The Hunger Games Mockingjay Part 2 Review - Waardige afsluiter

Bij het schrijven van deze The Hunger Games Mockingjay Part 2 review lieten we bijna een kleine traan. De quadrilogy die in 2012 begon komt vanaf 18 november tot een einde. Gelukkig worden de beloften uit Part 1 waargemaakt en eindigt de reeks, ondanks wat minpunten, op een sterke noot.

Voordat jullie massaal het slotstuk gaan kijken raden we aan om je geheugen even op te frissen en de samenvatting van Mockingjay Part 1 te lezen. Als je namelijk de boeken niet gelezen hebt, zul je waarschijnlijk moeite hebben om allerlei namen en gebeurtenissen van elkaar te onderscheiden. Dit belemmert de filmervaring enigszins, maar desondanks kunnen we in deze Mockingjay Part 2 review tevreden terugkijken op een prima afsluiter.

Er wordt geen tijd verspild aan een introductie, we gaan meteen verder waar Mockingjay Part 1 ophield. Dit was natuurlijk bij die gigantische cliffhanger - spoiler alert- waar Peeta probeerde Katniss te wurgen. Hij blijkt gehersenspoeld te zijn door de kwaadaardige president Snow en in dit laatste deel heeft 'Miss Everdeen' er genoeg van en besluit ze Snow eigenhandig af te gaan maken.

Ondertussen proberen de rebellen alle districten te verenigen om de revolutie tegen Snows regime te laten slagen. Er wordt minder aandacht besteed aan het hele propaganda concept, wat geen gemis is. De focus gaat meer naar welke middelen geoorloofd zijn in een oorlog, wie je kunt vertrouwen en de machtsspelletjes die ook bij de rebellen plaatsvinden. Altijd goed als een film probeert meer te zijn dan alleen hersenloos vermaak!

De toon is ook iets wat erg opvalt. Nog meer dan haar voorganger is Mockingjay Part 2 duister, grauw en serieus. Humor is vrijwel geheel afwezig, terwijl het toch een young adult film betreft. Een boude keuze die past bij de film, maar tegelijkertijd neemt film zichzelf wel erg serieus.

Waar we het serieuze aspect minder trokken was de driehoeksverhouding tussen Katniss, Peeta en Gale. Na vier films krijg je hier toch echt wel genoeg van, maar Katniss is steeds teveel bezig met haar eigen emoties om een definitieve keuze te maken. We geloven best dat dit in het boek een interessante romantische verhaallijn is, maar op het witte doek lijkt het wat melodramatisch allemaal.

Uiteraard is Jennifer Lawrence wel de echte ster van de film. Zij ís de Mockingjay. Je leeft met haar mee en begrijpt haar moeilijkheden. Haar thuis is verwoest, vrienden, familie, ze heeft bijna niets meer over. Haar handelingen zijn dan ook - zonder er woorden aan vuil te maken - begrijpelijk en ze neemt de hele film op sleeptouw.

Voor de rest zijn, net als in Mockingjay Part 1, de bijrollen onderbelicht. Dit gebeurt vaker bij boekverfilmingen, omdat er gewoon minder tijd is om alle personages uit te diepen. Hoewel de acteerprestaties degelijk zijn, vergeet je ze ook snel. Een uitzondering is Donald Sutherland, die wederom perfect een bad guy speelt, President Snow.

Het ontbrak in Mockingjay Part 1 aan de titulaire Hunger Games, maar deze keren in een andere vorm terug in Part 2. Om de verdediging van de hoofdstad te sterken maakt president Snow gebruik van een onrealistische hoeveelheid vallen. De rebellen stuiten op een aantal van deze boobytraps, wat voor een groot deel van de (leuke) actie zorgt.

Wanneer één van deze vallen afgaat worden Katniss en haar team gedwongen om ondergronds verder te gaan richting het paleis van president Snow. Dit leidt tot een spannend gedeelte in de riolen van de stad die je billenknijpend zult doorbrengen. Je vraagt je wel af waarom ze dan niet meteen al ondergronds zijn gegaan om zo de honderden vallen te ontwijken, maar dit zien we door de vingers.

Ook leuk om te zien is Katniss die schittert als boogschutter, en een flink aantal vijanden uitschakelt. Zo is Mockingjay Part 2 een mooie combinatie van elementen uit voorgaande films die goed samenkomen. Het is echter wel wat bekend inmiddels, waardoor verveling op de loer ligt. Net op tijd komen we echter bij daadwerkelijke confrontatie tussen Snow en Katniss, die een kroon op de film zet.

Alles bij elkaar genomen is Mockingjay Part 2 een spannend en verzadigend (doch grauw) einde van de trilogie. Wellicht was het niet nodig om het laatste boek in twee delen te splitsen, maar er is op deze manier genoeg tijd om ook aan de achterliggende thema's aandacht te besteden. Dit wordt beter gedaan dan in Part 1, hoewel de bijrollen er nog altijd maar een beetje bij bungelen en we ook genoeg kregen van de rare romantische verhoudingen. De finale van de film is gelukkig goed waardoor we met een positief gevoel zullen terugdenken aan het fenomeen The Hunger Games.