Megaton Rainfall Switch Review - Een dagje als superheld

Moeder aarde speelt wederom slachtoffer van een bedreigende alien-invasie. We hebben het hier niet over een nieuwe Superman film of Earth Defense Force game, maar over een spel dat eerder als VR-adaptatie voorbij is gekomen. Nu zoveel kracht ook naar het kleine scherm is gekomen, is het tijd om het origineel met de Megaton Rainfall Switch review te vergelijken.

Je hoeft niet over superkrachten te beschikken om je de originele Megaton PS4 Review te herinneren. De immersie van de Virtual Reality versie werd beloond met een aardige 7,5 waarbij de geweldige ervaring een grote rol speelde. Daar tegenover stond wel het effect dat de game zonder virtuele onderdompeling niet zo interessant is en laat dat bij de Switch versie nou net aan de orde zijn. Wordt deze verandering diens ondergang of wordt de dag alsnog gered.

Mocht je nog niet met Megaton Rainfall in aanraking zijn geweest, dan is een korte opfriscursus op zijn plaats. In de game wordt je door een geheimzinnig en vooral alwetende kubus opgedragen om de aarde de redden en zestien artefacten te verzamelen. Met bijna elke toevoeging aan je collectie, speel je ook een nieuwe superkracht vrij om het uitbreidende scala aan alien invaders de baas te blijven. Dit doe je geheel in first person (en singleplayer) terwijl je zowel de aarde als het universum rondvliegt, opzoek naar locaties om je superheldenleven zin te geven.

Wat zeer indrukwekkend is, is het gegeven dat deze doemsdag voorstelling door een studio is gemaakt bestaande uit een zeer klein team waarbij het grootste gedeelte door een enkele ontwikkelaar is gedaan. Het spel voelt namelijk aan alsof er een groter aantal hoofden achter moet zitten, aangezien het een voltallige (en met vlagen memorabele) productie is. De Switch versie is hier geen uitzondering op en doet je wederom voelen alsof je almachtig figuur bent dat klaar is om het uitgebreide leger aan indringers de aarde af te sturen.

Megaton Rainfall op de Switch voelt natuurlijk aan voor het apparaatje. De besturing werkt soepel, eenvoudig en intuïtief. Krachten zijn in te zetten zonder onmogelijke knoppencombinaties te hoeven onthouden en voelen zelfs natuurlijk aan als je gewend bent met een normale gamecontroller te spelen. Toch zit er nog steeds een negatieve kant aan de besturing, wat niet zo zeer met de Switch port te maken heeft. Zo voelt deze vaak nog te glibberig aan, waardoor precieze bewegingen lastig zijn en de game veelal als een losgeslagen auto-achtervolging aanvoelt.

Alhoewel de game qua besturing goed overgezet is, zoals het hoort, is er daadwerkelijk progressie gemaakt op een ander vlak. In de PS4 recensie werd de matige graphics aangehaald als minpunt, maar die zijn met de Switch enigszins opgepoetst. Nog steeds bevat geen enkele stad of al te veel details, maar het kan er beter mee door. Desalniettemin zal je genoeg mooie plaatjes tegenkomen terwijl je de dag-nachtcyclus tegemoet vliegt of met volle snelheid door de dampkring gaat.

Ook op de Megaton Rainfall versie voor het Nintendo apparaatje is er een hoop te beleven in ongeveer drie tot vijf uur die je hiermee bezig bent, maar helaas kent het spel ook een flink aantal mindere kanten. Het tempo dat de game voert is niet bepaald prettig, aangezien je zo goed als na elke missie uit je flow gehaald wordt door een paar verplichte lessen aan te horen van de geheimzinnige pratende kubus. Zo goed als dat soundtrack je weet op te zwepen, zo belachelijk monotoon en tenenkrommend is het dialoog dat de game je voert.

Hiernaast is de Switch port nog niet op elk vlak geoptimaliseerd. Alhoewel de game grotendeels weet te blinken in zijn technische prestaties, is er een aantal sequenties die flinke framedrops veroorzaken. Dat is niet bepaald welkom wanneer je zo ongelofelijk accuraat moet zijn, want een paar schoten mis en de stad die je moest beschermen ligt in puin met het herladen van een checkpoint als gevolg. Vooral als je een paar steden herkent, wil je niet de schuld krijgen met een enorme laser de halve omgeving weggevaagd te hebben.

Het grootste kritiekpunt is iets wat je al enigszins aan had kunnen voelen. Nu de game niet meer Virtual Reality is, steekt het ook minder boven de rest van de indiegames uit. De volledige immersie waarbij je je daadwerkelijk de onverslaanbare levensvorm voelt, is net als een ongelukkige stad geheel vernield. De “kale” versie is nog steeds wel grappig voor de paar uurtjes die het duurt, maar de unieke ervaring van de virtuele realiteit ga je hier niet meer terugvinden.

Alles bij elkaar genomen is Megaton Rainfall voor de Switch een grappige indiegame waarmee je het wachten voor aankomende grote superheldengames kan stillen. Het spel mag op een aantal features een upgrade genoemd worden, daar tegenover staat ook weer een enorme achteruitgang. De Switch versie weet namelijk niet de indrukwekkende momenten te bezorgen die de VR-versie wel in huis heeft. Helaas, maar deze beperking zorgt er niet gelijk voor dat de game geen potentie tot plezier meer heeft.