Persona 5 Tactica Review - Persona's plaatsen

De Phantom Thieves keren weer terug met Persona 5 Tactica. Maar je zal wel eerst moeten wennen aan lopen tijdens het vechten! Is deze verandering het waard? Wij zochten het voor jullie uit in deze review.

Joker en zijn vrienden hebben zich verzameld op hun gebruikelijke plek: Café LeBlanc. Ze bespreken de gebeurtenissen van hun afgelopen schooljaar. Joker gaat binnenkort naar huis, dus de bijeenkomst is een semi-afscheid. Zoals dat gaat bij tieners in hun laatste jaar op de middelbare school is er onderliggende twijfel of de hechte vriendschap de plotselinge veranderingen van een volgende levensfase gaat overleven. Natuurlijk beloven ze allemaal in contact te blijven.

Maar voor ze die belofte waar kunnen maken worden ze plots getransporteerd naar een andere wereld. Ook hebben ze ineens hun Phantom Thieves outfits aan. Vreemd, de app die ze gebruikten om Paleizen en de Metaverse te bezoeken is nog steeds weg. En de figuren die ze rond zien lopen, hebben gelijkenissen aan Schaduwen, maar ze zijn niet helemaal hetzelfde.

Daar blijven de verschillen niet bij. Ook de krachten van de Phantom Thieves zijn verzwakt en anders. Vooral Joker lijdt hieronder, want hij heeft alleen nog toegang tot zijn originele persona: Arsène. Wat is deze vreemde plek? Waarom zijn ze hier? En hoe komen ze eruit? Zo begint Persona 5 Tactica.

Persona 5 Tactica speelt niet zoals het hoofdspel. De gameplay gaat van turn-based naar grid-based. Ook zijn er overal kistjes, muurtjes en andere dingen om achter te schuilen, zodat je van een veilige positie kan schieten. Als je een strategische gamer bent klinkt dit misschien een beetje zoals XCOM. Nintendo fans herkennen het juist eerder van Mario + Rabbids.

De gameplay is, zeker in eerste instantie, versimpeld ten opzichte van de eerdergenoemde spellen. Er is geen kans om te missen. Als iets binnen bereik is en er zit geen muurtje tussen, dan raak je gewoon. Heeft een vijand helemaal geen dekking, dan zijn ze 'downed' en scoor je een +1, waardoor je nog een keer aan de beurt bent. Natuurlijk zullen de meeste vijanden gaan schuilen, dus het is aan jou om te puzzelen hoe je ze daaruit krijgt.

Daarvoor kan je onder andere je melee aanvallen gebruiken. Dan duw je een vijand namelijk ook een stukje, waardoor een ander personage uit je groep van drie een +1 kan scoren. Ook kunnen je Persona's krachtige aanvallen uitvoeren die SP kosten, maar die dekking kunnen negeren. Je hoeft ook niet zo zuinig te zijn als in Persona 5, waar een Paleis verkennen een marathon is. In Tactica krijg je na elk gevecht je HP en SP gewoon weer terug. Dus ga lekker los.

Deze versimpeling maakt de gameplay erg toegankelijk voor nieuwe spelers in het strategy genre. Nieuwe elementen worden geïntroduceerd op een goed getimede tempo, waardoor je precies het idee krijgt dat je iets meester bent als er iets nieuws bij komt. Ook kan je de moeilijkheidsgraad lekker opkrikken als jij juist wel wat meer uitgedaagd wil worden. Tactica is wel wat aan de makkelijke kant, dus als jij een strateeg bent wil je het misschien meteen naar de moeilijkste schuiven. Maar als je niet te veel wil stressen over wat je moet doen is er niets mis met een medium of zelfs een easy.

Het tempo waarin de mechanieken worden geïntroduceerd in Persona 5 Tactica is prima, maar dat is niet het enige dat traag gaat. Als je de gesprekken niet skipt en alle sidequests wil halen ben je zo tien uur kwijt voor je bij het eerste, echte baasgevecht aankomt. Als fan was je dit misschien al wel gewend, Persona 5 neemt zeker zijn tijd. Maar die game wisselt de combat wel af met sociale interactie en bonding. In Tactica zit dat enkel nog in de cutscenes.

Dan voelt de game toch wel wat langzaam aan. Het is misschien moeilijk te zeggen als een Persona fan, maar langer is niet beter. Het hielp ook niet dat er voor het hele eerste deel van de game maar twee types aan vijanden zijn. Voor de vierde wordt geïntroduceerd moet je al helemaal wachten en die komt dan nog niet veel voor. Als gevolg wordt Tactica een beetje eenzijdig.

Je hebt wel de quests, die je kan gebruiken voor wat bonus skillpoints op een of twee specifieke personages. Een quest is in zijn aard gewoon gameplay als je gewend bent, maar het uit zich eerder als een puzzel. Om de missie te halen moet je namelijk voldoen aan vrij stricte eisen en eentje missen betekent dat je faalt. Het laat je de gameplay op een andere manier bekijken, wat zorgt voor de nodige uitdaging en afwisseling.

We hebben het er al over gehad, maar dat maakt het niet minder waar. Persona 5 Tactica is vooral gericht op de fans. Als je nog niet weet wie Joker, Mona en Anne zijn krab je misschien wel even aan je hoofd. De personages en locaties krijgen korte introducties in de vorm van een stukje tekst in de index, maar je zal het vooral uit je herinneringen moeten halen.

De Phantom Thieves kennen elkaar onderhand ook al een tijdje. Dat merk je aan hun interacties. Als buitenstaander loop je soms een beetje achter de feiten aan. Als fan, daarentegen, is het hartstikke leuk om weer op avontuur te gaan 'met je oude vrienden'. Ze zijn nog precies zoals je je ze herinnert. Voor ons is het misschien al wel vijf jaar geweest, maar de Phantom Thieves leven een paar weekjes na de laatste gebeurtenissen.

Dat betekent niet dat nieuwe spelers helemaal buiten worden gesloten. Persona 5 had een zekere charme en die zit ook gewoon weer in Tactica. Dit komt door de flamboyante outfits, de extravagante persoonlijkheden en zeker ook door de slicke muziek van Lyn. Als je geen fan bent heb je echt wel wat om van te genieten in deze game. Maar een terugkerende fan haalt er zeker meer uit.

Dit maakt het wel raar dat de gebeurtenissen van Royal en Strikers genegeerd worden. Vooral Royal is jammer, want als je Persona 5 later speelde zit de kans er dik in dat dit de versie is die je hebt gespeeld. Een heel segment van de game wordt dan ineens verzwegen en een personage dat centraal stond is helemaal weg.

Het eerste dat je op zal vallen als terugkerende fan is het veranderde uiterlijk. Persona 5 had een bepaalde stijl die flink is geïnspireerd uit moderne anime. Ook zijn zowel de schooluniformen en de Phantom Thief outfits flamboyant en stijlvol op een manier die alleen in een geanimeerde wereld kan werken.

De kostuums zijn niet minder flamboyant in Persona 5 Tactica, maar de figuren zijn wel gechibificeerd. Dat wil zeggen ze hebben nu aanzienlijk kleinere lichamen en relatief grote hoofden. Dit heeft een eigen charme en het is zeker schattig. Maar het is wel even wennen als je de honderd uur hebt besteed om de originele game uit te spelen.

Tijdens de gameplay is er eigenlijk niets op de stijl aan te merken. Het is anders, maar het is leuk op zijn eigen manier. Tijdens de cutscenes is dit een ander verhaal. In vergelijking met de anime-scènes is het toch een aardig fikse downgrade. Dit voelt misschien een beetje oneerlijk. Van een hoop games zouden we dik tevreden zijn. Maar als fan van de serie is het moeilijk over het hoofd te zien.

Persona 5 Tactica is een leuk excuus om de Phantom Thieves weer te bezoeken. De gameplay is misschien wat simpel, maar als je je daaraan stoort kan je de moeilijkheid gewoon lekker opkrikken. Helaas blinkt de game nergens echt uit en laat het her en der toch een steekje vallen, waardoor het niet de kwaliteit heeft die we gewend zijn van Persona games.