Journey of a Roach Review

In een ver verleden waren point-and-click adventures nog aan de orde van de dag. Het waren de shooters van nu op het gebied van populariteit. Door vernieuwingen als 3D-spelwerelden en verregaande animaties verdween het genre jammer genoeg steeds verder naar de achtergrond. Gelukkig is daar nu Journey of a Roach. Kan deze game het tij doen keren?

Journey of a Roach gaat, zoals de titel van de game al verraadt, over een kakkerlak en zijn reis door zijn dagelijks leven. In de openingsscène maken we kennis met twee van deze insecten, die een hechte vriendschap onderhouden in een post-apocalyptische wereld zonder aanwezigheid van ons mensen. Door een speling van het lot worden de twee echter van elkaar gescheiden en is het aan jou als onderkruipsel de taak om je beste vriend terug te vinden.

Hoewel Journey of a Roach het beste geschaard kan worden onder het genre van ‘point-and-click adventure’, zit de besturing van dit spelletje toch anders in elkaar dan traditionele genrebroeders. In deze moderne uitvoering is het namelijk mogelijk om zelf – met de WASD-knoppen op het toetsenbord – door de levels te bewegen. Het ‘point’-gedeelte is met andere woorden overgegaan in meer controle voor de gamer. Het ‘click’-segment daarentegen is wel intact gebleven; door tal van muisklikken om voorwerpen op te pakken, te gebruiken en op elkaar toe te passen, kom je steeds verder in dit koddige avontuur.

Koddig is Journey of a Roach namelijk zeker; het spel heeft een enorme aantrekkingskracht door zijn schattige uiterlijk en geinige personages en geluidseffecten. Voor sommige mensen kan dit wat kinderachtig overkomen, maar liefhebbers van bekende point-and-click spellen als Monkey Island en Day of the Tentacle zullen hier ongetwijfeld van smullen. Bovendien zorgt de schattige sfeer voor een aangenaam leveldesign met vriendelijk aandoende omgevingen. Personages zoals een spin met vier krijsende kinderen, een insect dat zich een beteuterde oorlogsveteraan waant en niet eens zijn sigaar meer krijgt aangestoken, drie valsspelende pokeraars aan een salontafel in een smerig restaurant, een luid maar zuiver zingende showdame die wordt aanbeden door een hyperactief vuurvliegje... Al snel zal zich een grote grijns zich op je smoelwerk ontwikkelen. Gamers die echter slechts van bruut geweld, mannelijke testosteronuitbarstingen en andere vormen van stoere expressies houden, kunnen beter ver uit de buurt blijven van dit kleinschalige, creatieve indie-spelletje.

Dat het uiterlijk van Journey of a Roach op het eerste gezicht doet denken aan zo’n typisch ‘educatief’ spelletje dat je als kleuter weleens thuis of op de basisschool speelde, blijkt het innerlijk van deze game nog een vrij pittige kern te bevatten. Soms ben je bijna een half uur bezig om een van de vele puzzels op te lossen, een specifiek voorwerp tevoorschijn te toveren uit een lastig bereikbaar hoekje of om een vijand te passeren om progressie te boeken. Maar, wanneer je zo’n obstakel uiteindelijk alsnog overwint, is het gevoel van voldoening alom aanwezig. Sterker nog, dit gevoel van euforie doet geenszins onder voor het neerhalen van een eindbaas in een actiegame of het neerknallen van tientallen vijanden in een doorsnee shooter.

Een voorbeeld: wanneer je door een ongelukkige val uit een ventilatieschacht het 'bed' van vier vliegenkindjes van een 'moederspin' vernielt, blokkeert de boze mama de doorgang naar het volgende level, en zul je dus aan de bak moeten om haar meubilair te repareren. Doordat het droogrek met daaraan de vier hangmatten van de vliegenkinderen door jouw val kapot is gegaan, rennen de kinderen nu luidruchtig door de kamers, waarna je ze met verschillende tactieken dient te vangen om ze vervolgens terug naar hun rustplaats te brengen.

Na een grondige speurtocht door de driedimensionale woning van de spinnetjes, inclusief de mogelijkheid om over muren en plafonds te lopen - hetgeen een hoop interessante gameplay-elementen toevoegt; denk aan het omzetten van een lamp of schakelaar om op de grond een benodigde actie om progressie te boeken te ontketenen - zul je als het goed is enkele spulletjes gevonden hebben om verder te komen. Denk aan een stukje stof om een net te repareren of een naald om een naaimachine te voltooien. Na elke vangst tovert mama-spin een nieuw voorwerp uit haar 'hoge hoed', waarmee je het volgende dier in je inventaris kunt stoppen. Voor de 'lijmscène' bijvoorbeeld, moet je eerst een andere vlieg vangen voordat je van moeder een kwast krijgt om in een lijmpot te dippen en een stuk karton te besmeren. Met je blote handen (poten?) blijf je immers vastplakken aan de vloer en kun je dat karton nooit bereiken.

Als Journey of a Roach dan toch met een paar kleine nadelen bestempeld moet worden, zouden dat vooral de relatief korte speelduur, de niet bepaald hoogstaande graphics en de beperkte interactiviteit met de omgeving zijn - alleen bepaalde voorwerpen en personen zijn namelijk interactief; de rest van de spelwereld is volkomen statisch. Objectief bekeken zijn deze gegevens echter volkomen logisch, aangezien het hier een indie-game betreft, gemaakt met een beperkt budget en mankracht. Hieruit wordt alleen maar meer duidelijk dat Journey of a Roach met een hoop liefde en creativiteit is geschapen door ontwikkelaars Koboldgames en Daedelic Entertainment. Dankzij de paar uur die je (hopelijk) met een prettige scheut plezier en liefde voor games in het algemeen kwijt bent aan deze game, verdient Journey of a Roach dan ook de beoordeling ‘klein maar fijn’.