Aliens: Colonial Marines Review

Anderhalf jaar geleden zagen we de first-person shooter Aliens: Colonial Marines al voorbij komen op de GamesCom en nu is de game dan eindelijk uit. De game haakt in op de gebeurtenissen van de films Aliens (1986) en moet voor een authentieke Aliens-ervaring zorgen. De vraag is: is Gearbox Software's missie geslaagd?

in 1986 verscheen de tweede Alien film. Ditmaal van de hand van James Cameron. Het is deze spannende science fiction film die de inspiratie gevormd heeft voor Aliens: Colonial Marines. De game zal als een vervolg op deze film dienen en op onbeantwoorde vragen van de fanbasis van de Alien-franchise ingaan. De titel is al lang in ontwikkeling, de eerste woorden werden in 2001 al gesproken en vanaf 2006 keerde het idee herhaaldelijk terug. Nu, jaren later, ligt de game dan echt in de winkels. Dat zorgt voor een vraagteken, want kan een game die al zo lang in ontwikkeling is nog mee met zijn tijd? We weten allemaal hoe drastisch slecht dat afliep voor Duke Nukem Forever. Enfin, nieuwe ronde, nieuwe kansen.

De held Winter
In Aliens: Colonial Marines maken we kennis met de 29-jarige Amerikaan Christopher Winter. Het is aan deze jongeman de taak om terug te keren naar de roots van Aliens. Zo is hij in het begin van de game op weg naar planeet LV-426 en moet hij orde op zaken stellen op het ruimteschip Sulaco. De mensen die Aliens gezien hebben, zullen meteen het schip herkennen. De focus ligt op de mariniers, zo zijn er bemanningsleden vermist en moet Winter ze vinden en proberen te redden. Ondertussen vecht hij niet alleen tegen xenomorphs, maar voert hij ook een strijd tegen de Weyland Company, een instelling die zo zijn eigen missie heeft in Aliens: Colonial Marines.

Kortom, Winter voert een strijd die niet zonder bloedvergieten gevoerd kan worden. Van alle kanten word je dan ook aangevallen door aliens. Zo zijn er bekende aliens uit de film, zoals de Facehugger, een klein vervelende alien die op je gezicht springt en je zo dood maakt. Precies wat al vrij snel in het begin van Aliens wordt getoond. De kunst is om het wezen te snel af te zijn en af te knallen, of in de fik te steken, want natuurlijk kun je ook met een vlammenwerper aan de slag. Naast bekende aliens worden er speciaal in Colonial Marines nieuwe soorten geïntroduceerd. Dit zijn Soldiers, Lurkers, Spitters en Crushers. Elk heeft zijn eigen vaardigheid om het jou het leven zuur te maken.

Achterhaald
Echter weten ze geen van allen indruk te maken. Bij een Aliens game verwacht je eigenlijk een horror survival game, maar helaas komt de game niet verder dan een standaard shooter en voelt het spel ook nog eens flink gedateerd aan. De aliens zouden je moeten imponeren, maar grafisch is de hele game lelijk, waardoor de aliens niet goed uit de verf komen. Hiermee slaat Gearbox Software de plank volledig mis. Van de elf levels, die je uitspeelt in zo'n zes uur, is er slechts één level dat daadwerkelijk tof is, waarbij je door de spanning op het puntje van je stoel zit, omdat je voorzichtig moet lopen om geen slapende honden wakker te maken. Maar de rest van alle levels voelen gedateerd en eentonig aan. Natuurlijk zit de game vol met authentieke omgevingen, zijn er easter eggs te vinden en is het voor fans een feest van herkenning. Maar een echt feestje wordt het nooit doordat alles zo achterhaald is. Wil een game als dit overtuigen, dan moet het donkere gangetjes hebben die indruk achterlaten en die sfeer uitademen. Dit gebeurt amper.

De gangen zijn lelijk, de aliens zijn lelijk, de cutscenes zijn gedateerd en ook andere elementen zorgen voortdurend voor vraagtekens. Zo loop je een paar keer door de regen en denk je: 'wat is dat vloeistof op het scherm?' Het zijn regendruppels. Jammer dat het er niet uitziet. Het is niet alleen de grafische kant waaruit blijkt dat de game achterhaald is, dit blijkt ook pijnlijk uit de besturing. Bij een modern schietspel verwacht je op een soepele manier granaten te kunnen gooien met de linker of rechter bumpers bijvoorbeeld. in Aliens: Colonial Marines gebeurt dit door een kant te selecteren op de D-pad en vervolgens te gooien. Enorm omslachtig, want vaak moet je snel handelen en op deze manier loop je juist vertraging op. Daardoor kies je er vaak voor gewoon gebruik te maken van je andere wapens. De wapens, zoals we die kennen uit de films, voelen wel lekker aan. Zo is er een klassiek machinegeweer, zijn er pulsgeweren, motiontrackers, smartguns en shotguns. Deze wapens besturen soepel en kun je uitbreiden met experience points die je verdient door vijanden af te knallen en andere uitdagingen te voltooien. Leuk is de motion tracker waarmee je kunt zien waar vijanden zitten, dit zorgt tenminste voor nog een beetje sfeer in de game.

Een ander pluspuntje is de drop in en drop out co-op. Offline kan het met twee man gespeeld worden. Online kun je met nog drie vrienden aan de slag. Dat drop in en out systeem werkt prima en daarmee wordt de game een stuk leuker ook dan in je uppie. Houd er wel rekening mee dat je teamgenoten zomaar in muren blijven hangen of dichte deuren inlopen. Aliens: Colonial Marines biedt zowaar fictie, maar dan niet op de juiste manier.

Multiplayer: fris, maar te steile leercurve
Naast de singleplayer en co-op is er ook een versus multiplayer. Er zijn vier mogelijkheden: Team Deathmatch, Extermination, Escape en Survivor. Daarbij speel je steeds vier tegen vier, waarbij het ene team de mariniers zijn en het andere team de aliens. Mensen die vaak multiplayer spelen zullen een warme jas aantrekken voor wat betreft de mariniers. Moet je echter in de huid kruipen van een alien, dan wordt het opeens wat lastiger. Deze wezens zijn zo simpel af te knallen door de mariniers dat ze het van hun tactiek moeten hebben. Het is verstandig om over muren te lopen, samen te werken en de mariniers te verrassen. Zodra je simpelweg op een marinier afloopt, ben je het bokje, hij is veel sterker en zal je dan ook meteen afknallen.

Team Deathmatch spreekt voor zich, het is een multiplayer optie zoals we die vaak eerder hebben gezien. Het team met de meeste punten op het einde wint, zo simpel is het. Extermination wordt gespeeld in twee ronden waarbij het de taak is aan mariniers om bepaalde locaties te bezetten en zo punten te verdienen. De xenomorphs moeten dit juist stoppen. Degene met de meeste punten aan het eind van beide rondes wint. In Escape moeten mariniers zien te vluchten waarbij de aliens dit moeten tegenhouden. En in Survivor is het de taak aan de mariniers om zo lang mogelijk te overleven.

Opzich is de multiplayer een frisse wind aan de vele multiplayer mogelijkheden uit andere games. Maar toch zal het waarschijnlijk geen succes worden. Ten eerste is het lastig om fans weg te krijgen uit hun confort zone, mensen die elke dag Halo 4 of Call of Duty: Black Ops II spelen zullen niet zomaar wat anders gaan doen. En dan helemaal niet kiezen voor een multiplayer die in eerste instantie wat ongebalanceerd aanvoelt. Voor de multiplayer van Aliens: Colonial Marines geldt dat je na anderhalf uur spelen stevig in de schoenen zal staan van een marinier, maar als xenomorph er niet veel van zal bakken. De aliens lijken maar een zwak geslacht. Toch baart oefening kunst en zul je merken dat je na een paar uur beter weet hoe je een alien moet spelen en hoe je je vijanden uit kunt schakelen. Maar het betreft een te steile leercurve en de vraag is hoeveel mensen genoeg geduld hebben hiervoor.

Tegenvallende shooter
Het is pijnlijk, maar helaas komt Aliens: Colonial Marines niet goed uit de verf. Van Gearbox Software, een ontwikkelaar die recent nog goed bezig was met Borderlands 2, verwacht je als speler meer, veel meer. De game is authentiek qua omgevingen, maar qua sfeer allerminst. Veel surival horror momenten zijn er niet en daardoor blijft er weinig meer over dan een standaard shooter. En zelfs dan geldt dat deze shooter onder doet voor andere genregenoten door bugs, grafische pulp en een achterhaalde besturing. Een multiplayer, die op zich best ok is als je er voor gaat zitten, kan de game maar moeilijk uit het slop trekken. Voor de co-op liedhebbers is het toegestaan de game eens uit de budgetbak te plukken, maar voor nu wint EA's Dead Space 3 als het gaat om een gedegen horror actiegame.