Sleeping Dogs: Nightmare in North Point Review

In navolging van Undead Nightmare (Red Dead Redemption) en Festival of Blood (inFamous 2): Nightmare in North Point is een Halloween-geörienteerde uitbreiding die één van de beste free-roaming games van het jaar omtovert tot een sinistere ervaring: Sleeping Dogs. Voor een paar euro kun je de eerste expansie van de actievolle Chinese game via digitale snelwegen in huis halen, maar de vraag blijft natuurlijk of de download recht heeft op zelfs die luttele eurootjes uit je portemonnee.

Sleeping Dogs geldt als één van de meest spectaculaire titels van het najaar en verhaaltechnisch misschien zelfs tot het beste. Zelden werd een verhaal zo cinematografisch en geloofwaardig verteld als in Sleeping Dogs, zo schetste XGN-redacteur Sebastiaan ook in zijn recensie, waar hij een mooie, ronde 8 gaf voor de third-person shooter van Square Enix. Omdat doorspelen na het einde van het hoofdverhaal mogelijk is, geeft dat natuurlijk ruimte voor toekomstige uitbreidingen en andere DLC-pakketten. Nightmare in North Point geeft het startschot, dat vernuftig gebruik maakt van de zombiehype die anno 2012 over de wereld trekt.

Het is een uitbreiding gericht op de singleplayer, zoals het volledige product eigenlijk ook al deed. Wederom stappen we in de schoenen van undercoveragent Wei Shen, die zich weer gereedmaakt voor brute actie, onophoudelijk geweld en spannende achtervolgingen. Tenminste, dat is vooraf de strekking als je op het punt staat jezelf weer door de wereld van Hong Kong te banen. Maar helaas: het wordt al vanaf moment één pijnlijk duidelijk dat ontwikkelaar United Front Games met lang niet zoveel liefde aan Nightmare in North Point heeft gewerkt als aan het origineel.

Vermalen tot kattenvoer
In een kort introductiefilmpje maken we kennis met antagonist Smiley Cat, de vermoorde gangleider die terug op aarde is gekomen om wraak te nemen op de Sun On Yee, de bende waarin Wei Shen in het hoofdverhaal moest infiltreren. De leden gooiden Smiley Cat in een machine die kattenvoer maakt, waar de arme ziel vermalen werd in duizenden blikjes kattenvoer. De zombie – die benaming krijgt hij niet, maar hij is het wel degelijk - ontvoert Not Ping, één van Wei’s vriendinnen. Zoals verwacht laat Wei zich niet kennen en zet hij alles op alles om alle vampierhandlangers van Smiley Cat uit te roeien.

Jammerlijk is dat dat laatste het enige is wat je in Nightmare in North Point zult doen. Je vecht, je vecht en je vecht, tegen een vampierras die te pas en te onpas opduikt. Het is de enige vijand in de uitbreiding en daarmee slaat de herhaling – ondanks dat het avontuur iets meer dan een uur duurt – al ontzettend snel toe. Je verslaat ze door een paar keer op de aanvalsknop te rammen, waarna ze tijdelijk buiten westen raken en het vervolgens een kwestie van executeren is. Des te pijnlijker wordt het wanneer blijkt dat Smiley Cat, de grote eindbaas in dit verlengstuk, eveneens met een paar ferme tikken is te verslaan.

Om de kopers van de expansie een hart onder de riem te steken, heeft United Front Games nog een reeks zijmissies gemaakt waarin je wonder boven wonder groepjes zombies moet verslaan. Het voltooien van deze zijmissies levert je kleding en nieuwe auto's op, maar deze kun je niet eens gebruiken in het hoofdavontuur. Daarmee groeit de scepsis of Nightmare in North Point wel een voldoende verdient. Zeker gezien het feit dat alles wat Sleeping Dogs zo goed en zo spannend maakte, hier als sneeuw voor de zon verdwenen is. Geen brute actie, onophoudelijk geweld en spannende achtervolgingen dus, maar suffe gevechten die geen eer doen aan het geweldige vechtsysteem dat in Sleeping Dogs herbergt.

Slechtste uitbreiding van het jaar
Het is niet de vraag of Nightmare in North Point een onvoldoende verdient. Het is de vraag hoe groot deze onvoldoende moet zijn. Hoe groots, meeslepend en spectaculair het hoofdverhaal was, zo mager, goedkoop en slecht is dit eerste verlengstuk van Sleeping Dogs. Je doet in feite niets anders dan rondlopen om weer een groepje vampieren te verslaan, om uiteindelijk na een uur bij de eindbaas te geraken. Of Nightmare in North Point die paar euro’s waard is? Nee. Gewoon nee. Het feit dat dit zo'n drie gigabyte in beslag neemt baart ons misschien nog wel het meeste zorgen.