The Hunger Games - Mockingjay Part 1 Review - Stilt de honger niet

Depressie, propaganda en revolutie. The Hunger Games - Mockingjay Part 1 draait nu in de bioscopen en is een aardige inleiding voor het vervolg dat volgend jaar moet verschijnen. Dit eerste deel van het laatste boek van The Hunger Games trilogie brengt de smaakpapillen op gang.

We beginnen waar het laatste deel eindigde: Katniss Everdeen, gespeeld door Jennifer Lawrence, is door de rebellen gered. De verrassend goed georganiseerde club revolutionairen wil Katniss, The Mockingjay, als symbool gebruiken voor hun strijd, maar Katniss kan alleen aan Peeta denken. Haar geliefde is nog in handen van de kwaadaardige President Snow. Een propagandastrijd ontvlamt en de toekomst van alle districten staat op het spel!

review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201411/t/mockingjay-review.jpg" />

Jennifer Lawrence is natuurlijk degene die de rode draad vormt van het hele verhaal in de Hunger Games films. Ook in Mockingjay Part 1 overtuigt ze wederom als Katniss. Hoewel sommige mensen haar beslissingen in dit laatste deel afkraken, wordt een en ander wel verklaard door haar posttraumatische stress-stoornis. Ze heeft natuurlijk heel erg veel meegemaakt door twee keer mee te doen aan de Hunger Games, en dat heeft zo z'n (psychische) gevolgen. Jennifer Lawrence brengt dit aspect van Katniss' persoonlijkheid zeer geloofwaardig over.

De rest van de cast levert ook prima acteerprestaties. Philip Seymour Hoffman speelt (in één van zijn laatste films) de gewiekste propaganda-adviseur, maar krijgt net als alle andere acteurs weinig spreektijd op het witte doek. Er zijn een hoop bijrollen die uitstekend worden vervuld, maar ze krijgen te weinig aandacht om memorabel te zijn. Waarschijnlijk weet je de meeste namen niet meer van de zijkarakters, tenzij je de boeken hebt gelezen.

Aanvankelijk lijkt het erop dat de vaart er meteen lekker in zit. Er worden twee zinnen besteed aan het samenvatten van de gebeurtenissen uit de vorige film, en weer door. We krijgen mooie landschappen te zien, verwoeste steden en veel ondergronds rebellen-werk. Hoewel alles erg vermakelijk is, krijg je al snel het gevoel dat de film maar een beetje doorkabbelt zonder dat er echt iets gebeurt.

Mockingjay heeft duidelijk gebrek aan één aspect: actie. Het shot uit de trailer waarbij een gevechtsvliegtuig van The Capitol door Katniss wordt neergehaald, is vrijwel de enige actiescène. Het voelt daardoor als niet meer dan een trage opbouw voor de échte ontknoping, Mockingjay Part 2.

Peeta speelt een belangrijke rol in de film en de relatie tussen Katniss en Peeta heeft verrassingen in petto, zeker op het einde van film zal menig kijker even met een open mond naar het bioscoopscherm staren. Al moet wel gezegd worden dat het overduidelijk gaat om een opzet voor het laatste deel.

Het verhaal compenseert enigszins het gebrek aan actie. Zoals in de eerste twee delen is de politieke achtergrond met bijbehorende intriges een belangrijk aspect. Dit keer draait het om propaganda. Specifieker gaat het om propagandafilmpjes, afgekort met de afgrijselijke term "propo's". Zoals President Snow zelf zegt: de politieke intriges zijn als een schaakspel. Dat spel geeft de film een extra dimensie. Het is interessant om te zien dat er ook op nationaal niveau door middel van propaganda een strijd wordt gevoerd.

Er zijn ook andere intellectuele thema's die best wel heftig zijn. Massamoord, bombardementen op onschuldige burgers en executies maken de film tot meer dan slechts een actiefilm. Toch was het op een gegeven moment wel genoeg met het melodramatische. Ja, weten dat President Snow heel erg evil is, ja we weten dat Katniss trauma's heeft, maar regisseur Francis Lawrence: ga alsjeblieft verder met het verhaal!

Jammerlijk zijn een aantal toevoegingen aan het verhaal die (nu nog) weinig betekenen. Zoals een filmcrew van vier, onder leiding van Game of Thrones ster Natalie Dormer, die de propagandafilmpjes moet opnemen. Lekker meta allemaal, maar er gebeurt verder niets met deze mensen behalve dat ze een beetje achter Katniss aanlopen om haar emotionele momenten op film te zetten.

In plaats van bijvoorbeeld verhaallijn over een verrader in de filmcrew, krijgen we te zien hoe het zusje van Katniss diens leven, haar eigen leven en het leven van ex-vlam Gale op het spel zet om haar kat te redden. Ergerlijk en niet eens spannend gebracht.

Daarentegen was het wel cool om te zien hoe District 13 ondergronds heeft overleefd, en Julianne Moore is redelijk intrigerend als rebellenleider. Het voelt net niet helemaal pluis, maar ook hier is het weer net iets te inleidend en weer krijg je het gevoel alleen maar een aperitief voorgeschoteld te krijgen.

De film leunt op acteerprestaties, maar alleen Katniss komt hierbij echt goed uit de verf. De emotionele band tussen de kijker en de overige personages is er niet of nauwelijks. De heftige thema's worden semiboeiend belicht, wat het verhaal enigszins redt. Toch is het vooral twee uur lang uitzitten geblazen, waarbij de actievolle laatste 20 minuutjes veelbelovend zijn. Uiteraard is het dan prematuur afgelopen, maar als je daar rekening mee houdt is The Hunger Games - Mockingjay Part 1 geen teleurstellende filmervaring.