The Amazing Spider-Man Review

Een nieuwe Spider-Man draait in de bioscopen en een nieuwe game ligt in de winkels. Dat is geen goede combinatie, zo weten gamers inmiddels wel. Filmgames worden vaak afgeraffeld en ongepolijst te koop aangeboden omdat er een beperkte ontwikkelingstijd is. De game moet immers rond dezelfde tijd als de film verschijnen. En met die gedachte schuiven we The Amazing Spider-Man in onze console. Als dat maar goed komt.

Ontwikkelaar Beenox heeft om een falende filmgame te voorkomen goed gekeken naar andere succesvolle superheldengames. Met name Batman: Arkham Asylum en City hebben voor veel inspiratie gezorgd bij de ontwikkeling van deze game. De overeenkomsten zijn niet op een hand te tellen. Is dat erg? Niet echt. De Batman-games zijn beide erg goed en als Spider-Man maar genoeg eigenzinnigheid toont dan kan hij daar zeker mee wegkomen. Maar is dat wel het geval of wordt deze Marvel-game een slap aftreksel van de op dit moment betere DC-concurrent?

Chemische kots
Het verhaal van The Amazing Spider-Man speelt zich direct af na de gelijknamige film. Je begint de game met een bezoekje aan Oscorp, het bedrijf waar Gwen Stacy werkt. Tijdens de rondleiding kom je langs allerlei cross-species, mutanten. Peter Parker is zelf ook een cross-species en zijn aanwezigheid zorgt ervoor dat alle andere mutanten door het lint gaan. Ze breken los en ontsnappen waarbij ze onschuldige omstanders besmetten. Het virus verspreidt zich snel en voor je het weet ligt de halve stad een chemische substantie uit te kotsen. Het ideale moment dus voor Spider-Man om een tegengif te vinden en iedereen te redden.

Open Manhattan, gesloten levels
Voordat je dat gaat doen, kun je beter even van Manhattan genieten. Een deel van New York is helemaal opengesteld voor Spider-Man om doorheen te slingeren en te doen en laten wat hij wil. Een grote open wereld met hier en daar een zijmissie voor als je even wat anders wilt. Boeven vangen, autoachtervolgingen of uitdagingen met een camera zijn maar enkele voorbeelden van wat je kunt doen als je even geen zin het om de inwoners te redden. En anders kun je nog gewoon door de straten slingeren met de wind door je latex pakje. De toevoeging van een open wereld is een goede geweest en waarschijnlijk de beste die Beenox heeft kunnen maken.

Ga je verder met het verhaal dan zul je die open wereld vaarwel moeten zeggen. Net als in Batman: Arkham City kun je je prima vermaken in de open stad, maar als je progressie wilt maken kom je terecht in verschillende gangen en kamertjes. Waar je in Arkham City dan in iedere kamer kunt genieten van de inrichting en subtiele hints naar het Batman-universum, zul je het in The Amazing Spider-Man moeten doen met saaie laboratoria en riolen. Ieder lab ziet er bijna hetzelfde uit en dat geldt ook voor alle rioolbuizen waar je je doorheen werkt. Originaliteit in het leveldesign is ver te zoeken en dat is toch wel jammer. Als je zo’n zeven uur door dezelfde gangen loopt, gaat de waardering al snel verloren.

Lang niet perfect
Daarnaast ziet alles er ook niet bijster goed uit. Op het eerste gezicht oog alles wel netjes, maar als je verder kijkt zie je veel oneffenheden. Alleen Spider-Man zelf is volledig afgewerkt en ziet er prachtig uit. Alle andere karakters zien er redelijk tot ronduit slecht uit. Het kan zijn dat er geen tijd meer was om deze personages volledig af te maken omdat het uiteindelijk toch een filmgame is. Hetzelfde geldt voor de omgevingen. Er zijn wel enkele herkenbare plaatsen uit Manhattan in de game gestopt, maar alles ziet eruit alsof het nog wat extra aandacht verdient.

Dat is eigenlijk wel te zeggen over de hele game. In de gameplay laat The Amazing Spider-Man namelijk nog net wat te vaak steekjes liggen. Zo zul je af en toe struikelen over verschillende bugs en glitches. In onze speelsessie bleef bijvoorbeeld de camera stilstaan recht achter het hoofd van Spider-Man, waardoor er niet veel meer te zien was. De game opnieuw opstarten bleek genoeg om het te verhelpen, maar zulke dingen mogen uiteraard gewoon niet gebeuren. Verder hadden we enkele problemen met de audio, die sowieso wel tegenvalt omdat niemand van de filmcast zijn of haar stem aan de game verleend heeft.

I am Spider-Man
Een van de dingen die The Amazing Spider-Man wel goed doet is het gevoel van Spider-Man overbrengen. Het is heerlijk om door de stad te slingeren, tegen gebouwen op te rennen en over daken te kruipen. Zelfs in de gevechten komen de krachten van Spider-Man goed tot uiting. Het vechtsysteem is bijna letterlijk overgenomen van de Batman-games. Je deelt wat klappen uit en countert een aanvallende vijand wanneer boven je hoofd symbooltjes komen te staan. Na een lange combo worden je aanvallen extra krachtig en kun je speciale aanvallen uitvoeren. Het werkt echter net iets minder vloeiend dan bij Batman, waardoor Spider-Man toch nog op de tweede plaats eindigt.

Geen slechte filmgame
Op die positie blijft de hele game steken. Je hoeft met The Amazing Spider-Man geen eersteklas avontuur te verwachten. Maar een game hoeft geen meesterwerk te zijn om te kunnen entertainen en daar zit deze game goed. Het door de stad slingeren is gewoon zo fijn om te doen dat je oneffenheden neemt voor wat ze zijn. De verhaallijn is dan een goede afwisseling om tussendoor een andere kant van Spider-Man te ontdekken. Voor het verhaal hoef je The Amazing Spider-Man niet in huis te halen, maar het open Manhattan maakt een hoop goed. Ben je bereid om de game te vergeven voor de bugs en oneffenheden dan ga je met The Amazing Spider-Man een leuke tijd tegemoet.