Ninja Turtles Out of the Shadow Review (Blu-ray) - Overbelegde pizza

Na de eerste nieuwe Turtles film uit 2014 is het tijd voor een vervolg. De Turtles zijn terug in deze film, geregisseerd door David Green. En Michael Bay neemt weer een stukje productie op zich. Of dit vervolg het eerste deel wat beter uit de verf komt dan de eerste film lees je natuurlijk in deze Turtles: Out of the Shadows review!

In 2014 werden we verwend met een nieuwe Turtles film .Nou ja, verwend... De film had behoorlijk wat elementen waar critici, waaronder wij in de recensie, over vielen. Zo draaide de film vooral om April O’Neill (Megan Fox – Transformers) en niet echt om de Turtles. Het verhaal was ook een beetje slap met veel onduidelijkheden, al vertoonde de film veel overeenkomsten met de comics.

In Out of the Shadow stappen we, na een intro waarin duidelijk de Turtles een afspraak hebben gemaakt met de Vernon Fenwick (Will Arnet) uit deel één. Hij strijkt de eer op voor het verslaan van Shredder. De Turtles blijven liever anoniem in de schaduw opereren. Tenminste, drie van de vier Turtles dan. Want Michaelango is dat zat. Hij wil erbij horen en uit de schaduw stappen.

Maar dat gaat natuurlijk niet, tot grote onvrede van Mikey. Het gaat nog steeds niet lekker tussen de groene broers, zo blijkt. Nadat deze toon een beetje duidelijk is, schakelen we over naar de bajes. Daar wordt Shredder namelijk net overgeplaatst. En de wetenschapper uit deel een, Stockman (Tyler Perry), die heeft nu een snood plannetje.

Hij gaat de leider van de Foot Clan laten ontsnappen. En dat is meteen een lichtpuntje. Het verhaal sluit mooi aan op het eerste deel en de rol van Stockman wordt net wat duidelijker. Wat ook gelijk duidelijk wordt, is dat de Turtles weer kei hard in actie moeten komen. En dat gebeurt.

Helaas ontkomt Shredder na een spektaculaire achtervolging door middel van een teleportatie, maar waar hij is weet Stockman niet precies. Jij als kijker krijgt dan de introductie met de nieuwe schurk, Krang ( Brad Garrett) en je weet ook gelijk het plan van dit gemuteerde brein.

Om niet te veel te spoilen moet Shredder nog twee delen van een mystiek artefact vinden. Stockman moet deze dan bij het eerste stuk zodat Krang de aarde kan betreden in zijn superwapen, het Technodrome. Shredder krijgt van Krang wapens en ook een buitenaards goedje, wat wij uit de oude films kennen als The Ooze. Smullen voor de fan dus, zo lijkt het.

Want Shredder is niet alleen ontsnapt, maar tijdens zijn ontsnapping zijn Rocksteady en Bebop (nog mens) ook ontkomen. Al snel benut Shredder zijn Ooze en Rocksteady en Bebop veranderen in een neushoorn en een zwijn. Tof dat deze twee erin zitten en ja, het zijn allebei idioten. Heerlijk voor zover.

De twee mafkezen gaan Shredder helpen in zijn boosaardige plan. En de Turtles doen alles om ze te dwarsbomen, naast hun eigen onderlinge problemen. O’Neill is gelukkig niet meer in de spotlight, maar aanwezig op de achtergrond, net als Casey Jones (Stephen Amell-Arrow) en het verhaal gaat echt om de Turtles dit keer. Ook weer een positieve ommedraai.

Maar daarmee houden de positieve dingen wel voor het grootste gedeelte op. En dat komt voorals door de nieuwe personages. Casey Jones is namelijk te weinig in beeld en komt niet echt geloofwaardig over. En datzelfde kun je van Krang stellen. Hij is van oudsher de meest bad ass baas die er is, maar komt nu meer over als een persiflage van zichzelf.

Hij komt absoluut niet als een superslimme generaal over uit Dimensie X en zijn Technodrome doet meer denken aan de ellende uit Pixels dan een fort, wat het van oorsprong is, of een superwapen zoals het hier omschreven wordt. En rondom Krang en het algehele verhaal is weer van alles onduidelijk.

Hoe komt Krang aan zijn exopak? Waar is generaal Traag, Krang’s krijgsheer? En waar zijn de Mousers, de kleine robotwezentjes die in de comic en alle games zo ontzettend tof waren? Er lijkt niet echt een dreiging te zijn en zelfs Shredder komt niet echt in actie. De focus zou op deze twee, in de comics, enorme etters moeten liggen, maar ligt nu vooral op Rocksteady en Bebop (en de Turtles natuurlijk).

En die twee zijn an sich best prima gelukt, al komen de grappen halverwege de, ongeveer anderhalf uur durende, film je wel echt de keel uit. Er worden te veel slappe grappen gemaakt die op domheid berusten en het is echt allemaal overdone. Gelukkig zijn de animaties en de actie wel ‘sterk’ in Ninja Turtles: Out of the Shadows.

De animaties zien er, vooral van de Turtles, prima uit. En de actie is ook an sich best prima. Dat is als je de film kijkt zonder de verwachting van al te veel diepgang. De actie biedt je voornamelijk spektakel van begin tot het eind.

De Turtles en hun tegenstanders beklimmen muren, springen in het rond, gooien met dingen, maar schreeuwen voornamelijk. En dat terwijl ze net vanuit het ene vliegtuig naar een ander vliegtuig zijn gesprongen en het opnemen tegen een neushoorn en een zwijn die ook nog een tank hebben. Het is over de top en dat is niet erg, maar het is te simpel voor de volwassen kijker.

Wat wel tof is voor de volwassenen onder ons is de eerder genoemde fanservice die de film weer biedt. Het eerste deel had dit al, maar regisseur Dave Green heeft tijdens de film weer veel easter eggs verwerkt zoals het nummer van Vanilla Ice, die refereert naar de originele film. Deze en andere easter eggs worden nog eens toegelicht in een van de extra’s, waarvan de film er trouwens genoeg heeft.

Zo is er een aantal aan verwijderde scènes meegeleverd, die helaas niet veel toevoegen. We are Family en The Effects Beneath the Shell gaan wat dieper op de Turtles in en de animaties en de muziek in de film komen ook wat uitgebreider aan bod. Leuke toevoegingen om een eens te kijken, maar zeker niet de reden om de film specifiek te kopen op Blu-ray.

En de film zelf is dat dus eigenlijk ook niet, al merk je wel dat de nieuwe regisseur veel meer de moeite heeft genomen om iets beters neer te zetten. O’Neill is naar de achtergrond en de Turtles in de spotlight en er komen genoeg elementen voorbij voor fans.

De CGI is ook prima. Maar en worden te veel dingen tegenlijk gedaan en daaronder ligt eigenlijk nog steeds een slap verhaal met platte actie en vooral een overkill aan slechte humor. En daardoor voelt Ninja Turtles: Out of the Shadows als een overbelegde pizza die koud is. Niet lekker...