Top 5 beste games van 2023 volgens Marcus Talens

Het afgelopen jaar was zeker niet slecht voor games. Er zijn zelfs zoveel toppers uitgekomen dat het lastig is om ze allemaal gespeeld te hebben. Dit vindt Marcus Talens de beste games van 2023.

Mensen vragen wel eens waarvoor ze je ‘s nachts wakker mag maken. Mijn antwoord is dat het minstens brand moet zijn, maar als je dan toch probeert om me wakker te maken voor iets dat geen calamiteit is, dan kun je de schade aan jezelf misschien beperken door een goede Metroidvania mee te nemen. Ik was wat laat met Star Wars Jedi: Fallen Order, maar na het spelen van die game schoot Star Wars Jedi: Survivor meteen flink naar boven op mijn lijst van games waar ik het meest naar uitkeek.

Dit jaar was het zover en inderdaad: ik heb ook genoten van Star Wars Jedi: Survivor. Het verhaal was weer sterk en de belangrijkste problemen die ik had met Fallen Order zijn weg. Er is fast travel en de Jedi Padawan-moeilijkheid is (voor mij) een goede balans van een beetje uitdaging, zonder dat het frustrerend wordt. Het open world gedeelte had wat mij betreft alleen weggelaten mogen worden.

Het was voor mij nooit echt uitnodigend om die open wereld te verkennen. Als je een side quest had, wist je niet van tevoren waar je het voor deed, terwijl ik in een game als deze toch wel even wil weten of ik voor een quest een poncho krijgt of iets nuttigs. Wat mij betreft had deze game dichter bij Fallen Order mogen blijven, dan was hij met fast travel en nieuwe vaardigheden bijna perfect geweest. Survivor is uiteindelijk een soort chocoladepepernoot: ik houd van de pepernoot en van de chocola, maar de combinatie kan mij niet bekoren. Bij Survivor kun je de twee dan nog een beetje scheiden, maar ik zie liever games die één ding heel goed doen, dan twee dingen proberen te zijn.

Een paar jaar geleden zette ik met enige schroom Skyward Sword HD op mijn lijstje van beste games van het jaar. Het voelde niet helemaal goed om een remaster op die lijst te zetten, maar er waren veel games dat jaar die ik wel had willen spelen, maar waar ik geen tijd voor had gevonden. Je denkt nu misschien dat Metroid Prime Remastered ook een noodgreep is, maar je kunt ook zien dat hij niet onderaan de lijst staat.

Ik zal dat even verklaren ten opzichte van zowel Skyward Sword HD als Jedi: Survivor. De remaster van Metroid Prime is intensiever dan die van Skyward Sword. Dat wil zeggen, in Metroid Prime Remastered zijn er veel assets opnieuw gemaakt om de game zo mooi te maken als je altijd al dacht dat hij was, terwijl Skyward Sword uiteindelijk gewoon dezelfde game presenteerde in 1080p met 60fps. Dat ik Metroid Prime Remastered hoger zet dan Jedi: Survivor is omdat Metroid Prime Remastered weet wat het moet zijn: een heel goed geremasterde pepernoot, zonder onnodig laagje chocola.

Vrij laat in het jaar heb ik Cocoon gekocht, op aanraden van collega Luuc. Die leerde ik kennen rond de tijd dat Google Stadia werd aangekondigd, waarvan hij destijds zei dat het de toekomst zou worden. Ik ben daarom altijd voorzichtig geweest met aanraders van Luuc. Omdat hij de game omschreef als een beetje Zelda-achtig ben ik er maar voor gegaan.

Uiteindelijk zou ik de game niet echt omschrijven als Zelda-achtig: hij doet me meer denken aan Portal, maar dan zonder Portal Gun en met een viertal Companion Cubes die allemaal op verschillende manieren van pas komen. Gelukkig houd ik ook van Portal, dus Luuc komt er dit keer mee weg. De puzzels in Cocoon zitten heel slim in elkaar en het is vooral later in de game erg lekker als alles op zijn plaats valt en je de oplossing weet te vinden. Van het verhaal kan ik geen chocola (of pepernoot) maken, maar dat is een beetje hoe dat gaat met veel indie puzzelgames zonder dialoog.

Ik ben eigenlijk altijd meer fan geweest van 3D-Mario dan 2D-Mario. Ik weet niet precies waarom, maar dat doet er verder niet zoveel toe. Wat er wel toe doet is dat Mario Bros. Wonder">Super Mario Bros. Wonder eindelijk de 2D-Mario is geweest die me beetpakte en niet losliet tot ik hem had uitgespeeld. Deze game is op bijna elk vlak genieten van begin tot eind.

De nieuwe visuele stijl heeft net een beetje meer karakter dan de New Super Mario Bros.-reeks. De levels die verplicht zijn om Wonder uit te spelen, worden nooit te frustrerend of saai. Dat laatste is natuurlijk vanwege de Wonder Flower. Mensen maken al jaren grappen dat Mario altijd onder invloed is van paddenstoelen, maar het blijkt daadwerkelijk een goed idee om Mario een beetje te laten trippen. Ik weet niet of Nintendo het kan waarderen dat ik het zeg, maar ik ben voor geestverruimende middelen in Mario-games.

Iets anders dat ik even gezegd wil hebben: Petje af voor Kevin Afghani. Het kan niet makkelijk zijn om na een jaar of dertig in de voetsporen van Charles Martinet te treden. Maar Afghani is wat mij betreft de beste vervanger waar we op hadden kunnen hopen.

Wist jij van tevoren al dat Tears of the Kingdom bovenaan deze lijst zou staan? Ik wel, al sinds vorig jaar, zij het onder voorbehoud. Ik zal niet zeggen dat een nieuwe Zelda voor mij automatisch Game of the Year is, maar hij moet erg teleurstellen, of enorm overtroffen worden door een andere game, wil het niet zo zijn. Niemand die mij kent is verbaasd om Tears of the Kingdom hier aan te treffen.

Ik moet toegeven dat ik stiekem wel een beetje bang was dat de game te veel zou lijken op Breath of the Wild. Maar de eerste keer dat ik verschillende Ultrahand-constructies aan het overwegen was voor dezelfde puzzel en dacht dat sommige onnodig ingewikkelde of bijna domme ideeën waarschijnlijk ook zouden werken, merkte ik toch dat ik op een andere manier dan in Breath of the Wild keek naar de dingen om me heen. Toen ik kort daarna werd aangevallen door een boom en bijna hardop mijn verbazing uitte aan een lege kamer, wist ik dat dit weer een verrassende ervaring ging worden.

Er zijn ook vlakken waarop ik Tears of the Kingdom een verbetering vind ten opzichte van Breath of the Wild. De Divine Beasts vond ik leuk, maar de iets uitgebreidere dungeons in Tears of the Kingdom passen meer (maar nog niet perfect) bij wat ik normaal gesproken wil van een Zelda-dungeon. Ik weet niet of ik Tears of the Kingdom uiteindelijk beter vind dan Breath of the Wild, maar dat is ook een vraag die me niet zo interesseerd. Ondanks duidelijke overeenkomsten zijn het voor mij twee heel verschillende games en ik keer graag naar beide weer een keer terug.