PES 2018 Review - Groots in zijn kleinheid

Blijft FIFA comfortabel op de troon of stuurt Pro Evolution Soccer zijn aartsrivaal met een schot in de kruising naar huis? We geven, voor de verandering, eens geen antwoord op die vraag. Neem hier maar genoegen mee: PES 2018 is – opnieuw - een dijk van een voetbalgame en simpelweg niet te vergelijken met zijn aartsrivaal. Waarom, dat lees je in deze PES 2018 review.

Ieder jaar weer is het één groot moddergevecht tussen de fans van FIFA en Pro Evolution Soccer. Dat begrijpen we ergens wel. Voetbal is emotie. Net zoals in het echt gaat de liefde van supporters voor hun dierbare club ontzettend diep. Spelers van FIFA en PES hebben ieder hun argumenten om aan te geven waarom 'hun game' beter is.

Gebaseerd op de verkoopcijfers en marketing is en blijft FIFA de onbetwiste koning van het virtuele voetbal. Luisteren we echter naar de critici, dan is het een ander verhaal. In dat geval gaat PES er met de Champions League vandoor. Vooral de laatste jaren scoort PES in recensies gemiddeld gelijk en soms zelfs hoger dan de concurrent van EA Sports.

Hoe dit eeuwig durende gevecht dit jaar beslecht wordt, is afwachten. Zeker is wel dat FIFA van hele goede huizen moet komen: PES 2018 is dankzij een aantal slimme verbeteringen zonder meer een van de beste footies van dit moment.

Baanbrekende vernieuwingen hoeven fans niet te verwachten. Wat de gameplay betreft zijn de veranderingen in het voetbal vooral subtiel. Dit jaar voelt PES vooral een stuk organischer. In iedere wedstrijd gebeurt er wel iets waarbij je denkt: dit is nou écht voetbal. Dit is waarom PES bij zoveel voetbalfans geliefd is. Heerlijk onvoorspelbaar, nagelbijtend spannend en vooral ongelofelijk realistisch. En door een paar subtiele veranderingen schittert PES als nooit tevoren.

Neem bijvoorbeeld het ‘contextueel afschermen’, zoals Konami het zelf noemt. Spelers doen er nu alles aan om de bal zo goed mogelijk af te schermen van hun tegenstanders. Zo maken ze zich breed en houden met heel hun lichaam andere spelers tegen. Breedgeschouderde voetballers als Keita en Piqué kunnen dit natuurlijk als geen ander en het is fijn om te zien dat dat in PES ook zo is.

Wat ook opvalt is dat spelers nu een bal met elk deel van hun lichaam kunnen aannemen. Een bal die halfhoog aankomt kunnen ze nu, bij wijze van spreken, met hun dijbeen onder controle brengen. Weinig spectaculair zou je zeggen, maar in de praktijk leidt dit tot een veel snellere voortzetting van het voetbalspelletje. Verder lijken passes veel minder snel aan te komen. Dit komt omdat voetballers nu sneller een voet, of soms zelfs hun hele lichaam, in de baan van de bal gooien.

Wanneer een speler daadwerkelijk bij de bal kan - al is het door middel van een sliding, een snoekduik of een voorwaartse sprong - dan gebeurt dit nu gelukkig ook. Spelers die niet aan de bal zijn maken in deze game sowieso slimmere keuzes: ze lopen de ruimtes in, bieden zich aan voor eentweetjes en hebben het spreekwoordelijke krijt aan de schoenen. Op papier stellen bovengenoemde verbeteringen weinig voor, maar samen streven ze één ding na: realisme.

Voetbal leeft als nooit tevoren in PES. Overal gebeurt er wel iets op het veld, overal vinden kleine duels plaats en overal tonen spelers hun emotie. Van pure frustratie, cynische lachjes tot ultieme blijdschap. Die emoties komen dankzij de ultrarealistische gezichten en gelaatsuitdrukkingen helemaal tot leven. De grijns op het gezicht van Ronaldo na een schot in de kruising, het ongeloof bij Kompany na een in zijn ogen onterechte rode kaart, het is altijd een genot om naar te kijken.

Zo levendig als het is op het veld, zo dood is het erbuiten. PES heeft jarenlang het imago achter te liggen op de concurrent als het gaat om sfeer en uitbundigheid, en anno 2018 is dat gedachtegoed helaas nog springlevend. Nieuwe tussenfilmpjes in de kleedkamer en in de catacombes voorafgaand een wedstrijd brengen helaas geen verandering in het feit dat PES 2018 over het algemeen een vrij steriele indruk achterlaat.

Het commentaar is bijvoorbeeld opnieuw bedroevend slecht. Geen emotie, complete zinnen worden letterlijk opgelezen en tot in de oneindigheid herhaald. Ook is het aantal scénes waarbij de scheidsrechter moet ingrijpen bijna op één hand te tellen. Verder ogen de toeschouwers opnieuw alsof ze zojuist uit de papierversnipperaar zijn gekomen. Op dit punt wordt PES 2018 links en rechts voorbijgestreefd door de concurrent.

Op het gebied van content had FIFA eveneens jarenlang geen kind aan PES, maar daar begint langzaam maar zeker verandering in te komen. De officiële licentie van de Champions League is natuurlijk al jarenlang een eyecandy, en ook de Master League, de tegenhanger van de carriére modus van FIFA, begint steeds meer identiteit en persoonlijkheid te krijgen. Zo is het transfersysteem uitgebreid met nieuwe onderhandelingsmogelijkheden en krijg je als trainer gedurende het seizoen opdrachten voorgeschoteld die je moet zien te volbrengen.

De belangrijkste aanvulling op de bestaande content is echter Random Selection, een gelauwerde modus die na vele jaren zijn terugkeer maakt in de serie. Hier kiezen spelers een team, waarop het spel willekeurig voetballers aan je elftal toevoegt, afhankelijk van de instellingen die je hebt gekozen. Lionel Messi bij Tottenham Hotspurs? Cristiano Ronaldo bij FC Barcelona? Alles is mogelijk. Bovendien is er gaandeweg nog een ruilronde, waarbij je spelers van andere teams kunt afpakken. Random Selection is zonder meer een van de leukste modi die PES de laatste jaren heeft toegevoegd.

Verder is er nog een nieuwe online coöperatieve modus, waarbij je samen met één of twee vrienden op de bank het opneemt tegen de rest van de wereld. Je kunt je ook laten koppelen aan andere spelers wiens profiel laat zien welke speelstijl hij of zij hanteert. Zo zie je meteen of iemand veel pingelt, de bal rondspeelt of excelleert in afstandsschoten en het geven van voorzetten. Niet alleen leuk, maar ook handig: zo weet je meteen wat voor vlees je in de kuip hebt.

Als het gaat om licenties, is PES al jarenlang een doorn in het oog. Ondanks dat Konami dit jaar met een aantal topteams samenwerkt, zoals Barcelona, Liverpool en Dortmund, ontbreken er opnieuw veel echte namen van teams. Wil je spelen met Manchester United, Juventus of Real Madrid, dan zul je genoegen moeten nemen met neptenues en een fake naam. Bayern München zit zelfs helemaal niet in de game. Het is te hopen dat dit in de loop der jaren nog gaat veranderen, maar gezien de heuse licentieoorlog die tussen EA en Konami woedt achten we die kans klein.

Is PES 2018 de onbetwiste koning van het voetbal? Ja en nee. Als het gaat om volledige controle: absoluut. Die is en blijft ongeëvenaard. Van perfect getimede slidings, passes op maat tot gekrulde afstandsschoten in de kruising: alles wat mogelijk is in het echte voetbal, kun je hier ook uitvoeren. Realisme en spelplezier voeren de boventoon in PES 2018 en daardoor is ieder potje ook écht leuk om te spelen.

Kijken we naar de situatie buiten het veld, en dus naar de sfeer, uitstraling en presentatie, dan scoort het spel het beduidend minder dan de concurrentie. Dus: vind je het niet erg om keer op keer dezelfde commentaren te horen en met Man Red te spelen in plaats van met United, dan haal je met PES 2018 waarschijnlijk de beste voetbalgame van het jaar in huis.