Salt and Sanctuary Review - Sterven om een zak zout

Je ziet het vaak. Games die uitkomen en overduidelijk elementen geleend hebben vanuit andere titels. In deze platformer van Ska Studios is dat niet anders. In deze Salt and Sanctuary review zien we een heleboel elementen geleend uit de Dark Souls franchise en een dosis Metroidvania gameplay. Dit alles is alleen te verteren met een enorme berg zout op zak.

Salt and Sanctuary is al even beschikbaar voor pc, Switch en PlayStation 4, maar nu mogen Xbox One bezitters er eindelijk mee aan de slag. De game is vanaf 6 februari digitaal te koop voor 18 euro op Microsofts platform.

De game opent met de mogelijkheid om je eigen karakter te maken in een eenvoudige karakter editor. Al snel blijkt dat dit karakter het niet makkelijk zal krijgen als je letterlijk meteen de boot in gaat. Je komt op een schip terecht waarop je oog in oog komt te staan met een enorm wezen. Binnen één klap gaat bij jou het licht uit en het volgende dat je ziet is het strand waarop je aangespoeld bent.

Een man heet je welkom op het eiland waar je je bevindt en vertelt je dat je een Creed mag kiezen, want anders overleef je het nooit. Daarbij vertelt hij je dat je maar beter zout kunt inslaan als je je leven lief hebt. Of je überhaupt ooit van het eiland af komt betwijfelt de man, want in ieder donker hoekje schuilt een gewisse dood. In de lichte hoekjes is dat overigens niet anders, want nagenoeg alles met (en zonder) een hartslag wil jou afslachten.

Je loopt de man voorbij en op dat moment begint in deze 18 euro kostende game je helse tocht van minstens 20 uur. Geloof ons maar, je gaat er veel en veel langer over doen. Je tocht gaat namelijk door een helse wereld die je alleen maar kunt vergelijken met die uit Dark Souls, maar dan tweedimensionaal.

De handgetekende omgeving geeft je een onheilspellend gevoel en is tot in de puntjes uitgewerkt. De wereld oogt op momenten dat je buiten komt dof, dat wat af kan leiden, maar los daarvan is het smullen van de verschillende omgevingen. De muziek die hierbij klinkt maakt je gevoel van onveiligheid compleet. Een gevoel dat terecht is, want veilige plekjes zijn schaars in deze game en alles daar tussenin is dodelijk gevaarlijk.

Je moet je een weg banen door afwisselende gebieden, zoals grotten, bossen en kastelen, vol vijanden die stuk voor stuk in no-time een einde aan jouw miezerige bestaan kunnen maken. Onderweg in deze wereld die opgezet is als een web, zoals ook in Metroid en Castlevania: Symphony of the Night het geval was, sterf je duizend doden. Bij iedere dood laat je je zuur verdiende buideltje zout achter. Zout, het goedje dat ervoor zorgt dat jij, net als de zielen in de Souls games, in level kunt stijgen.

Om het terug te krijgen moet je terug naar je sterfplek en de vijand die jouw leven nam afslachten. Salt and Sanctuary heeft goed leentjebuur gespeeld bij From Software met dit systeem. In de Souls franchise tilde het de game naar ene hoger niveau en ook hier is dat het geval. Telkens probeer je nieuwe dingen, vind je betere routes naar je doel en sterke tactieken tegen bepaalde vijanden. Langzaam maar zeker word je steeds sterker en kom je verder in de verdorven wereld die Ska Studios voor je klaar heeft staan.

Aan het einde van ieder gebied wacht er een meedogenloze eindbaas op je die verslagen moet worden om verder te kunnen. Je moet minimaal 19 vreselijke wezens vermorzelen en mág optioneel nog vier andere creaturen aan hun einde helpen. Iedere baas vereist een andere aanpak. De een is gevoelig voor gif en de ander kan minder goed tegen vuur. Stuk voor stuk zijn ze bizar sterk en daarom moet je regelmatig een bezoekje brengen aan een Sanctuary.

Daar ben je namelijk niet alleen veilig, maar je kunt er je verzamelde zout inwisselen om onder andere in level te stijgen. Salt and Sanctuary voelt op veel gebieden aan als de Souls games, maar hier neemt de game, los van het tweedimensionale aspect, een eigen wending. Je hebt namelijk een flink uitgebreide skilltree, waarin je parels kunt besteden om onder andere sterkere wapens en betere uitrusting kunt gaan gebruiken.

Een ander eigen element van de game komt hier ook naar voren. Je moet een god kiezen om te aanbidden en deze geeft je vervolgens een bonus zoals betere verdediging tegen gif of sterkere aanvallen. Je kunt onderweg van geloof wisselen om andere bonussen te krijgen, maar dan bega je een zonde en dan kun je niet meer wisselen. Sanctuaries van een bepaald geloof kunnen geconverteerd worden, maar daarvoor heb je een speciaal voorwerp nodig en dat is op zijn beurt weer schaars. Dit element voelt wat ongebalanceerd aan.

In de sanctuaries kun je daarnaast gevonden beeldjes inleveren om bijvoorbeeld een smid op te roepen. Bij hem kun je je bestaande wapens versterken door lichaamsdelen van verslagen monsters samen met wat zout in te leveren, maar ook nieuwe wapens kopen met je verzamelde goudstukken. Naast de smid kun je een handelaar voor items, een reiziger voor quick travel en enkele andere karakters oproepen in je sanctuaries.

Als laatste optie kun je in je sanctuaries een tent laten opzetten, waardoor je een tweede speler aan de game kunt toevoegen. De mogelijkheid om met twee spelers te spelen is erg tof, zeker wanneer de tweede speler een opzet van zijn karakter kiest die jouw karakter aanvult. Een ridder met een groot zwaard kan zo geassisteerd worden door een tovenaar.

Jammer genoeg kan samen spelen niet online en ben je aangewezen op een offline multiplayer ‘modus’. Online samen spelen was, net als dat in Dark Souls het geval is, veel toffer geweest. Nu zit je samen gebonden aan één scherm, waarbij de tweede spelers nogal eens buiten beeld dreigt te raken met alle gevolgen van dien. Daarnaast verzamelt de eerste speler ook nog eens alle essentiële loot, waardoor de tweede speler altijd in zijn of haar schaduw zal blijven.

Salt and Sanctuary is een waar hommage aan de Souls games. Alle elementen zitten er op de een of andere manier wel in verwerk: het vele doodgaan, het zout dat je onderweg verliest en het bloed, zweet en tranen dat je in de game moet steken om ook maar op de helft te komen. De game kent wel een eigen gezicht en dat is er een om gezien te mogen worden.

Zeker als je bedenkt dat de game je voor 18 euro minstens 20 uur bezig zal houden met het verkennen van een gevaarlijke, maar prachtige wereld. Jammer genoeg oog die wereld soms wat dof en kun je niet online samen spelen. Deze minpuntjes nemen wij met een korreltje zout, gezien de rest van de game staat als een huis.