Metroid Prime Remastered Review - De terugkeer van een meesterwerk

In 2002 maakte Metroid een gewaagde sprong naar 3D. Al snel bleek Metroid Prime een meesterzet en volgens velen ook een meesterwerk. Ruim twintig jaar later zijn oude en nieuwe fans weer welkom in een opgeknapt Metroid Prime Remastered. Of die opknapbeurt geslaagd is lees je in onze review!

Kort nadat ze de Space Pirate-activiteiten op Zebes oprolt in Metroid 1/Zero Mission onderzoekt Samus een noodsignaal, dat afkomstig blijkt van diezelfde Space Pirates. De schurken muteren verschillende gevaarlijke wezens met Phazon, een goedje dat ze op de planeet Tallon IV hebben gevonden. Eén van die experimenten gaat mis en al snel is het schip waar het op vervoerd werd verloren.

Dat is reden genoeg om Tallon IV eens nader te onderzoeken. In de eerste plaats is dat om de Space Pirates te stoppen, maar al snel kom je erachter dat al het leven op Tallon IV bedreigd wordt door Phazon. Aan jou de taak om de Space Pirates te verdrijven en hopelijk de planeet te redden.

Als je eerste Metroid-game Samus Returns of Dread was, zal Metroid Prime een behoorlijke schok zijn. Niet langer bestuur je een vrij vlotte Samus Aran in een side-scrolling platformer. In plaats daarvan speel je een first-person shooter waarin je eigenlijk opvallend traag beweegt. Spelers in 2002 vreesden dat Metroid Prime een hersenloze shooter zou zijn met een te grote focus op actie, nieuwe spelers zullen misschien juist verbaasd zijn over hoe tam de game qua actie kan zijn.

Maar net als die sceptici van twintig jaar geleden, zullen nieuwe spelers er snel achter komen dat de kern van Metroid onmiskenbaar aanwezig is. Tallon IV is een eenzaam labyrint waarin je pad geblokkeerd wordt door allerlei obstakels. Met nieuwe upgrades worden die obstakels vervolgens triviaal, wat toegang geeft tot nieuwe gebieden en soms nieuwe paden in gebieden waarvan je dacht dat je ze helemaal had uitgeplozen.

Omdat dit een first-person game is nemen die upgrades niet alleen de vorm aan van wapens en manieren om je voort te bewegen, maar krijg je ook vizieren om de wereld anders te zien. Met name de scan visor, die je van het begin af aan hebt komt van pas. Hiermee kun je mechanismes activeren, informatie opdoen over vijanden en hun zwakke plekken en vooral meer te weten komen over de wereld om je heen.

Over die wereld moeten we het ook even hebben, want een remaster zou geen remaster zijn als er geen werk was gedaan om de spelwereld mooier over te laten komen. Wat dat betreft heeft het team achter Metroid Prime Remastered heel wat werk verzet. Dit is geen simpele remaster die houdt bij een wat hogere resolutie en nieuwe belichting: veel modellen en textures zijn helemaal opnieuw gemaakt.

Nu zal Metroid Prime er al niet beroerd uit voor een game van zijn leeftijd, maar de remaster zet net dat stapje extra. Ronde dingen zijn rond en niet, zoals 20 jaar geleden vaak het geval was, zes- of achthoekig. Vijanden en omgevingen hebben veel meer kleine details. Het voelt clichématig om te zeggen, maar de wereld van Metroid Prime ziet er nu uit zoals hij er altijd in je hoofd uitzag, misschien zelfs beter.

Naast de visuele upgrade is er nog iets dat meteen de aandacht trekt, namelijk de besturing. De originele GameCube versie van Metroid Prime had tank controls, waarbij je een trigger moest indrukken om zijwaarts te lopen en de andere trigger moest indrukken om op en neer te mikken. Destijds waren veel spelers dat nog wel gewend uit andere console-shooters, maar games als Alien Resurrection en Halo waren al een dual-stick revolutie begonnen en de tank controls van Metroid Prime werden al snel archaïsch.

Een modern publiek kan zo’n ouderwetse besturing waarschijnlijk niet waarderen, maar er is voor een heel eenvoudige oplossing gekozen: Metroid Prime Remastered heeft net als elke andere console-shooter dual stick controls. Daarmee lever je wat kleine dingetjes in: wisselen van wapen vereist nu bijvoorbeeld dat je twee knoppen indrukt, waarvoor je beide sticks moet loslaten. Maar net als Samus zijn vijanden niet bijzonder snel, dus het is gelukkig niet zo dat je daardoor ineens een stilstaand doelwit bent dat een hoop schade moet incasseren.

Mocht je trouwens een GameCube veteraan zijn die de tank controls juist terug wil, dan kan dat. Ook er is een mogelijkheid om de Joy-Cons te gebruiken om de Wii-besturing na te bootsen en er is zelfs een combinatie van de tank controls en gyro-besturing beschikbaar. In alle vier besturingsopties zijn ook nog hele lijsten met individuele knoppen aan te passen, dus je kunt bijna gegarandeerd een besturing vinden die bij je past.

Behalve de graphics en de besturing is er eigenlijk niets aangepast aan de game. De veranderingen die er zijn, zijn overgenomen uit de Wii-versie (je kunt dus springen met de Morph Ball zonder een bom te leggen). Aan de ene kant is dat heel begrijpelijk: waarom zou je sleutelen aan een game die vaak een meesterwerk wordt genoemd. Aan de andere kant is het ook weer niet zo dat er helemaal geen klachten waren over Metroid Prime.

Tegen het einde van de game moet je twaalf artefacten verzamelen om het laatste gebied te openen, met als gevolg dat je de hele map nog eens over moet, wat voor sommigen de flow van de game wat verstoort. Je moet ook handmatig opslaan, met als gevolg dat je bijvoorbeeld bosses bij elke poging opnieuw moet scannen als je je logboek compleet wil hebben. Je zult het maar vergeten bij de poging waarbij je eindelijk wint en vervolgens je logboek niet af kunnen maken.

Dan is er nog het systeem dat een hint in beeld brengt met een prompt om de kaart te openen als je een poosje niet actief richting je volgende doel beweegt. Handig, maar het gebeurt ook als je bewust een beetje aan het dwalen was en het gaat niet weg zonder dat je de kaart opent. Het zijn eigenlijk minuscule irritaties, maar het valt juist op omdat het precies het soort kleine dingetjes is dat Nintendo wel aanpaste in bijvoorbeeld de Zelda-remasters van de laatste jaren.

Er zijn dus misschien nog wat quality of life-verbeteringen die niet verkeerd waren geweest. Maar het zijn allemaal bijzonder kleine dingetjes die ons er niet van konden weerhouden om weer met volle teugen te genieten van Samus’ avontuur op Tallon IV.

Bovendien zijn het de verbeteringen die het grootste stempel drukken op Metroid Prime Remastered. De game was nog nooit zo visueel aantrekkelijk en de vele besturingsopties maken de game toegankelijk voor nieuwkomers en vertrouwd voor veteranen. Onderaan de streep is Metroid Prime nog steeds een meesterwerk en met de remaster gaat hij er alleen maar op vooruit.