The Sacred Tears TRUE Review

Wie denkt aan Japanse RPG's denkt al gauw aan bijvoorbeeld Final Fantasy, Lost Odyssey of Eternal Sonata. De naam The Sacred Tears TRUE zal bij de meesten niet meteen op de lippen liggen. Begrijpelijk, aangezien de kleine PC-titel niet in de buurt komt van zijn genregenoten.

Waar de meeste JRPG's blinken met prachtige graphics, (te) lange verhalen en duidelijke mechanics, probeert The Sacred Tears TRUE op een andere manier te scoren. De graphics zien er erg retro uit, het verhaal is verdeeld in korte kleine brokjes en de machanics zijn verwarrend en onduidelijk. De game mag dan misschien een JRPG zijn in naam, maar in daad lijkt het af en toe meer een avonturengame.

The Sacred Tears TRUE is namelijk niet ontwikkeld zoals de meeste spellen met tientallen programmeurs, maar gemaakt via RPG Maker. Met dit programma hoef je minder rekening te houden met programmeren en kun je op deze manier sneller een spel op haar poten zeggen. Niet dat hier wat mis mee is. The Sacred Tears TRUE is namelijk een van de betere en meer indrukwekkende spellen die met deze software is gemaakt.

Waar de JRPG wel problemen vertoont, is met de gamewereld. Deze is namelijk erg klein. Je rent met de twee hoofdpersonages door een stadje en bezoekt een handjevol grotten, maar veel verder kom je niet. Steeds opnieuw bezoek je dezelfde gebieden, en dit gebrek aan een goede afwisseling qua omgevingen speelt The Sacred Tears TRUE wel parten.

In de game speel je als Seil en zijn vriendinnetje Seana. Overdag runnen deze kompanen een detectivebureau waarmee ze de nodige centen proberen te verdienen, maar 's nachts proberen de vrienden de ladder van de Thieves Guild te beklimmen.

De missies in de game zijn opdrachten voor de professies van het duo, en deze lopen nogal uiteen. Het ene moment probeer je uit musea de duurste objecten te stelen, terwijl je de volgende dag katjes van daken moet redden. Elke missie is overigens tussen de dertig minuten en een uurtje, waardoor de game goede 'hapbare brokjes' aan gameplay aanbiedt.

Hoewel het uiterlijk van deze opdrachten dus erg verschilt, is de kern steeds hetzelfde: een card-based vechtsysteem. En hoewel dit systeem gedurfd is, werkt het jammergenoeg voor The Sacred Tears TRUE niet heel goed.

Elk gevecht speelt zich namelijk uit als een turn-based kaartspel. Beide spelers kiezen uit hun hand drie kaarten die tegen elkaar worden gespeeld. Kaart 1 van jou komt tegenover kaart 1 van de ander te staan, enzovoort. Er zijn vijf verschillende klassen: attack, special, defense, evade en magic. Met een steen-papier-schaar-model wordt de winnaar berekend. Attack verliest dus bijvoorbeeld tegen defense en evade, maar wint tegen magische of speciale kaarten.

Om een idee te geven welke kaart je wanneer moet spelen, heeft de ontwikkelaar een 'voorspelmechaniek' in de game gestopt. Je ziet namelijk de achterkant van de kaarten die je tegenstander speelt. Blauw betekent hier attack, rood een special­-kaart en groen een van de andere drie. Klinkt simpel toch?

Het probleem zit hem erin dat tegenstanders kunnen bluffen. De groene kaart blijkt daardoor soms helemaal geen evade-kaart te zijn, maar een keiharde aanval. En die aanval is opeens een speciale kaart. Hierdoor is geen touw aan het voorspelmechanisme vast te knopen, en blijft de vraag hangen waarom de ontwikkelaar deze in de game heeft gestopt.

Als de tegenstander niet konden bluffen, dan was de game (te) makkelijk geweest, maar op deze manier maakt het eigenlijk niet uit welke kleur de achterkant van kaart van de vijand heeft, aangezien ze net zo goed kunnen bluffen als de waarheid vertellen. Hierdoor zet je vaak op goed geluk kaarten in, en valt het strategieaspect van The Sacred Tears TRUE totaal in het water.

Daarnaast heeft The Sacred Tears TRUE ook last van een redelijk aantal bugs. De grootste zit misschien wel in het hoofdmenu, waardoor de game vrijwel niet speelbaar is. Wanneer het spel wordt opgestart is het vaak onmogelijk om de cursor in het menu te bewegen, waardoor opgeslagen spellen niet geselecteerd kunnen worden. Je kunt de game wel spelen, maar dan moet je wel een nieuwe playthrough beginnen.

Het is erg jammer dat The Sacred Tears TRUE op veel vlakken steken laat vallen, aangezien je de liefde van de ontwikkelaars bijna kunt voelen en proeven. Qua visuele pracht ziet de game er niet verkeerd uit, de muziek werkt goed samen met het verhaal en ook de storyline voelt erg schattig en aandoenlijk aan. Toch ben je het grootste deel van de tijd met de turn-based kaartgevechten bezig, en hoewel deze mechaniek in theorie erg interessant is, werkt deze in de praktijk zeer ondermaats.