The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered Review - Terug in de tijd

The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered is na lang wachten eindelijk verschenen en belooft weer talloze uren aan avonturen in Cyrodiil. Of de game ook in de smaak valt lees je in onze The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered review.

Toen The Elder Scrolls 4: Oblivion in 2006 uitkwam, zette het een nieuwe standaard voor open-world RPG’s. Bethesda Softworks had een absoluut meesterwerk afgeleverd wat de toon zette voor de komende jaren in de game-industrie. Ontwikkelaar Virtuos had dan ook flinke schoenen om te vullen toen ze begonnen met de ontwikkeling van The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered.

Weet Virtuos dezelfde bliksem in een fles te vangen of valt de ontwikkelaar toch in een valkuil die de magie van het origineel laat vervagen? Ga met ons mee naar de wondere wereld van Cyrodiil en lees in onze The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered of Virtuos zijn doelstelling behaald heeft door spelers de ultieme nostalgie trip te geven.

Laten we daarbij beginnen met een groot probleem van de game en dat ligt vooral bij de prestaties van de nieuwe titel. Deze review zou namelijk eigenlijk door een ander redactielid geschreven worden, maar door problemen op PC, waardoor de game om de 5 à 10 minuten een crash had, is de review in mijn schoot beland. Spelende op een PS5 Pro, had ik geen crashes, maar waren er nog vaak genoeg haperingen.

Het eerste wat eigenlijk opvalt in The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered is de grafische upgrade die de langverwachte remaster heeft gekregen. Dit komt doordat de game volledig opgebouwd is in Unreal Engine 5. Althans, op grafisch vlak is de game opgebouwd in de engine van Epic. Onder de motorkap is het namelijk verrassend genoeg nog steeds de Creation Engine van Bethesda.

Dit leidt tot een fascinerende combinatie, want hoewel de game er nu dus schitterend uitziet, heb je nog steeds de onverwachte en humoristische game-logica uit de Bethesda engine. Veel van de glitches van het origineel uit 2006 zitten dan ook nog steeds in de remaster. Een detail wat absoluut hilarisch is, want een groot gedeelte van de magie van de originele Oblivion is de absurditeit van de game-logica.

Op Reddit en Youtube zie je ook weer talloze video’s die laten zien hoe onbewust grappig de game eigenlijk is. Veel mensen hebben ook besloten om oudere video’s na te maken in de remaster, wat dus mogelijk is door deze dubbele engine. Er is ook wel een kleine bonus bijgekomen, want hoewel de game grafisch flink vooruit is gegaan, is dat op sommige vlakken ook een beetje bijzonder. Vooral gezichten van NPC’s vallen in een heel raar gebied wat er niet altijd even goed uitziet.

Virtuos heeft zich niet alleen gestort op de grafische onderdelen van The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered, maar de studio heeft ook wat gesleuteld aan de gameplay. De wijzigingen in de gameplay zijn zeer welkom, want hoewel Oblivion in 2006 heel vooruitstrevend was, gaan veel van de gameplay-elementen tegenwoordig niet meer mee. Ook op dit vlak heeft Virtuos de kern intact gelaten, maar wel wat aanpassingen gedaan om alles levendiger en dynamischer te maken.

Dat is vooral terug te zien in een kleine, maar wel heel fijne, toevoeging in het vechtsysteem. In The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered heb je namelijk daadwerkelijk een gevoel dat je iemand raakt met een wapen. Wie het origineel uit 2006 speelt zit vooral met een zwaard in te hakken op een bewegende houten pop die verder niet reageert op je aanvallen. In de remaster is dat net wat anders, want vijanden reageren op waar je ze raakt.

Het is misschien vooral een visuele functie, maar het maakt de gevechten in de remaster net wat spannender en actiever. Andere systemen zoals boogschieten zijn ook gemoderniseerd om aan de huidige standaard van RPG’s te voldoen. Hierdoor blijft Oblivion Remastered trouw aan het origineel terwijl het ook met zijn tijd meegaat wat voor zowel oude als nieuwe spelers een fijne ervaring geeft.

Het fijne aan The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered is dat het een totaalpakket is van de game uit 2006. Dat houdt in dat je naast de basisgame ook toegang krijgt tot alle uitbreidingen die oorspronkelijk voor de game zijn verschenen. Vooral Knights of the Nine en The Shivering Isles zijn uitzonderlijk goede DLC’s die meer dan genoeg extra content verschaffen voor de speler die heel snel door de basisgame heen loopt.

Toch zal dat niet zo snel gebeuren, want de basisgame heeft naast de hoofdverhaallijn ook nog een gigantische collectie aan andere verhaallijnen zoals de Fighters Guild, Dark Brotherhood en Thieves Guild. Dan zijn er ook nog allemaal andere zijmissies om te doen en meer dan genoeg dungeons om te verkennen voor loot. De game kan je met gemak meer dan 100 uur bezig houden en dan heb je nog niet eens alles gedaan.

Daarnaast heb je ook nog de mogelijkheid om natuurlijk opnieuw te starten met een nieuw personage en een heel andere speelstijl aan te nemen. Of je nou besluit om de machtigste magiër, een onoverwinnelijke strijder, een onzichtbare dief of een sluipende boogschutter te zijn, de mogelijkheden zijn nagenoeg eindeloos. The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered belooft je dan ook honderden, al dan niet duizenden, uren bezig te houden.

Het origineel van Oblivion uit 2006 had een aantal problemen, maar die heeft Virtuos op kundige wijze opgelost. Dan hebben we het vooral over het leveling systeem wat in de game van 2006 zo onhandig en lomp was dat de game op sommige vlakken onspeelbaar of juist veel te makkelijk werd door de onbalans. In The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered is dit probleem echter voor het grootste gedeelte opgelost.

Hoe het precies werkt is nog steeds een beetje vaag, maar het komt neer op een combinatie tussen het leveling systeem van de oorspronkelijke Oblivion en het systeem van Skyrim. Simpel gezegd zorgt het nieuwe systeem voor aanzienlijk meer balans waardoor de game een consistente uitdaging blijft bieden. Aan de andere kant is dat ook wel weer een beetje jammer, want soms wil je even die power trip hebben.

Nou kan je er misschien aan denken om de moeilijkheidsgraad dan wat lager te zetten, maar ook dan kom je van een koude kermis thuis. De balans bij de moeilijkheidsgraad is namelijk volledig zoek, waardoor de game al gauw in hetzelfde patroon valt als de originele Oblivion wanneer je niet op de standaard moeilijkheidsgraad speelt. Het is onspeelbaar of veel te makkelijk en dat is gewoon geen fijne ervaring.

Onderaan de streep is The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered alles waar fans van het origineel op gehoopt hadden. Voor nieuwkomers zal de game echter niet iedereen aanspreken vanwege toch enkele verouderde elementen die vooral voor fans interessant zijn. De combinatie van een grafische upgrade met het intact houden van de kern van de game is het recept voor de perfecte remaster gebleken. De game is alleen niet zonder gebreken, want het leveling systeem voelt nog steeds niet helemaal ideaal en de balans bij de moeilijkheidsgraad is een complete ramp.

Daarbij heeft de game ook een aantal prestatieproblemen, voornamelijk op PC. Gelukkig is aan de andere kant wel veel werk gedaan aan de gameplay, die aanzienlijk beter is geworden en je veel beter de wereld in trekt. Als je een fan bent van het origineel dan is dit een game die je dit jaar niet mag missen en als je het origineel nooit gespeeld hebt, dan is dit de uitgelezen kans om een van de meest invloedrijke RPG’s ooit in zijn beste vorm te beleven.