Vijf reboots die we liever niet hadden gehad

Met DMC: Devil May Cry is de reboot weer immens populair in gamesland. In de literatuur betekent de term ‘het verwerpen van de continuïteit om weer van voor af aan te beginnen’. Eigenlijk gaat dat ook op voor reboots in games. De nieuwe Devil May Cry is namelijk op een zichzelf staand verhaal, met weliswaar dezelfde protagonist, maar wel in een totaal ander universum. We zien het tegenwoordig steeds meer: Syndicate, XCOM en later dit kwartaal Tomb Raider. Maar reboots pakken niet altijd goed uit. Een top vijf waar we anno 2013 nog de rillingen van krijgen.

Voordat we onze persoonlijke top vijf aan jullie blootleggen, eerst nog even verduidelijken wat ontwikkelaars precies beweegt om in een franchise – die jarenlang met succes heeft gedraaid – weer van voor af aan te beginnen. Vervolgen (sequels) en prologen (prequels) zijn veelal begrijpelijk, omdat je op die manier een verhaal nog beter kunt vertellen en open gaten die vraagtekens opriepen vullen. Maar een reboot, nieuw leven in het origineel blazen, daarvan zullen eerder de wenkbrauwen fronzen.

Toch is het vrij logisch: wanneer iemand zich vastklampt aan zijn favoriete franchise, doen ontwikkelaars er alles aan om die persoon ook aan zich te binden. Ze zijn eerder geneigd om een nieuw deel te kopen, dan een game die ze bij naam niet eens herkennen. Reboots geven studios de kans om het op de essentie te verbeteren wat het origineel zo groot maakte, terwijl het tegelijkertijd een frisse richting zoekt om het relevant voor de nieuwe generatie te maken. Dat doet Devil May Cry, maar welke dat niet doen en zich mogen scharen onder het kopje ‘uitmelkerij’, zijn de volgende titels.

Golden Axe: Beast Rider
In 1989 nog de belangrijkste arcadegame, bijna twintig jaar later werd de hele franchise gedregadeerd tot vloeibare poep door Golden Axe: Beast Rider. De hack ’n slash’er scoorde op XGN een 3,6 en is daarmee één van de slechtst beoordeelde games door onze redactie ooit. Het origineel was nog goed door zijn simpele maar briljante side-scroller beat ‘em up actie, met drie fantastische hoofdpersonages: een stoere dwerg, een bizar gespierde barbarian en een schaars geklede dame.

Met die schaarsgeklede dame mochten we aan de slag in Golden Axe: Beast Rider. Helaas vergat ontwikkelaar Secret Level dat gamers tegenwoordig meer willen dan grote tieten, vunzig taalgebruik en een sexappeal waar Doutzen Kroes nog wat van kan leren. Gamers willen een gaaf vechtsysteem, indrukwekkende visuals en een bestuurbare camera. Golden Axe: Beast Rider heeft geen van dit alles en daarmee verdient deze een plek in onze top 5 van slechtste reboots ooit gemaakt.

Sonic the Hedgehog
Het is triest wat er met Sonic is gebeurd. Hoewel de blauwe egel aan het terugkomen is met verscheidene race- en sportgames en laatst met het keurige Sonic Generations, is de kwaliteit van het Megadrive-tijdperk niet meer gehaald. Dieptepunt was de reboot Sonic the Hedgehog voor de huidige generatie spelcomputer, die afscheid nam van het tweedimensiobnale tijdperk en de snelheden naar een 3D-spelwereld bracht. Dat bleek een grove fout.

De game zag er voor die tijd nog alleraardigst uit en het nieuwe personage Silver is nog best oké, maar de slechte besturing en camerastandpunten plagen het spel constant en verpesten de gameplay. Wat is er toch met de tweedimensionale Sonic-games gebeurd? Eens een gedegen concurrentie voor Nintendo's Mario, maar tegenwoordig al lang niet meer een garantie voor kwaliteit. Geef ons maar de reboots van Sonic the Hedgehog 4.

Duke Nukem Forever
Wat langer dan een decennium de beste grap van de game-industrie was, werd anderhalf jaar geleden opeens harde realiteit. Duke Nukem Forever was daar, en eigenlijk hoeven we niet meer te zeggen hoe erg dit product het gamejournaille teleurgesteld heeft. Jarenlang werd er gesproken dat deze reboot de game-industrie op zijn kop ging zetten, maar wat het eindelijk deed was dat het de schouders ophaalde.

Duke Nukem Forever was echter geen waardeloze game, maar gezien de hooggespannen verwachtingen heeft het gewoon slecht gepresteerd. Speltechnisch was het zwaar achterhaald en visueel kon de titel niet mee met de grote titels van dat jaar, Batman: Arkham City, Skyrim en Gears of War 3. De humor had daarnaast zijn charme verloren. Waar waren die ijzersterke one-liners van The Duke gebleven?

Bomberman: Act Zero
Een één. Een vol punt. Dat gaf onze redacteur Rox van der Helm aan Bomberman: Act Zero, de eerst ‘next-gen’ Bomberman-game die de serie in een nieuw jasje moest steken. Dat mislukte volkomen en dat zorgde ervoor dat het spel na een week uit de winkelschappen verdween en door binnen- en buitenlandse critici werd opgenomen in de lijst van de slechtste videogames aller tijden.

Act Zero was de eerste Bomberman-game die zich meer op het oudere publiek richtte. Het spel kent een donker sfeertje met een duister verhaal. Jij moet als ‘volwassen’ Bomberman langs 99 levels om te proberen te ontsnappen en uiteindelijk het aardoppervlak te bereiken. De speler raast echter door dezelfde (!) levels heen en is daarmee binnen een paar uur klaar met de game, als ze dat tenminste weten vol te houden, want het spel barst van de bugs en is door de waardeloze camera haast onspeelbaar.

TMNT
Teenage Mutant Ninja Turtles! Op de eerste Nintendo-spelcomputer één van de gaafste games om met een vriend of vriendin te doen. Je kon in de huid van de vier schildpadden kruipen en samen tegen de grootste eindbazen vechten. Reden genoeg voor een reboot (TMNT) en wij gaven Ubisoft daarvoor alle reden. Helaas keek de Franse ontwikkelaar niet naar wat het origineel zo goed maakte en kregen we een hack ‘n-slash'er voorgeschoteld.

Dat was onze top 5 van slechtste reboots ooit gemaakt. Weet jij nog titels die de afgelopen tien jaar een reboot kregen en die slecht bleken te zijn? Meld het! Verdient een oude game een opknapbeurt? Laat het weten in de reacties.