Final Fantasy XVI Hands-On Preview - Nog een keertje?

Er is weinig minder final dan de Final Fantasy-serie. We komen alweer aan bij deel 16. En ook in de previews slaat bliksem zonder pardon twee keer toe. Wij klagen niet, want we mochten weer met de game aan de slag. Hier is wat we ervan vonden.

Zoals is onthuld in de State of Play zal Final Fantasy XVI zich over drie periodes in Clives leven afspelen. Wij hebben even gespeeld als tiener en volwassene. Als jongen leer je veel over de Grand Duchy of Rosaria en de regerende familie. Zoals het gaat in zulke gezinnen zijn grote hoogte en dieptepunten, zeker omdat Clive als oudste zoon zal worden overgeslagen voor successie. De jonge heer is serieus en nors, zeker voor een tiener van vijftien. Maar hij heeft wel veel affectie voor zijn land, landgenoten en familie.

Veel belangrijker is dat je je hond, Torgal, ontmoet als een pupper. Puppy Torgal is het schattigste beest dat we gezien hebben. Als iets slechts met hem gebeurt, zullen we de game per direct deïnstalleren. En dan weer installeren en verder spelen, want we doen het om een punt te maken. Maar desalniettemin.

Volwassen Clive is nog steeds nors, maar ook bitter. Na het spelen van de introductie snappen we absoluut waarom, maar dat zullen jullie zelf moeten ontdekken. Hij heeft geen passie meer voorbij wraak, maar vindt nog wel tijd om te zorgen voor zijn metgezellen. Verwacht alleen geen leuke verhalen rond het kampvuur.

Final Fantasy XVI voelt wel een beetje anders aan dan de rest van de serie. Voorheen verwachtten we toch vooral een combinatie tussen fantasie en science fiction. Er is een hoop magie, maar ook technologie voorbij wat we nu hebben. Deel 16 gaat voor een meer traditionele, westerse hoge fantasie setting. Het is Middeleeuws en er zijn vijanden zoals goblins. En eigenlijk hebben we daar wel zin in. De wereld en vooral ook de politieke situatie zijn interessant. Het maakt ons nieuwsgierig.

Ook de toon is wat duisterder. Die mature rating is er niet zomaar, met bloederiger geweld en explicietere verwijzingen naar seks. Niets dat we niet gewend zijn van televisie, maar van een game verwacht je het toch minder gauw. Raar, eigenlijk, en een beetje een dubbele standaard. We vonden het verder niet storend en er wordt niets getoond waar je ongemakkelijk van zou worden. Het is vooral dat de toon gezet wordt.

Natuurlijk zijn er ook wat bekende elementen die blijven. We hebben een paar moogles gespot en ook de chocobo's keren terug. Sterker nog, de struisvogelachtige beesten worden gebruikt als rijdieren in slagvelden, dus ze zijn vaak bepantserd. En dat is een gezicht die wij wel waarderen! Daarnaast heb je nog de gebruikelijke summons, die in Final Fantasy XVI een grotere rol spelen in het verhaal als Eikons. Ze zullen voorkomen als boss fights en elk Eikon-gevecht zal een ander soort gameplay bevatten.

Wat de gameplay betreft, het is snappy en het voelt goed. Clive heeft een dodge, een simpele korte- en langeafstandsaanval die je kan mengen om combo's te maken. De simpele aanvalcombo is vier keer melee en dan een goed getimede range voor een explosie met gemiddeld bereik. Daarnaast heb je nog een move die afhankelijk is van jouw houding. Wij mochten experimenteren met een snelle, voorwaartse sprong en eentje die een vijand naar jou toe trekt. Tenslotte heb je specials die je activeert met de linkertrigger en vierkantje, rondje, kruisje of driehoekje, afhankelijk van waar jij een bepaalde speciale vaardigheid neer hebt gezet. Deze bepaal je zelf door ze te kopen in het vaardigheidmenu en ze te organiseren. Er is een ruim aanbod aan vaardigheden, maar de meesten zijn defensief, offensief of een combinatie daarvan.

Clive heeft ook een zwakkere versie van Witch Time uit Bayonetta. Als je precies op het juiste moment ontwijkt vertraagt tijd even en laat je een enkele, krachtige klap uitvoeren. De timing is wel een beetje lastig, wij waren vaak te vroeg. Maar met wat oefening lukt het wel en dan is het best lekker.

Experimenteren met de vaardigheden is ook lekker en respecs zijn ook niet zo duur. Je krijgt er zelfs eentje gratis. Dus tenzij je constant aan het wisselen bent kan je lekker moves en builds uitproberen. Fijn, want ze zijn best cool. Dus je wil ze zeker proberen!

Waar we iets minder over te spreken waren was het stemacteren. Wij speelden in het Japans, maar van wat we gezien hebben in trailers is het in het Engels niet veel anders. Het is niet slecht, per sé, maar het klikt niet helemaal. De acteurs weten ons niet helemaal te overtuigen en ze hebben steeds een tikkeltje minder emotie dan we zouden willen.

Dit is niet een groot minpunt, maar omdat de personages zelf best intrigerend kunnen zijn vonden we het wel een beetje jammer. Hier komt ook het lipsyncen bij. De hoofdpersonages zien er allemaal prachtig uit, maar de timing van de lippen van zijpersonages is niet echt fantastisch.

Maar niet alle geluid is slecht. De sound design en vooral nieuwe edities van bekende Final Fantasy muziek streelden onze oren. Genoeg om onze stem weer terug te winnen. Het is wat serieuzer dan de Final Fantasy VII Remake, dus verwacht niet een Barret die het level-up deuntje zingt. Maar het is niet minder nostalgisch.

Al met al kijken we erg vooruit naar Final Fantasy XVI. Het stemwerk vonden we iets minder, maar dat is niet waar we deze games voor spelen. De gevechten zijn goed, de wereld is intrigerend en de serieuzere toon van het verhaal is verfrissend. Ben jij benieuwd naar de game? Dan vind je het vast ook tof om te weten dat er een demo aankomt waarmee je lekker zelf aan de slag kan!