Mutant Mudds Review

Een gebrek aan originaliteit lijkt voor de meeste videogames tegenwoordig noodzaak. Toch kwam op 21 juni Mutant Mudds uit op de 3DS. Het spel bewees onomstotelijk dat je ook gewoon kunt vernieuwen. De platformer maakte namelijk slim gebruik van de 3D-functie van de handheld door tijdens het spelen van diepte te kunnen wisselen. Echter, is dat nog wel leuk als je het naar de PC brengt?

Want op de 3DS was het dat zeker. Joeri gaf het spel destijds een knappe 8,0 in de recensie. Het andere leuke aan de game was het verhaal. In Mutant Mudds stort er een komeet neer op de aarde en dat betekent dit keer geen apocalyps. Neen, hoofdpersoon Max die op dat moment rustig bij zijn oma aan het computeren is, krijgt te maken met een invasie van moddermannetjes. Om hen te bestrijden, trek je eropuit met een waterpistool en een jetpack. Vraag aan ontwikkelaar Renegade Kid die bij ons rijst: 'Hoe verzin je zoiets?' Zelfs in je gekste dromen kom je zoiets niet tegen. Zaten de mannen van de ontwikkelaar misschien aan de paddo’s?

Naast dit maffe verhaal is er namelijk ook nog eens een ouwerwets grafisch stijltje overheen gegoten. Pixelachtig dus. En dat in combinatie met de dieptewisseling die je regelmatig ervaart. Dat gaat door een stukje grond te vinden waar een pijl op staat en de springknop in te drukken. Dan spring je afhankelijk van welke directie de pijl heen wijst naar de achtergrond, waardoor je poppetje nog kleiner wordt, of naar de voorgrond, wat er op zijn buurt voor zorgt dat Max er als een reus uitziet. Zo maak je de sprongen regelmatig, waarbij het op de 3DS nog een goede toevoeging was. Nu is dat niet meer dan een paar keer leuk. Je raakt er snel gewend aan en is het helemaal niet meer zo interessant. Dat komt vooral door de combinatie met de retrostijl die het eigenlijk gewoon lelijk maakt.

Op zich verpest dat ouderwets stijltje wel meerdere dingen in Mutant Mudds. Neem bijvoorbeeld de soundtrack. In een vergelijkbare game genaamd , dat ook op nostalgische gevoelens opriep, noemden we die geniaal. Nu irriteer je je daaraan en zul je al snel het geluid uitzetten, om vervolgens je eigen muziek aan te zetten. En daarnaast is de besturing ook nog eens tergend. Vaak moet je vingervlug zijn om een vijand om zeep te brengen. Doordat je daarbij de toetsen W, A, S, D, Z en X gebruikt, komt dat vaak op de fijne motoriek aan. Hoe goed die van jou ook is, op spannende momenten zal het je regelmatig in de steek laten.

Maar vroeger vonden we bepaalde elementen in een game ook beter. Zo was alles altijd veel uitdagender. Door het bredere publiek en de komst van checkpoints, is dat min of meer verloren gegaan. Bij Mutant Mudds hoef je daar in ieder geval niet voor te vrezen. Jij begint met het spelen van een level, gaat bij de derde keer van het raken van een tegenstander dood, of zelfs in één keer, als je bij het springen in de messen op de grond belandt. Hoe ver je ook was, je wordt gedwongen opnieuw te beginnen. Ook al zag je het einde van het level net in beeld verschijnen.

Die uitdaging zorgt er ook voor dat je daarop inspeelt. Dat doe je door diamanten te verzamelen die over het gehele level verspreid zijn. Die zijn er niet zomaar verstopt om extra punten te verzamelen, maar om power-ups aan te schaffen. En die zijn voor sommige levels echt nodig. Het gevolg daarvan is dat je soms een stuk dat je al voltooid had, overnieuw doet. En soms liggen die diamanten zeer goed en lastig verstopt.

Op de 3DS is Mutant Mudds een goede game, op de PC is het verre van. Dat is vooral te wijten aan het originele gedeelte van de game. De dieptewisseling pakte op de handheld goed uit, terwijl het dat op de PC alleen maar lelijk maakt. Het zachte prijsje en de lengte van het spel verbergen de minpunten een beetje. Toch is het niet verstandig om Mutant Mudds voor de PC aan te schaffen. En dat is na een 8,0 voor de 3DS-versie teleurstellend.