MotoGP 18 Review - Iets te krap door de bocht!

Houd je van racegames met dikke wagens, dan heb je elk jaar weer zat opties. Dat terwijl tweewielerfans op hun knieën mogen bidden dat er voor hen überhaupt iets moois uitkomt. Wat betreft racegames met motoren kom je al gauw bij de wisselvallige MotoGP-reeks uit. Lees in onze MotoGP 18 Review of het nieuwste deel de redder in nood is!

MotoGP 18 is ontwikkeld door het Italiaanse Milestone. Deze studio is nu vijf jaar op rij verantwoordelijk voor de vertaling van de MotoGP naar de consoles en PC, maar heeft daarvoor al een ontzettend rijke geschiedenis aan racegames opgebouwd, waaronder flink wat Superbike World Championship edities vallen. Met zoveel ervaring achter de hand mag je verwachten dat de studio inmiddels weet hoe die een sterke ervaring neer kan zetten.

Toch vallen de laatste games van Milestone tegen en lijkt de ontwikkelaar lui te zijn geworden. Zo wist de MotoGP-serie, met uitzondering van Valentino Rossi: The Game, nooit echt de verwachtingen te overtreffen. Dit jaar zou de ommekeer plaatsvinden waarbij er onder de motorkap een compleet andere engine op volle toeren draait: de Unreal Engine 4.

Als er iets goed nieuws was voor de liefhebbers, was het wel de overstap naar deze engine. Elk jaar werden fans op een verder gedateerde game getrakteerd, als een ooit frisse en leuk versierde taart die te lang in de doos is blijven zitten. De zure nasmaak van achterhaalde graphics en gameplay zou weggespoeld worden met de belofte dat MotoGP 18 compleet opnieuw opgebouwd werd. Dat is helaas maar deels gelukt, want ondanks dat MotoGP 18 een stap in de goede richting is, schiet het toch wat tekort en blijft de nasmaak een beetje hangen.

Misschien ken je de situatie wel bij jezelf of iemand anders dat je gezakt bent voor je diploma en voor het jaar erop mocht kiezen tussen twee opties: naar een nieuwe school gaan en alsnog proberen te slagen of toch op je oude school blijven om daar het jaar over te doen. Hetzelfde geldt min of meer voor MotoGP 18.

Na het tegenvallende MotoGP 17 – sorry Milestone, dat jaar ben je gezakt – is MotoGP 18 aangekondigd alsof het naar een compleet andere school zou gaan en meer vastberaden dan ooit terug zou komen. Een nieuwe indruk, en ook een beetje een nieuw begin. Een jaar later en nu blijkt dat het toch allemaal wat meer van hetzelfde is en er eigenlijk geen bijzonder grote verschillen zijn. Het voelt alsof Milestone met MotoGP 18 niet goed uit de comfort zone durfde te stappen.

Om te beginnen met de positieve punten, want die zijn er heus wel, kun je ook dit jaar weer spelen met alle officiële teams in de MotoGP, Moto2, Moto3 en Red Bull Rookie Cup. De nieuwste liveries en coureurs zitten in de game, dus als je met of tegen rookies als Takaaki Nakagami of Hafizh Syahrin wilt rijden kan dat. Leuker is natuurlijk om de competitie aan te gaan met grootheden als Valentino Rossi of Marc Marquez en te strijden voor de wereldtitel.

Dat kun je doen in losse Grands Prix, een kampioenschap waarbij je een bestaande coureur kiest of in Career Mode met je eigen personage. Wil je aan een carrière werken, dan moet je onderaan de ladder beginnen en je via de verschillende klassen opklimmen. Dit is de meest uitgebreide modus en bovendien is je personage vervolgens ook te gebruiken in andere modi, voorzien van een eigen gezicht, outfit (helm, handschoenen en laarzen) en persoonlijke gegevens zoals de naam, nationaliteit en bijnaam die achterop je pak verschijnt.

Het is ook mogelijk om online te spelen tegen zowel andere spelers als bots. MotoGP 18 biedt een paar mogelijkheden: een losse race, time attack inclusief leaderboards, een kampioenschap en een speciaal eSports kampioenschap. Volgens de game ‘strijd je om milliseconden tegen andere spelers’ in de laatste modus, maar op het moment van schrijven van deze MotoGP 18 Review kun je er nog niet aan beginnen.

Wat opvalt aan MotoGP 18 zodra je de baan op gaat, is dat de handling en animaties een stuk realistischer zijn. De manier waarop iedereen beweegt en langs de motor leunt is beter dan wat we in alle Milestone games ooit hebben gezien. Zodra je het gas opentrekt zie je de houding van de rijder letterlijk veranderen en hetzelfde gebeurt bij het aanremmen voor een bocht. Allerlei kleine details als de bewegingen in de pols en schouder maken samen een groot verschil.

Daarbij komt nog eens dat elke motor zich anders gedraagt en een unieke sound heeft. Je merkt het snel genoeg wanneer je Rossi’s blauwe Yamaha voor de agressievere Ducati van landgenoot Dovisiozo inwisselt. Het onderlinge verschil in rijstijl versterkt het gevoel van realisme des te meer en ook voor je eigen motorcoureur is een stijl te kiezen, zoals een klassieke benadering of juist een modernere waarmee je dieper leunt en met je ellebogen over het asfalt schraapt.

Zowel de coureurs als de circuits zijn dit jaar voor het eerst compleet gescand en overgezet naar de game met een speciale techniek, waardoor het geheel authentieker aandoet en je zelfs elk hobbeltje op elk circuit voelt. Het heeft dus niet alleen effect op visueel vlak, maar ook daadwerkelijk op de motorhandling. De uitgebreide afstelmogelijkheden zijn dus erg handig en ook zonder zelf uren met balkjes te schuiven kun je er gebruik van maken. Geef je monteurs simpele aanwijzingen over het gedrag van de motor en laat hen lekker veranderingen doorvoeren, daar zijn ze immers voor toch?

Over het visuele aspect gesproken, de Unreal Engine 4 is in staat om ontzettend mooie beelden op je scherm te toveren. Neem games als Hellblade: Senua’s Sacrifice en A Way Out als voorbeeld. Helaas weet MotoGP 18 niet de volledige potentie te benutten, want ondanks dat de verbeteringen in belichting en details goed te merken zijn kan het beter. Wat dat betreft zijn de gevoelens nogal gemengd.

De grootste veranderingen zitten hem in een betere sfeer. Er is meer en levendiger publiek langs de circuits die nu ook goed te horen is, de belichting is mooier en vooral effecten zoals gekleurde rook, rubbersporen op de baan en vonken tijdens crashes en dergelijke vallen op. Met name de races in de regen zien er mooier uit. Maar daartegenover staat dat alles er nogal vaag uitziet en er ook teveel pop-up van textures verschijnt. Wel zet dit deel de grootste stap binnen de serie van alle jaren.

De presentatie is ook uitgebreid met een aantal zogenaamde cutscenes. Tijdens de raceweekenden zie je de coureurs in de paddock zitten en overleggen met hun team, op en van de motor klimmen en zo zijn er meer momenten voor- en na races die voor extra realisme en detail zorgen. Het is een welkome toevoeging, maar weet nog niet de indruk achter te laten zoals een FIFA dat bijvoorbeeld doet. Daarvoor komt alles net wat te saai over.

Wat betreft het geluid klinkt het nog niet zo rauw en hard als de échte prototype motoren, maar sinds MotoGP 17 is het een stuk beter en dit jaar is er ook weer aan een en ander gesleuteld. De knallen, trillingen en bumps over curbstones zijn allemaal net wat beter te horen, waardoor vooral de rechtere stukken minder monotoon klinken.

Tot zover lijkt MotoGP 18 een prima game, maar helaas gooien een aantal rare designkeuzes roet in het eten. Die hebben op vrijwel de hele game betrekking waardoor je er niet aan ontkomt. Om te beginnen zijn de menu’s wat apart vormgegeven en krijg je af en toe lege vakken te zien, alsof Milestone vergeten is er wat statistieken of info in te dumpen. Bovendien geven de menu’s ook lang niet altijd daadwerkelijk genoeg informatie, omdat er weinig interactie mogelijk is en je vaak alleen verder kunt klikken.

De HUD tijdens het racen is daarnaast erg in your face. De kleuren zijn fel en de informatie in het scherm erg groot weergegeven. Dit is vervelend genoeg niet kleiner te maken en alleen maar aan- of uit te schakelen. Icoontjes over bandenslijtage en motorschade zijn juist weer te klein om goed te kunnen zien. Milestone kan hier een voorbeeld nemen aan de manier waarop Codemasters dat doet met de Formule 1-games.

Andere rare dingen zijn lange en veelvoorkomende laadschermen, de nodige framedrops en bugs waardoor coureurs uit het niets meters de lucht invliegen, het ontbreken van een opslagfunctie in een online kampioenschap – waarom zou je in hemelsnaam negentien races willen spelen met vrienden als je niet tussendoor kan opslaan – of hoe je beste kwalificatierondje pardoes wordt afgekapt als de tijd om is. Ook hier doet Codemasters het met F1 2017 een stuk beter. Als Milestone hier überhaupt nog niet aan heeft gedacht, is het te hopen dat dit soort oneffenheden met patches verholpen worden.

Al met al is wekt MotoGP 18 een wisselende indruk. Het ene moment kan je enorm genieten van een spannende race en voelt het heerlijk als je een goede flow te pakken hebt, het andere moment erger je je aan de gebreken. Eigenlijk is het spel in alles zo, van de graphics tot de menustructuur. Doet het iets goed, dan gaat er ergens anders iets verkeerd.

Daarom is MotoGP 18 alleen aan te raden als je van de sport houdt of op zoek bent naar een racegame met motoren en er niets beters uitkomt. En dan nog is de prijs best hoog voor wat je krijgt. De game voelt simpelweg alsof het niet helemaal af is en wordt gered door de momenten dat je met tweehonderd kilometer per uur door de bochten scheurt. Dán heb je een gave ervaring die geen andere racegame met motoren weet te benaderen.