om de vikingen in Engeland een kopje kleiner terug te sturen naar Scandinavië.

Wanneer je de oversteek maakt naar het hedendaagse Frankrijk, is het ook veel meer dan alleen een raid. Voor Eivor is The Siege of Paris uitbreiding voor het grootste gedeelte een diplomatieke missie. Dat betekent dat je niet alleen naar het land gaat om de Franken kennis te laten maken met het scherpe gedeelte van je bijl of zwaard, maar ook dat Eivor’s charisma weer veel gebruikt moet worden.

Tijdens de DLC kan je dan ook niet alleen Parijs verkennen, maar ook de vruchtbare grond eromheen en de nabijgelegen steden. Zo kan je als toerist ook een bezoekje brengen aan Amiens en Évreux. Ten minste, zoals de steden erbij lagen in de 9de eeuw na Christus.

The Siege of Paris is daarmee ook een heel andere uitbreiding op het gebied van natuur en architectuur ten opzichte van Wrath of the Druids. Waar Ierland op dat moment in de geschiedenis namelijk bestond uit grotendeels houten dorpjes en woeste natuur, zijn de steden in Francia bruisend en gebouwd op Romeinse ruïnes en zijn de groene heuvels gevuld met wijngaarden. Wanneer het zonnetje hoog in de lucht staat, doet de regio denken aan de Blood and Wine DLC van The Witcher 3: The Wild Hunt.

Wanneer je de groene heuvels verlaat en afdaalt naar de wijken van Parijs, dan maakt de sfeer ineens een U-bocht. Oorlog hangt namelijk in de lucht en dat is te proeven in de hoofdstad van Francia. De buitenwijken zijn gevuld met vluchtelingen en waar oorlog heerst, heersen ook ziektes. In Parijs is de plaag dan ook duidelijk aanwezig en vormt een groot onderdeel van de gameplay in The Siege of Paris.

Als je de tunnels onder Parijs verkent, en dat zul je vaak moeten doen in de uitbreiding, dan zal je geregeld een hele horde aan ratten tegenkomen. Deze plague-ridden beasts zullen in korte tijd door je levenspunten knagen en kunnen bovendien niet gedood worden. Door ze aan te vallen kan je ze tijdelijk terug jagen naar hun holletjes en roosters, waarna je die kan afdekken met kisten - of je moet snel genoeg de taak waarvoor je bent gekomen voltooien, voordat de scherpe tandjes weer uit het rooster omhoog komen.

Het is een interessant concept dat goed past bij de setting van The Siege of Paris. In veel gevallen zorgen de ratten voor puzzel-achtige situaties, waarbij je alles goed moet timen en slim gebruik moet maken van de omgeving. Het enige probleem is dat de ratten niet altijd even goed willen reageren op jouw acties. Soms jaag je de helft van een horde weg, terwijl de rest vrolijk aan je tenen blijft knagen en weigert om elders toevlucht te zoeken. En het automatische ‘tracken’ van een vijand terwijl je aanvalt helpt ook niet erg mee met de rondrennende ratten.

Een nieuw gameplay-element in The Siege of Paris dat wel feilloos is uitgewerkt, zijn de ‘black box missions’. Deze opdrachten zijn een terugkeer van de ouderwetse assassination missies waar de Assassin’s Creed franchise bekend om is geworden. Eivor zal zelf op zoek moeten gaan naar een manier om toegang te krijgen tot de target en zo probleemloos mogelijk de hidden blade in diens nek te verstoppen.

Zo moet je in de eerste Infiltration Mission afrekenen met een bloeddorstige bisschop. De man van God heeft alleen zijn toevlucht gezocht in zijn eigen kerk en de deuren op slot gedaan. Door te praten met de lokale bevolking kan je achter verschillende manieren komen om een sleutel te bemachtigen. Ben je eenmaal binnen, dan zijn er ook weer meerdere opties om de bisschop te benaderen. Of je komt hakkend met een tweetal bijlen door de voordeur natuurlijk.

De Infiltration Missions in nieuwe uitbreiding zijn sterk uitgewerkt en wekken meteen nostalgische gevoelens op. Het is alleen jammer dat dit soort missies niet in de main story van Assassin’s Creed Valhalla zitten. Als je teruggaat naar Engeland, dan zul je een stuk minder mogelijkheden hebben om je tegenstanders naar het hiernamaals te sturen. Hopelijk zullen we de ‘black box missions’ in de toekomst weer gaan zien in de derde uitbreiding én de volgende Assassin’s Creed.

Net zoals Wrath of the Druids biedt The Siege of Paris niet alleen een nieuwe verhaallijn aan, maar ook een berg aan zijmissies. Waar je in Ierland de handel van Dublin moet verbeteren en te maken kreeg met veel micro-management, zal je in Francia de lokale bevolking en rebellen moet helpen tegen de manschappen van Charles the Fat.

Je kan alleen geen lukraak zijmissies aannemen, want als je niet snel genoeg op locatie bent, dan zal de missie als gefaald worden bestempeld. Tijdens deze vaak actievolle opdrachten word je daarnaast ook beoordeeld op je prestaties. Lukt het je bijvoorbeeld om al je bondgenoten in leven te houden, dan zal je een flinke bonus van opdrachtgever Pierre ontvangen.

Deze keer zullen nieuwe armor sets en wapens niet weggegeven worden als snoepjes. Als je met nieuwe gear aan de slag wil, dan zal je echt Francia moeten verkennen en de ondergrondse stelsels ingaan. Het is wel de moeite waard, want onder de nieuwe wapens vallen een berg éénhandige zwaarden - het nieuwe wapentype dat met het Sigrblot Festival is geïntroduceerd - en tweehandige zeisen. Die zijn niet alleen handig om het graan te oogsten, maar ook om organen te verwijderen uit je Frankische tegenstanders.

Met de titel The Siege of Paris zou je met de nieuwe uitbreiding verwachten dat het één groots, actievol spektakel is, maar de DLC is verrassend politiek en divers. In Francia zal je meer dan eens je fluwelen tong moeten gebruiken in plaats van je stalen zwaard. Dat neemt niet weg dat er genoeg bloed zal vloeien - met name in de briljante Infiltration Missions - en natuurlijk zal Parijs belegd worden door een leger aan vikingen. De groene heuvels vol wijngaarden rond Parijs zorgen ondertussen voor een mooi contrast in de game tegenover de grimmige hoofdstad en een aantal beeldschone plaatjes.

Met de vele ratten in Parijs biedt de uitbreiding ook een interessante nieuwe mechanic, al is het helaas niet altijd even goed uitgewerkt. De zijmissies zorgen ten opzichte van Wrath of the Druids voor minder diversiteit, maar wel voor een flink aantal extra uur gameplay bovendien het ongeveer tien uur durende verhaal. Wil je je echt weer een assassin voelen, dan mag je het avontuur in The Siege of Paris niet missen.