The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom Review - Een wijze wissel?

Het heeft 38 jaar geduurd, maar eindelijk heeft Zelda de hoofdrol in een Legend of Zelda-game. Maar na zoveel avonturen met Link heeft de prinses flinke schoenen om te vullen. Of Zelda een stevige wandeling volhoudt in die schoenen, lees je in onze review van The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom.

Link is de held van het verhaal en Zelda is de prinses die (meestal) gered moet worden. Als je het al bijna 40 jaar zo doet en dan ineens de rollen omdraait, moet de speler ook het gevoel hebben dat dat verschil maakt. Een speelbare Zelda die precies is als Link, is eigenlijk meteen een teleurstelling.

Gelukkig heeft Nintendo die valkuil weten te vermijden. Er zijn overeenkomsten tussen Link en Zelda, maar hoe de prinses te werk gaat is op een aantal fundamentele manieren anders.

Het belangrijkste daarin is dat haar arsenaal er heel anders uitziet als dat van Link. Zwaard en schild zijn niet meer de hoofdingrediënten van de gameplay. In plaats daarvan kan Zelda talloze voorwerpen en vijanden uit de hele spelwereld oproepen in de vorm van Echoes.

Die Echoes zijn er in enorme aantallen. Van potten, kratten en kamerplanten, tot bedden, water en vooral talloze monsters. Allemaal hebben ze hun toepassingen en vaak zijn ze ook multi-inzetbaar. Een rots kun je gebruiken om op te staan en hoger te komen, of om iets te blokkeren of te laten zinken. Als je het idee hebt dat je iets zou moeten kunnen bereiken, is het vaak het proberen waard.

Wat dat betreft heeft Echoes of Wisdom iets van Breath of the Wild en Tears of the Kingdom. Een probleem heeft niet altijd één juiste oplossing en er zijn meerdere tactieken die kunnen werken. Waarin de game alleen helaas ook lijkt op Tears of the Kingdom, is dat het menu om een Echo te selecteren niet bepaald handig is. Je houdt een knop ingedrukt en krijgt elke Echo die je geleerd hebt in een lange rij te zien.

Het is precies zoals wanneer je Fuse op een pijl wil gebruiken in Tears of the Kingdom en net als in die game ben je al snel geneigd om iets te nemen waarvoor je niet al te diep die lijst in hoeft, in plaats van dat je echt kijkt wat ideaal is om op dat moment te gebruiken. We hadden al snel een kort rijtje van Echoes die we steeds gebruikten, waar maar zelden iets anders in door wist te dringen.

Dat wil trouwens niet zeggen dat de puzzels saai zijn. Integendeel: er zijn er aardig wat waar we toch echt even naar moesten kijken. De Echoes die je gebruikt zijn misschien vaak hetzelfde, maar wat je ermee doet is dat niet. Helemaal in combinatie met Bind, een vaardigheid waarmee je kan zorgen dat een voorwerp je volgt (of andersom), kunnen je vertrouwde Echoes je soms verrassen.

Wat ook helpt is dat de game twee perspectieven hanteert. Als je Link’s Awakening of het Oracle-duo hebt gespeeld, herinner je je misschien kleine stukjes waarin de game ineens een side-scroller werd. Echoes of Wisdom borduurt flink voort op dat idee.

Niet langer zijn deze secties korte platform-uitdagingen. Het zijn vaak kamers die minstens zo uitgebreid en complex zijn als die in het top-down perspectief. Al je Echoes kunnen in beide perspectieven opgeroepen worden, maar afhankelijk van of je van boven of de zijkant kijkt, zijn van hetzelfde object andere eigenschappen relevant. Een bekende Echo geeft zo weer stof tot nadenken.

Je Echoes zijn ook je belangrijkste manier om monsters te verslaan. Zelf vechten is iets dat Zelda niet echt kan en bovendien kan ze, zeker in het begin, minder klappen incasseren dan je misschien gewend bent van Link. Aanvallen ontwijken en een sterk monster oproepen (of een monster dat extra effectief is tegen het huidige probleem) is vaak je eerste manier om je te verdedigen.

Je eerste, maar niet je enige: toen we zeiden dat Zelda Links schoenen moest vullen was dat geen pure beeldspraak. Je kunt namelijk ook een “Swordfighter Form” aannemen, die je een aantal belangrijke vaardigheden van Link geeft. De adder onder het gras is dat dat energie gebruikt die je niet overal zomaar kunt vinden.

Je moet dus een balans zien te vinden tussen je Echoes het werk laten doen en zelf vechten. Maar daarbij hoef je niet te denken dat Swordfighter Form een laatste redmiddel is. Als je met maar een paar zwakke vijanden te maken hebt, is het misschien juist makkelijker om meteen voor deze vorm te gaan. Wanneer een boss zijn zwakke plek toont, is het ook slim om de aanval niet volledig aan je Echoes over te laten.

Over bosses gesproken: die vind je meestal aan het einde van een vrij traditionele Zelda dungeon. Goed nieuws dus voor fans die het gebrek daaraan een groot zwak punt vonden in Breath of the Wild en Tears of the Kingdom.

De dungeons die Echoes of Wisdom te bieden heeft, zijn bovendien best sterk. De puzzels zitten goed in elkaar en hoe je de dungeon moet navigeren is ook niet altijd een open deur.

Het is een van vele manieren waarop Echoes of Wisdom de traditie van Zelda-games weer een beetje omarmt. Er liggen bijvoorbeeld weer Pieces of Heart in de overworld en soms zijn ze een beloning voor een minigame of sidequest.

Samen met andere beloningen, zoals kleding en accessoires die Zelda’s vaardigheden versterken, maakt dat ook dat sidequest je tijd een stuk beter waard zijn dan in Breath of the Wild en Tears of the Kingdom.

In combinatie met de vrijheid die je hebt in het oplossen van problemen en het feit dat je dungeons in een volgorde naar keuze kunt doen, is er een mooie balans gevonden. Er is wat vrijheid geleend uit de grote open world Zelda-games, terwijl er ruimte is overgelaten voor veel van de bekende tradities die sommige spelers begonnen te missen.

Waar Echoes of Wisdom overigens niet echt in uitblinkt, is het verhaal. De game moet het vooral hebben van de kleinere verhalen die je onderweg tegenkomt, waarin Zelda vaak mensen helpt om dichter tot elkaar of tot zichzelf te komen. Dat levert wat mooie momenten op, maar de plot van de game is vrij standaard gevalletje wereld redden dat niet de geschiedenisboeken in gaat als één van de boeiendere Zelda-verhalen.

Een ander puntje van kritiek is iets dat steeds vaker voorkomt bij Switch-games: een matige performance. Eerdere Zelda-games hadden al wat gebieden waarin de beoogde framerate niet gehaald werd, maar Echoes of Wisdom worstelt er erg mee. Niet dat framerate en resolutie ooit zo erg inkakken als bij bijvoorbeeld Pokémon Scarlet en Violet, maar het is zeker merkbaar. De game blijft altijd speelbaar, maar er zit een smetje op dat bij andere Zelda-games op de Switch toch erg meeviel.

Echoes of Widsom heeft veel te bieden dat herkenbaar is voor Zelda-fans, maar onderscheidt zich door de wissel van de protagonist. Zelda heeft heel andere vaardigheden dan Link, waardoor je die bekende elementen toch anders benadert.

Wel was het fijn geweest als de game een beter menu had gehad voor Echoes en misschien net iets harder aandrong dat je al die verschillende Echoes ook echt probeerde te gebruiken.

Dat kan de pret gelukkig niet echt drukken. Wie Echoes of Wisdom opstart gaat een leuk avontuur tegemoet met de prinses, met sterke dungeons en puzzels. Dat wordt verrijkt met een vleugje van die totale vrijheid in het vinden van een oplossing die in de laatste jaren zo kenmerkend is geworden voor de franchise.