Splinter Cell: Double Agent Review

Sam Fisher is terug en neemt zijn gevaarlijkste missie tot nu toe aan. Ga undercover en infiltreer een terroristische organisatie in de eerste Splinter Cell op deze generatie consoles.

Sam Fisher gaat undercover
Je eerste missie in Dobule Agent is nog een standaard missie zoals we die kennen uit de vorige drie Splinter Cell delen. Infilitreer in een verdachte energiecentrale en zoek uit wat er aan de hand is. Je krijgt hier echter de hulp van een nieuwe NSA agent, die even wat te overmoedig is. Hij wordt gezien en voor je ogen neergeschoten. Op dat moment krijg je ook te horen dat er een raket in de centrale staat die binnen enkele minuten afgevuurd zal gaan worden. Je stopt de lancering, maar vanaf dat moment is Fisher verandert. Hij besluit om de gevaarlijkste missie die er is aan te nemen: infiltreren in de terroristische organisatie met de naam John Brown's Army.

Fisher wordt in een gevangenis verplaatst om contact te leggen met een lid van deze organisatie. Je hem moeten helpen ontsnappen en vanaf dan kan het echte werk beginnen.

Zorg dat ze je vertrouwen
Vertrouwen speelt een belangrijke rol in Double Agent. Als de JBA je niet meer vertrouwt kan je niet verder gaan met de missie, maar als je teveel verkeerde keuzes maakt zal de NSA denken dat je helemaal bent overgelopen en is de opdracht ook gelijk over. Je moet het dus in balans houden. Blaas je een boot vol onschuldige mensen op en win je vertrouwen bij de JBA, maar verlies je het vertrouwen van de NSA, of voorkom je dit en laat je de JBA aan jouw loyaliteit twijfelen? Keuzes, keuzes, keuzes, daar komt het allemaal op neer in de nieuwe Splinter Cell.

Elke missie kent zo zijn eigen dillema's, en daarom is het ook zeker de moeite waard om de game meerdere keren te spelen. Hoe je in vertrouwen staat bij beide organisaties aan het einde van de game bepaald namelijk hoe het allemaal voor Sam eindigt.

Verschillende missies, verschillende manieren van aanpakken
Splinter Cell Double Agent kent tien missies, plus nog een bonus missie als je het beste einde krijgt. Vier van deze missies spelen zich echter af op de zelfde lokatie; het hoofdkwartier van de JBA. Je loopt hier gewoon rond tussen de terroristen van de organisatie en zal ook verschillende opdrachtjes voor hen moeten doen. Denk hierbij aan het doorlopen van een trainingparcours, het in elkaar zetten van mijnen of het ontcijferen van een email. Je hebt hier dan vijfentwintig minuten voor, maar je bent altijd al veel sneller klaar. In die overige tijd kan je dan andere opdrachten gaan doen, zowel voor de JBA als NSA. Deze laatste zullen niet altijd even makkelijk zijn, aangezien je daarvoor in kamers moet zien te komen waar je eigenlijk niet mag zijn. Hier moet je dus koste wat het kost ongezien blijven. Het voegt extra spanning aan de game toe, maar soms had ik liever dat ze gewoon wat extra missies op andere lokaties in de game hadden gestopt in plaats van weer een opdracht op het JBA hoofdkwartier.

De rest van de lokaties is gelukkig heel erg gevarieerd. Je zal de hele wereld over reizen en doet aan in lokaties als een vastgelopen supertanker in Oost-Rusland, een kantoorgebouw in Shanghai, de Afrikaanse stad Kinshasa en meer. De lokaties kennen stuk voor stuk verschillende manieren om de missie aan te pakken en zijn opener dan ooit. Had je in de vorige Splinter Cell delen altijd een aardig linear pad te volgen, nu krijg je veel openere gebieden om te doorlopen. Alles draait dus weer om de keuze hoe je het aan gaat pakken. Schakel je die bewaker uit om snel langs die deur te komen of neem je een moeilijkere omweg via buiten? Het is jouw beslissing.

Grafisch helemaal top
Als je denk aan Splinter Cell denk je natuurlijk aan die prachtige graphics. Al sinds het eerste deel staat de serie aan de grafische top. Double Agent ziet er dan ook weer schitterend uit, al zou het er allemaal misschien nog beter zijn als de game specifiek voor de Playstation 3 was gemaakt. De game ziet er heel erg goed uit, check de screenshots en trailers maar eens, maar toch heb je zo af en toe het idee dat het allemaal net wat beter kon. De open omgevingen ogen soms wat kaal en het ijs kon nog wel even wat beter. Het zijn kleine minpuntjes, want voor de rest oogt de game gewoon perfect.

Co-op en Versus
Geïntroduceerd in Pandora Tomorrow, verbeterd in Chaos Theory en nu ook weer terug in Double Agent: de Splinter Cell multiplayer. Je kan met maximaal zes man online gaan (drie tegen drie) om Spies vs. Mercenaries te spelen. Je wordt in een map geplaatst met vier computers. Als spy moet je die proberen te hacken en als mercenarie moet je dit voorkomen. De spies hebben een bepaalde tijd om genoeg informatie uit de computers te halen voordat de game over is.

De spies hebben deze keer alleen een soort van hacking apparaat. Deze kan je gebruiken om lampen uit te schakelen, deuren te openen en te hacken. Daarnaast heb je je infrarood kijker, waarmee je in het donker kan rondsluipen en enkele rookgranaten. De mercenaries zijn wel gewapend, maar moeten het voor de rest doen met een zaklamp. Wel hebben ze iets bij zich dat afgaat als er een spy in de buurt is. Beide kanten hebben dus zo hun voor- en nadelen.

De co-op werkt precies hetzelfde als de versus, maar dan speel je met drie man tegen een aantal bots. Je kan dit ook offline spelen, maar over het Playstation Network is het allemaal natuurlijk wel even wat spannender. De multiplayer biedt weer een leuke toevoeging aan de game, maar de single player is nog steeds het deel waar je de game voor in huis moet halen.

Conclusie
Ubisoft heeft van Double Agent werderom een prachtige game gemaakt. In het begin was ik wat bezorgd dat ze een beetje enthousiast werden met zoveel Splinter Cell games in slechts een aantal jaar, maar tot nu toe weten de developers steeds weer de verwachtingen waar te maken. De singleplayer staat weer als een huis en ook de multiplayer speelt top. Misschien dat het volgende deel een iets langer verhaal kan krijgen, want met tien missies was de game toch iets aan de korte kant.