The Walking Dead Seizoen 7 Review - Griezelig gestoord!

Bloed, bloed en nog eens bloed. Agressie, agressie en nóg meer agressie! Van deze woorden is dé slechterik, Negan, uit The Walking Dead niet vies. Je maag keert nog net niet om bij het kijken van de eerste episode. Welkom bij The Walking Dead seizoen 7 review.

“En met Jeffrey Dean Morgan op het einde is het alleen maar verlangen naar een volgend seizoen!” Zo sloten we The Walking Dead seizoen 6 review af. The Walking Dead cast zat op de knieën, het kwaad in de ogend kijkend, afvragend voor wie het enkeltje hel bedoeld was? Want opperschurk Negan (Jeffrey Dean Morgen) stond klaar om iemand compleet aan gort te slaan. Er volgde een klap. Een zwart beeld. En daar was de aftiteling.

The Walking Dead seizoen 7 gaat verder met dit schokkende moment. Ga vooral niet met een bord eten voor de tv zitten, want wat je gaat zien in de eerste episode is bruut en gewelddadig met hoofdletter G! Vonden kijkers dat de serie té braaf was? Dan is er geen weg meer terug in seizoen 7, want het is ongekend gestoord wat je als kijker krijgt voorgeschoteld. Negan is maar op één ding uit: complete tirannie en iemand die niet naar zijn pijpen danst, zal een kusje krijgen van Lucille (lees: compleet aan gort geslagen worden door zijn honkbalknuppel die Lucille heet).

In het vorige seizoen waren we al lovend over Jeffrey Dean Morgen en dat zijn we nu ook weer. Zijn acteerkunsten zijn van ongekend niveau. De charmes zoals hij eerder toonde in Grey’s Anatomy heeft hij nu weer, maar daar overheen zit een complete Charles Manson saus. Een gestoorde maniak. De camera volgt het trouw in seizoen 7, gezien hij een van de hoofdrollen vertolkt. Een uiterst herkenbaar loopje: nonchalant achterover leunend, vaak met een honkbalknuppel aan zijn zijde. Een shot van veraf maakt geregeld plaats voor een close-up en dan zien we zijn gezicht die een mix toont van een grijns, terwijl Negan ondertussen met zijn tong zijn gehemelte aantikt.

Eén ding is duidelijk, elke aflevering weer, hij is een lopende tijdbom die op elk willekeurig moment kan afgaan. Het gevolg voor de trouwe kijker is dat er in seizoen 7 afscheid wordt genomen van maar liefst vijf personages! Een lef. Het doet de serie goed, want je hebt geen idee wie van je trouwe personages wel of niet mogen blijven.

Met het script van seizoen 7 zit het wel goed. The Walking dead personages, zoals onze geliefde Rick, Carl en Daryl, moeten er alles aan doen om los te komen uit de verstikkende greep van Negan. Iets wat geen gemakkelijke opgave is, zo blijkt. Want als er net iemand naast je compleet tot moes geslagen is of je alle ingewanden kan tellen, ben je dan nog wel zo sterk? Negan breekt ze één voor één. En ook Rick blijkt niet meer die stoere man van weleer te zijn. Moet hij misschien kiezen tussen zijn zoon en iemand anders? Neem van ons aan dat The Walking Dead seizoen 7 compleet gestoord is en beter dan de laatste seizoenen.

Het acteerwerk is van ongekend niveau. Niet alleen van Morgan, maar ook Andrew Lincoln (Rick dus) laat zich meer dan ooit zien. Zijn blik spreekt geregeld boekdelen. Of hij hoop heeft of juist alle hoop compleet heeft verloren, je ziet alles. En doordat hij en zijn kompanen zó overtuigend acteren, voel je de pijn en wanhoop die zij voelen. Het maakt The Walking Dead seizoen 7 een ijzersterk seizoen.

Wat nog meer goed is, is verdieping van bepaalde personages, zoals bad guys. Negan voert een heel leger aan minions aan die stuk voor stuk als slaaf dienen. Maar wat blijkt? Sommige van deze bad guys waren zelf ooit helemaal niet zo slecht. Sterker nog, misschien waren ze eerder wel een soort Daryl of een soort Rick. Een van de vaste hoofden die je al een aantal seizoenen gezien hebt, Dwight (Austin Amelio), leren we een stuk beter kennen. Zoals de reden waarom zijn gezicht er zo uitziet als het nu doet.

Al moet gezegd worden dat deze karakterontwikkeling ten koste gaat van sommige andere relaties. Want waarin The Walking Dead seizoen 7 wel tekort schiet, is aandacht geven aan bestaande relaties. De vader-zoonrelatie tussen Rick en Carl komt bijna niet naar voren. Een gemiste kans, gezien Rick misschien wel het belangrijkste personage van de gehele show is. Sommige dingen worden té nonchalant gepresenteerd en dat had beter gekund.

Ook valt er wat aan te merken op de balans. Sommige afleveringen (in totaal 16) zijn bruut en sensationeel waarbij je op het puntje van je stoel zit, terwijl andere afleveringen beduidend minder zijn. Een groot gedeelte gaat bijvoorbeeld uit naar het vooruit schuiven van sterke vrouwelijke rollen in de strijd tegen Negan. Maar dit zijn nou niet bepaald de sterkste scenes; het voelt af en toe een tikkeltje té feministisch aan. En dat heeft de serie niet nodig.

Wat je wilt is een toffe show met goede dialogen en baanbrekende actiescènes. Gelukkig krijg je dat voor het grootste gedeelte. Zombies in allerlei vormen komen voorbij en comiclezers zullen geregeld verwijzingen zien naar de strips. Een zombie aan een hek? Check. Op een spies? Check. De ondoden die op willen rijzen uit zand? Je ziet het allemaal voorbij komen.

Deze The Walking Dead seizoen 7 review maakt duidelijk dat dit een van de betere The Walking Dead seizoenen is, waarin bruut geweld niet geschuwd wordt. De Blu-ray met vele extra’s van een aantal uren geeft bovendien veel verdieping aan de show en is zeker de moeite waard.

Negan is compleet gestoord. En onder andere Morgan en Lincoln zorgen ervoor dat je een show ziet waar je maag zich van om gaat keren, waar je kippenvel van krijgt en waarbij je soms bijna wild op wilt springen van de bank. Alle emoties komen wel voorbij tijdens het kijken van dit meer dan geslaagde seizoen!