Unicorn Overlord Review - Tactische diepgang met een flinterdun verhaal

Bestrijd het kwade en bevrijd de natie die je als verschoppeling verdreven heeft. Unicorn Overlord biedt enorme diepgang en een grafische stijl die naadloos aansluit bij wat we van ontwikkelaar Vanillaware gewend zijn.

In een wereld vol fantasie en magie wordt het ooit zo vredige continent Fevrith overrompeld door een coupe. De jongste telg van het koningshuis, Alain, kan als enige ontsnappen en het is aan hem om het koninkrijk uit de klauwen van de genadeloze overheersers te redden. Hij zal daarvoor stad en land af moeten reizen om de vier volken van Fevrith te verenigen.

Klinkt dit een beetje bekend in de oren? Dat klopt. Unicorn Overlord zal de prijs niet winnen voor het meest originele verhaal. Hoewel het overkoepelende verhaal niet heel veel dieper wordt dan het bovenstaande, wordt het op details wel verder uitgediept tijdens de ruim 45 uur durende campagne langs alle volkeren van het continent.

Waar het verhaal je niet van je stoel zal blazen, is dat zeker wel het geval met de enorme diepgang in gameplay en een ronduit prachtige grafische stijl. Om met dat laatste te beginnen: Unicorn Overlord is geheel vormgegeven in handgetekende stijl waar Vanillaware met Odin Sphere, Dragon's Crown en in mindere mate Aegis Rim bekendheid mee verwierf. De omgevingen zijn prachtig, alle karakters zien er schitterend uit, hoewel niet zo uitgesproken als in Dragon's Crown.

Karakters heeft Unicorn Overlord genoeg. Gedurende de spanne van de campagne kom je meer dan 60 individuele personages tegen, vaak elk met hun eigen bewapening en vechtersklasse. Alsof dat nog niet genoeg is, kan je in de loop van de game ook hun klasse upgraden, waardoor ze niet alleen sterker worden, maar ook andere mogelijkheden en kwaliteiten krijgen.

Maar voor we daar te diep op ingaan is het belangrijk te weten hoe Unicorn Overlord speelt. Centraal staat uiteraard de grote overkoepelende kaart van het continent Fevrith. Op deze kaart kan onze prins Alain vrij rondlopen, speciale locaties bezoeken, grondstoffen vinden, steden en forten aflopen.

Op deze kaart kan de speler 'units' samenstellen, bestaande uit gerekruteerde personages of huurlingen. In het begin zal het 'leger' aan units van Alain bestaan uit slechts een enkele unit, die ieder ook weer uit slechts 2-3 personen bestaat, maar gaandeweg zal de speler dit uit kunnen breiden naar maar liefst 10 units, elk met maximaal 6 personen in twee rijen opgesteld. Deze units zijn enorm belangrijk en hier zullen de echte tactici veel tijd aan besteden.

Om een beetje een idee te geven: de plaatsing van de personages in een unit is essentieel. Voer je een unit geheel uit met cavalerie, dan bewegen ze zich een stuk sneller over het slagveld. Datzelfde geldt voor vliegende personages als engelen, die kunnen hele bergketens oversteken. Een knight heeft een hoge fysieke defensie, maar een wizard kan daar met zijn magie eenvoudig gehakt van maken. De magiër zelf is vrij fragiel, dus die moet je niet vooraan zetten.

Zo zijn er vele combinaties te maken, voor verschillende vijandige classes. Heb je eenmaal je layout van je units staan, dan kan je nog een stapje dieper gaan: voor elke persoon in je leger kan je precies aangeven welke skills hij of zij moet gebruiken en onder welke voorwaarde. Dit alles bepaal je allemaal, nog voordat er een slag geslagen is en op het moment dat je personages ervaring opgedaan hebben krijgen ze meer mogelijkheden en kan je van voor af aan beginnen. Is dit nog niet complex genoeg, dan kan je ook nog aan de onderlinge vriendschapsbanden werken: personen die een onderlinge band hebben vechten immers beter samen. Dit doe je door niet alleen je units zo veel mogelijk in dezelfde formatie te laten vechten, ook speciale events kunnen de band versterken, alsook een gezamenlijk diner in de plaatselijke taverne.

Voor wie dit allemaal vreselijk boven de pet gaat: Vanillaware heeft voor hen diverse hulpmiddelen, die het juist bepalen van je formaties en skills vergemakkelijken en de moeilijkheidsgraad kan in stappen teruggeschroefd worden.

Als alle units eenmaal bepaald zijn, kan je de wereld verder gaan ontdekken. Als Alain bij de randen van het bevrijde gebied komt, krijgt hij -meestal na een korte cutscene- de mogelijkheid een Stage te starten. Een Stage speelt zich af op een kleiner gedeelte van Fevrith, waar een soort stratego gespeeld wordt. Alain en de vijand van dat moment hebben elk een commandopost.

Tussen beide commandoposten ligt een terrein met bossen, bruggen, uitkijkposten, versterkte punten en meer. Vanuit je commandopost lanceer je je units, waarna je die over het slagveld kan manoeuvreren. Zodra een unit in contact komt met een vijandige unit, volgt een veldslag. Deze verloopt turn based, maar wel iets anders dan bij andere games in het genre.

De uitkomst is namelijk al bij voorbaat bekend en is volledig afhankelijk van de opstelling van je unit. Sterker, zodra je een unit naar een vijand dirigeert, zie je meteen al wat de toekomstige uitslag zal zijn! Je kan het uitspelen van deze slag dan ook geheel overslaan, en gezien het enorme aantal veldslagen dat je zal spelen, is dat ook op en gegeven moment wel aan te raden. Toch is het soms nuttig om dit wél te bekijken, bijvoorbeeld om te leren waarom jouw unit niet door de defensie van de vijand heen weet te breken.

De stage is voorbij als een van beide partijen de commandopost van de tegenstander weet te veroveren, óf als de timer verloopt. In dat geval is Alain (en jij als speler dus) de verliezer.

Unicorn Overlord is een parel. De tactische diepgang is enorm en biedt een overweldigende hoeveelheid mogelijkheden om je eigen plan te trekken. De game biedt veel handvatten en tips om het meeste uit je units te halen.

Dat alles is in een grafisch fraai jasje gegoten. De kenmerkende grafische stijl van Vanillaware spat van het scherm. De manier waarop de vaak wat saaie turn-based gevechten vermeden worden is vrij briljant.

Het grote manco van Unicorn Overlord ligt in het verhaal. De overkoepelende saga van de koningszoon die zijn verloren rijk moet terugveroveren is erg cliché en hoewel gedurende het verloop van de campagne hier meer diepgang in komt, wordt het nooit echt heel bijzonder.

Dat geldt ook voor de stages. De complexiteit van de units en de onderlinge gevechten krijgt geen vervolg in de opzet van de vele stages zelf. Zo nu en dan kom je in onverwachte situaties, maar het gevoel overheerst toch dat er meer gevarieerd had kunnen worden met de verschillende volken en hun specifieke kenmerken.

Al met al overheerst dat Unicorn Overlord een geweldige ervaring is waar tactische gamers zich helemaal in kunnen verdiepen, zonder ellenlange saaie turn-based gevechten te moeten uitvechten.