Saving Mr. Banks (film) Review

Van Saving Mr. Banks wordt veel verwacht. Een historisch drama met Tom Hanks en Emma Thompson in de hoofdrollen is het soort film dat traditiegetrouw de nodige Oscar-nominaties in de wacht sleept. Dat zal de reden zijn dat Disney er veel moeite aan heeft gedaan om de publiciteit rond de film onder controle te houden.

Wij zagen Saving Mr. Banks al op 23 oktober, maar vanwege een embargo mag je deze recensie pas vandaag lezen. Disney was zo bang voor lekken dat mobiel telefoongebruik in de screeningzaal verboden was en net als uitingen over de film op social media. Het is dubieus dat een filmdistributeur de onafhankelijkheid van journalisten zodanig probeert in te perken, maar als grote speler in filmland komt Disney hiermee weg.

We schrijven 1961: twintig jaar lang heeft kinderboekenschrijfster P.L. Travers (Emma Thompson) zich tegen een filmversie van haar personage Mary Poppins teweergesteld, maar wanneer haar geldnood nijpend wordt, gaat ze toch door de knieën. Walt Disney (Tom Hanks) mag de boeken over de vliegende kinderjuffrouw verfilmen. Wel bedingt ze inspraak in de productie.

Travers verblijft twee weken in Los Angeles om het scenario te bespreken. Omdat ze nog een handtekening onder het contract moet zetten, haalt Disney alles uit de kast om haar positief te stemmen. Gewapend met fantasierijke storyboards en vrolijke liedjes van de getalenteerde gebroeders Sherman vuurt de producer al zijn pijlen af op de kribbige schrijfster, maar die geeft geen krimp. De scènes waarin de bekakte Britse dame – zo wil ze tenminste overkomen, want eigenlijk komt ze uit Australië – de Hollywood-schrijvers tot wanhoop brengt, zijn komische hoogtepunten in Saving Mr. Banks.

Inmiddels brengt het werken aan de film bij Travers herinneringen naar boven aan haar jeugd, flashbacks waarin we ook de inspiratiebron voor Mary Poppins ontmoeten.

In deze dramatische, soms wel erg dik aangezette, scènes speelt Colin Farrell de drankzuchtige vader van de latere schrijfster. Niet alleen Farrell behoort tot de acteurs die het Oscar-potentieel van de film vergroten, ook Emma Thompson speelt met verve een personage dat onder haar pantser pijnlijke herinneringen bewaart.

Misschien is de sterkste kant van Saving Mr. Banks wel de manier waarop een episode uit de filmgeschiedenis tot leven wordt gewekt. Mary Poppins zal veel lezers van XGN misschien niet zoveel zeggen, maar de filmmusical met Julie Andrews won destijds vijf Oscars en bracht vele miljoenen in het laatje. Bovendien stonden filmbezoekers anno 1964 nog versteld van de mengeling van echte acteurs en getekende pinguïns.

Het scenario van Saving Mr. Banks is voor een groot gedeelte gebaseerd op de geluidsbanden die werden opgenomen tijdens de besprekingen tussen Travers en de mensen van Disney. Daarnaast is onder meer gebruikgemaakt van correspondentie en verschillende versies van het Mary Poppins-scenario. Bovendien gebruikte regisseur John Lee Hancock authentieke locaties, zoals de Disney-studio’s en Disneyland. Er zijn zelfs echte Oscars gebruikt om het kantoor van Walt Disney te reconstrueren. Op die manier wordt Saving Mr. Banks niet alleen een lesje filmgeschiedenis, maar zeker ook een nostalgische trip. De vrolijke musicalliedjes zijn daar debet aan.

Dat de film vooral leuk en aardig moet blijven, blijkt wel uit Tom Hanks' vertolking van Walt Disney. In Saving Mr. Banks zien we de geestelijk vader van Mickey Mouse vooral als een vlotte en aardige man, die Mary Poppins per se wil verfilmen omdat hij dat twintig jaar geleden aan zijn dochters heeft beloofd. Alleen wanneer de studiobaas Travers vertelt hoe ook zijn eigen jeugd niet over rozen ging, krijgt het karakter wat meer diepte.

Deze oppervlakkige schets van Disney is nogal teleurstellend. Het lijkt er dan ook op dat de Disney-studio’s deze film willen gebruiken om het geschonden blazoen van de geestelijk vader van Mickey Mouse op te poetsen. Sinds het uitkomen van Walt Disney: Hollywood's Dark Prince van auteur Marc Eliot in 1993 staat Disney niet alleen bekend als kindervriend en creatief genie, maar ook als antisemiet en vakbondsvreter. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat dit boek niet onomstreden is.

Saving Mr. Banks lijkt soms wel een reclamespot voor de multinational Disney, maar de uitstekende acteerprestaties, de humor en de historische correctheid maken dat ruimschoots goed.