Forspoken Review - Matige magie?

Forspoken is de eerste grote release van 2023, een knotsgekke open-world game in een fantasiewereld die je door middel van strakke parkour-mechanics doorkruist. Met een scala van magische krachten is het aan jou als hoofdpersoon Frey Holland om de dodelijke wereld van Athia te doorkruisen. Of het een magistraal avontuur is, ontdek je in onze Forspoken review.

Toen de PlayStation 5 in 2020 werd onthuld, kwamen tal van grote titels voorbij. Eén daarvan was Project Athia, de game die later werd omgedoopt tot Forspoken. Daarin stond een magische wereld centraal die er prachtig uitziet, wat mede mogelijk wordt gemaakt door de indrukwekkende Luminous Engine.

Dat Forspoken een mooie game is, valt vanaf het eerste moment op. Met fotorealistische omgevingen weet ontwikkelaar Luminous Productions (bekend van Final Fantasy XV) de fantasierijke wereld van Athia op keurige wijze tot leven te brengen. Het is bijna jammer dat je constant zo snel met Frey door de wereld rent, want wanneer je stilstaat om de wereld te bewonderen valt goed op dat de details er prachtig uitzien.

Wat alleen zonde is, is dat de wereld van Athia ondanks haar grafische pracht en praal bijzonder leeg en eentonig is. Het is knap, want de kaart van deze open-world game wordt zodra de tutorial voorbij is volgepropt met zijmissies, interessante punten en fast travel locaties om te ontgrendelen. Helaas voelen deze voornamelijk aan als knip- en plakwerk.

Dat valt vooral op bij de zogeheten Refuge-punten. Het zijn constant dezelfde huizen met identieke inrichting waar je even wat health potions kunt oppakken en wat kunt craften als je genoeg materialen in de wereld hebt gevonden. Het oogt lui en maakt het ontdekken van de wereld eerder een taakstraf dan iets waar je naar uitkijkt.

Wat niet meehelpt, is dat er geen andere personages rondlopen in het grootste deel van Athia. De fantasiewereld waar hoofdpersoon Frey per ongeluk terecht komt, lijdt namelijk enorm. Bijna de gehele wereld is onbewoonbaar door de mysterieuze plaag die een groot deel van de bevolking heeft uitgeroeid.

Via een snelle en simpele introductie wordt gelijk duidelijk hoe het er in Athia voor staat en word je goed het verhaal in getrokken. De komst van Frey maakt de situatie er alleen niet beter op. Haar komst zorgt er voor dat één van de laatste veilige plekken in de wereld de woede van Tanta Sila zich op de hals te halen.

Sila is één van de vier tovenaressen die door de plaag is aangetast en zich tegen het volk heeft gekeerd. Wanneer duidelijk wordt dat Frey de plaag wel kan trotseren is het aan de geboren New Yorker om Athia te redden. De vraag is alleen of ze dat zelf wel wil, want Frey hoort niet thuis in deze wereld.

Er is dan ook geen moment in het verhaal waarin je als speler daadwerkelijk gelooft dat Frey zin heeft om de wereld te redden. Tenminste, het is niet bepaald geloofwaardig. Deze constant scheldende tiener lijkt wel het syndroom van Gilles de la Tourette te hebben met als tik dat ze om de haverklap moet schelden.

De heldin wordt bijgestaan door een pratende armband die ze voor het gemak “Cuff” noemt, iets wat de armband zelf totaal niet kan waarderen. Wat volgt is een verhaal dat je er na twaalf uur zo doorheen hebt gejaagd. Dat valt op, want regisseur Takeshi Terada zei in september nog dat het verhaal spelers zo’n 30 tot 40 uur zoet zou moeten houden.

Eerlijk gezegd zijn we blij dat de regisseur het fout had, want de constant zeurende heldin en haar pratende armband werken vanaf minuut één op je zenuwen. Het is bizar dat Luminous Productions dacht dat het een goed idee was om een duo voor te schotelen dat zoveel op zeurt en dat vaak ook nog eens met dialogen waarover we niet naar huis zullen schrijven. Het grootste pluspunt is misschien dan ook wel dat je de gesprekken tussen Frey en Cuff kunt minimaliseren via het menu.

Forspoken is wat dat betreft een game waarbij je best een podcast op kunt zetten zodat je nog naar iets leuks luistert, al moet wel gezegd worden dat de muziek van Bear McCreary en Garry Schyman erg goed is. Forspoken is namelijk op z’n beste wanneer je bezig bent met de parkour om door de wereld te struinen.

De reusachtige magische speeltuin is heerlijk om met hoog tempo te doorkruisen. Wel wordt hierdoor ook duidelijk dat Luminous Productions nog wel wat tijd had kunnen gebruiken om een stabiele 60 fps te halen. Die is er namelijk niet.

De extra krachten die je gaandeweg vrijspeelt komen anderzijds wel goed van pas als je met de zijmissies en interessante punten van de kaart aan de slag wil gaan. Helaas kan hetzelfde niet altijd gezegd worden over het vechten.

Frey’s magische krachten bestaan initieel uit één soort magie verdeeld over tal van spreuken die je door te levelen kunt vrijspelen. Door deze goed te gebruiken en specifieke taken te voltooien kun je deze ook nog eens sterker maken, waardoor het vechten lekkere diepgang heeft. Helaas heb je deze totaal niet nodig in uitvoering.

Vijanden hebben namelijk altijd wel een zwakte, waardoor het aan jou slechts de taak is om te wisselen naar een effectieve spreuk. Daarna kun je de desbetreffende knop (R2 op PlayStation 5) ingedrukt houden tot vijanden naar de grond gaan. Met de andere trekke kun je ondersteunende spreuken gebruiken om jezelf extra voordeel te geven.

Zelfs wanneer je aangevallen wordt, is er alleen geen reden om je zorgen te maken. Frey heeft namelijk een magische manier om te ontwijken, waardoor slechts een knop indrukken en het pookje bewegen genoeg is om aanvallen te ontlopen. In onze tijd met de game kunnen we slechts één uitzondering noemen, maar dat laten we in verband met spoilers geheim.

Al met al is Forspoken een game die in de basis beschikt over een prachtige wereld en toffe mechanics. In uitvoering is er alleen enorm veel mis. Saaie gevechten, een stotterende framerate en een heldin met haar armband die je eigenlijk niet wil horen praten; het is geen fraai gezicht.

Dat de game relatief snel uitgespeeld kan worden ondanks de bakken aan extra’s buiten het verhaal om is ook zorgelijk. Dankzij de heerlijke parkour-mechanics is het wel nog leuk om hiermee aan de slag te gaan na de credits, maar dat doe je eigenlijk niet omdat je de upgrades nodig hebt. Dat doe je uit nieuwsgierigheid, maar veel reden om dat te zijn is er niet.