Unsane review (Blu-ray) - Hoe ver een stalker kan gaan

We zien allemaal wel eens dingen die er niet zijn. Een bekende die je enthousiast begroet, maar toch een wildvreemde blijkt te zijn bijvoorbeeld. Sawyer heeft dat ook, maar dan met een stalker. Wordt Sawyer gek of is haar stalker terug? Een recept voor een potentieel ijzersterke thriller ontvouwt zich, maar een climax blijft uit. Dit is de Unsane review.

Sawyer (Claire Foy – The Crown) is al een tijdje gesetteld in haar nieuwe woonplaats en haar carrière loopt voorspoedig. Toch heeft Sawyer het ongemakkelijke gevoel dat David Strine (Joshua Leonard), de stalker uit haar vorige woonplaats, in de buurt is. Ze denkt hem regelmatig te zien, maar dan blijkt telkens dat hij het niet is. Zit het in haar hoofd of wordt Sawyer weer achtervolgd?

Als Sawyer met een psychiater besluit te gaan praten om het hele stalkerincident achter zich te laten, wordt ze ineens opgenomen in een inrichting. Ervan overtuigd dat ze niet gek is, verzet ze zich en probeert ze te ontsnappen uit de inrichting. Het gevolg van deze acties is dat ze langer opgesloten blijft in de inrichting.

Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat dit alles behoorlijk vreemd verloopt. Misschien was dat ook de bedoeling van regisseur Soderbergh, maar het mist zijn doel een beetje. Sawyer, die vertolkt wordt door Claire Foy, is gedurende de intake behoorlijk naïef, terwijl er behoorlijk gekke dingen om haar heen gebeuren waar niemand bij zijn volle verstand akkoord mee zou gaan. Dat is blijkbaar bij meer mensen in de inrichting gebeurd.

Al snel blijkt Sawyer namelijk niet de enige te zijn die in de inrichting zit zonder dat er mentaal iets mankeert. Sawyer lijkt even een eenvoudige winstgevende patient voor de inrichting te zijn. Maar de hel waarin zij zich bevindt is nog maar net begonnen. Ze zit nu tussen mensen die daadwerkelijk mentale problemen hebben, maar los van deze mensen ziet Sawyer ineens een medewerker van de inrichting die wel heel veel op haar stalker lijkt.

Is Sawyer haar verstand verloren of is ze slachtoffer van een maniak met een wel heel duister plan? Dit is het moment dat de spanning op zou moeten bouwen in de film, maar helaas is dat niet het geval. Unsane weet genoeg vragen op te roepen in het begin, maar beantwoordt diezelfde vragen veel te snel. Binnen tien minuten weet je dat de man in kwestie echt haar stalker is en dat Sawyer in de problemen zit.

Daarna vervalt de film in een sleur die allesbehalve spannend is en waar je bijna alles van mijlenver ziet aankomen. Regisseur Soderbergh probeert nog wat elementen toe te voegen van buiten het gesticht om zo nieuwe spanning te creëren, maar wat een tegengesteld effect heeft. Zo is er iemand die én normaal is én toevallig een telefoon het gesticht in heeft gesmokkeld. Zo kent de film behoorlijk wat toevalligheden en onrealistische stukken. Althans, in de eerste 50 van de 98 minuten durende film.

Wat Soderbergh wel goed voor elkaar heeft gedurende de hele film is het opzoeken (en soms overschrijden) van grenzen. Unsane laat je soms echt huiveren bij de gedachte dat sommige getoonde taferelen met een stalker voor sommige mensen realiteit kan zijn. Dit maakt een heleboel van de missers die de film kent weer goed.

Als duidelijk wordt hoe ver de stalker van Sawyer gaat om bij zijn ‘liefde’ te kunnen zijn, lopen de rillingen over je rug. Maar vlak daarna gaat de film nog even een stapje verder om je nog meer huiveringen te bezorgen. Dat alles is bijzonder goed in beeld gebracht. Uiteindelijk is het tijd voor de climax van de film, maar dan laat Soderbergh weer een paar flinke steken vallen om je een domper te geven.

Hoewel je soms merkt dat Unsane met een andere apparaat dan een reguliere camera gefilmd is, is de kwaliteit van de beelden erg hoog. Soderberg besloot, om het budget laag te houden, Unsane geheel te filmen met een iPhone 7 Plus. Slechts op enkele momenten merk je dat er met een telefoon gefilmd is. Helaas kan dat niet van het geluid gezegd worden, want dat schommelt nogal eens in kwaliteit.

Het ene moment is het geluid prima, maar een scène later krijg je een blikkerig geluid voorgeschoteld. Het haalt een deel van de sfeer uit de film, dat gelukkig opgevangen wordt door sterk acteerwerk van Foy en Leonard. Leonard weet prima hoe hij een gestoorde stalker moet vertolken, terwijl Foy haar rol als slachtoffer voor het overgrote deel van de film geweldig neer weet te zetten. Foy is al bekend van The Crown, de serie waarvan wij het tweede seizoen onlangs nog beloonden met een dikke 9.0 in de The Crown seizoen 2 review.

Onder aan de streep is Unsane een film die voornamelijk gedragen wordt door het sterke acteerwerk. Het verhaal begint wat wankel door een behoorlijk naïeve intake en meer van dit soort zwakke momenten. Daarnaast zakt de spanning steeds weg tot ruim na de helft van de film.

Maar doordat Unsane grenzen opzoekt en je, voornamelijk in de tweede helft, nogal eens laat huiveren is de film de moeite waard om eens te kijken. De slappe climax die de film afsluit vergeven we Soderbergh voor deze keer wel.