NieR: Replicant Review - Yoko Taro weet wederom te scoren!

Net als in de preview geldt ook nu: Yoko Taro heeft weer een fantastische game weten te maken. Het is dan wellicht niet een gloednieuw verhaal dat geheel onbekend is, maar het verhaal wordt voor het eerst in het Westen uitgebracht met een lading aan verbeteringen en extra toevoegingen. De game is vanaf morgen te spelen op PlayStation 4, Xbox One en PC en via backward compatibility op PlayStation 5 en Xbox Series consoles.

NieR: Replicant ver. 1.22… is natuurlijk niet een geheel nieuwe game, het is begonnen als een remaster van het origineel op de PlayStation 3 in Japan, maar is uitgelopen tot een hele remake. Toen Taro de game wilde gaan omtoveren in een nieuw jasje, kwam hij er langzaam achter dat het misschien beter was om de game een hele remake te geven zoals Final Fantasy VII ook heeft gehad. Hierdoor draait de game nu niet alleen op een 4K resolutie met 60 FPS, maar zijn enkele personages aangepast naar een nieuwe versie van NieR: Replicant uit 2010.

Ook de combat heeft een flinke lik gekregen, het is wat sneller gemaakt en opgepoetst vergeleken met 2010. Ook is er een nieuwe “Auto-Battle” functie toegevoegd die het herspelen van de game wat makkelijker maakt. Je hoeft je hierdoor niet elke keer bezig te houden met de juiste combo’s te maken en je gevechten te kiezen, maar kan gewoon op avontuur en genieten van de story zonder nog stil te hoeven staan bij het idee van gevechten.

Net zoals vele andere games van Yoko Taro, begint het verhaal vreemder en vager dan ooit. Spelers krijgen een interessante cutscene te zien op het moment dat de game opgestart wordt. We spelen de oudere broer van Yonah, een klein meisje met de ‘black scrawl’ ziekte. Niemand weet hoe dit opgelost kan worden en of er überhaupt een genezing voor bestaat.

Na een kleine introductie met de geweldige combat en het verhaal krijgen spelers een nieuwe companion erbij, Weiss. Samen gaan spelers met Weiss op zoek naar antwoorden en een mogelijk oplossing voor de zieke Yonah. Spelers krijgen in nog niet eens de eerste 3 uur van de game een hele lading aan informatie op zich af, maar niet in de traditionele manier waarop je het verwacht.

Het verhaal wordt traag duidelijk en dat is soms hinderlijk. Uiteindelijk word je soms flink overspoeld met het verhaal en de zijmissies waar je constant heen en weer moet rennen, dit kan langdradig zijn en vervelend zijn. Maar als spelers zich erdoorheen weten te zetten is de game geweldig, soms traag en enigszins saai, maar over het algemeen is het verhaal fantastisch.

In NieR: Automata waren er een bizar aantal wapens om te vinden en te maken, ook nu is dat het geval. Sommige wapens zitten zoals wel vaker gebeurt achter een zijmissie of de verhaallijn. Hoewel dit soms hinderlijk kan zijn, biedt dit leuke afwisseling en kan je makkelijk een paar uurtjes onderweg zijn voor dat ene wapen dat je per se moet hebben.

Naast de fysieke wapens die te unlocken zijn, heb je natuurlijk ook nog verschillende spreuken die je kan krijgen. Deze zijn allemaal vrij te spelen via het verhaal zelf en vereisen verder geen extra aandacht om vrij te spelen, maar om de spreuken te verbeteren, versterken of efficiënter te maken, is het wel handig om even wat uurtjes rond te dwalen met zijmissies.

Soms is de hoeveelheid aan wapens, extra’s en spreuken zo groot, dat het je wel een beetje kan overspoelen. Maar als je van games zoals NieR: Automata houdt of je fan bent van RPG-spellen in het algemeen, gaat dit je niet storen. Net zoals andere games van Yoko Taro, zijn er meerdere eindes beschikbaar. Houd er alleen wel rekening mee dat je voor alternatieve eindes bepaalde wapens moet vrijspelen om tot het nieuwe einde te komen.

Het is een aanrader om de game meerdere malen te spelen om elk einde mee te kunnen maken. Het is niet even uitgebreid als NieR: Automata, maar er zijn een aantal interessante eindes, die zorgen voor extra uurtjes. En niet alleen dat, maar de hoeveelheid zijmissies die de game te bieden heeft, is weer bizar. Je kan makkelijk de lengte van de verhaallijn zelf spelen, aan alleen zijmissies en dat is al snel zo’n 40 uur.

Om verschillende eindes te behalen moet je net zoals veel andere games flink in de weer gaan met extra missies en eindbazen. En ook die zijn net zoals andere games van Yoko Taro, waanzinnig. Eindbazen zijn fantastisch om te zien en ook een hele ervaring om tegen te vechten. De actievolle gevechten worden ondersteund door een waanzinnige soundtrack.

Het enige nadeel is wel dat je soms gevechten op je afgestuurd krijgt waar je totaal niet op zit te wachten, maar daar heeft elke RPG wel last van soms. Het is dus niet een afknapper, maar wel iets om op te letten.

NieR Replicant geeft spelers een waanzinnig verhaal net zoals NieR: Automata, het is misschien veel vergelijken met de veel later uitgebrachte game, maar het heeft nou eenmaal dezelfde speelstijl en setting. Mocht je een fan zijn van de NieR of Drakengard games dan is de remake van NieR: Replicant het spelen zeker waard.

Voor compleet nieuwe spelers kan NieR: Replicant soms vaag en vreemd zijn in hoe het verhaal verteld wordt, maar zodra je hier gewend aan raakt worden speler helemaal meegenomen in het verhaal en kunnen genieten van intense en actievolle gevechten.

Hier en daar zijn wel wat minpuntjes, zoals het trage vertellen van het verhaal, onnodige gevechten en overspoelende zijmissies, maar als je hier doorheen komt, is NieR: Replicant een geweldige game!