EA Sports UFC 4 Review - Blijft in beweging, maar verrast nergens

De tijden zijn veranderd. Ierse vechtersbaas Conor McGregor is met pensioen en siert niet langer de cover van EA's game over het Ultimate Fighting Championship, en de octagon staat er door het coronavirus vrij somber bij zonder uitbunding joelend publiek. De vraag is natuurlijk of er ook veel veranderd is in de bijbehorende en pas verschenen game. Het antwoord daarop lees je in onze EA Sports UFC 4 review.

Ontwikkelaar en uitgever EA heeft dit jaar alweer zijn vierde game uitgebracht over een van de hardste vechtsporten ter wereld. De studio uit Vancouver was hiervoor verantwoordelijk en kreeg zo'n twee jaar om er iets moois van te maken, aangezien het vorige deel begin 2018 uitkwam. In die tijd is er veel mogelijk, en dat is misschien ook wel nodig. Want hoewel je prima kon knokken in EA Sports UFC 3, kleefden er ook meerdere grote minpunten aan de game - zoals in onze review te lezen viel.

Laten we maar direct beginnen met de hamvraag: is de ontwikkeltijd goed besteed is? Daarover hebben we helaas onze twijfels. Zo bijzonder veel is er namelijk niet veranderd met het vierde deel, waardoor het een beetje als de jaarlijkse FIFA-update aanvoelt, terwijl de makers zich toch zeker het dubbele aantal maanden konden rekenen. Dat neemt overigens niet weg dat de basis van de UFC-games deugt en de verbeteringen die EA wel heeft gemaakt grotendeels welkom zijn.

Om te beginnen met de grootste vernieuwing: de career mode. Hierin volg je zoals gewoonlijk een bestaande of zelf gecreëerde vechter die het pad naar succes en rijkdom bewandelt. Je begint als straatvechter die onder de hoede wordt genomen van een trainer, iemand die je al snel de kans geeft mee te doen aan Dana White's Contender Series. Win je, dan word je opgenomen in het circuit dat tot de Ultimate Fighting Championship behoort.

EA zegt te hebben geluisterd naar feedback van de community om de carrièremodus diverser te maken. Je hebt nu min of meer zelf in de hand hoe jouw route naar sterrendom verloopt. Eenmaal in de UFC zijn er meerdere manieren om naar een gevecht toe te werken in de weken die daaraan voorafgaan. Zo kun je gevechten afwijzen in de hoop een betere partij te vinden. Je zal daarnaast een goede balans moeten vinden tussen trainen, sparren met andere vechters om hun trucs te leren en de (social) media.

Jouw mediapersoonlijkheid kun je namelijk inzetten om rivalen te maken, je populariteit te vergroten en jezelf in de schijnwerpers te zetten voor belangrijke gevechten, en bovenal om een stap dichterbij de status van GOAT (Greatest of All Time) te komen. Maar staar je er niet blind op, want je bent en blijft een sportatleet. Vergeet je door al deze dingen om voldoende te trainen, dan ben je niet fit genoeg tijdens het gevecht en krijg je het zwaar. Focus je je daarentegen te veel op je workouts, dan dreig je overtraind te raken en heeft ook dat een nadelig effect.

Het klinkt diepgaander dan het uiteindelijk is, maar het is net genoeg om de gortdroge structuur van eerdere career modes wat op te leuken en de speler langer bezig te houden. Uiteindelijk komt het alsnog neer op een train-en-vecht-cyclus, de rest is vooral bijzaak. Het is jammer dat de UFC-games nog steeds geen diepere verhaallijn kennen zoals FIFA's The Journey of zelfs PS3-game Fight Night Champion, allebei games die ook uit de stal van EA komen en dus het bewijs dat er best nog een stapje extra mogelijk is.

Over de manier waarop je vechter beter wordt, is overigens goed nagedacht. In plaats van slechts puntjes toe te wijzen aan bepaalde aspecten van je vechtstijl - zoals harder kunnen trappen of een betere nauwkeurigheid van je stoten - moet je echt aan die specifieke onderdelen werken. Zijn je uppercuts drie keer niks, dan zul je die vaker moeten gebruiken om ze tot een sterker wapen om te smeden. Wil je iemand makkelijker onderuit kunnen halen, dan moet je tijdens trainsessies en gevechten voor de takedowns gaan om deze op een hoger niveau te brengen. Hoe vaker je het gebruikt, hoe beter je poppetje erin wordt. En ja, als het iets uitstraalt is het wel dat deze vechtsport draait om perfectie door noeste arbeid.

De wijze waarop dit evolution points-systeem werkt, zorgt bij de speler voor een natuurlijker gevoel van progressie. Bijkomend voordeel is dat je hierdoor jouw vechtstijl nog beter kan finetunen. Heb jij helemaal geen zin in submissions en ground games, dan focus je je lekker op het kickboksen en het tegenhouden van takedowns. Word je echter wel naar de grond gehaald door iemand die de krijgskunst van jiu-jitsu meester is, dan heb je waarschijnlijk een probleem. Het is maar net waar je jouw energie in wilt stoppen - en waar je die van krijgt.

Over de optie om een eigen vechter te creëren gesproken, daarvan moeten we zeggen dat het over het geheel genomen wat karig is. Er zijn in principe genoeg kapsels en lichaamstypen, maar van de rest kan niet hetzelfde gezegd worden. Ondergetekende is geen fan van de grotendeels abonimabele face models en deze met sliders aanpassen gaat zowel te langzaam als te subtiel. Ook tattoos, baarden en andere lichaamsversieringen zijn niet bepaald in grote getale aanwezig.

Daartegenover staat dat er via constant geüpdatete challenges veel andere dingen vrij te spelen zijn, zoals kleding voor je vechter of unlockables voor je profiel. Denk hierbij aan accolades, banners, logo's en bekende quotes van grootheden als Randy Couture en Rampage Jackson. Ook zijn er heel wat emotes en taunts om in de octagon te gebruiken. Dit maakt de spelbelevenis net wat persoonlijker en geeft je het gevoel dat je continu voortgang blijft boeken. Je speelt altijd ergens voor.

Nieuw in UFC 4 zijn de Blitz- en Kumite modi. In Blitz vecht je onder constant veranderende regels. Zo kan het voorkomen dat je ineens ronden hebt van een enkele minuut en het dus extra belangrijker wordt om op dat ene moment punten te scoren. Sta je waarschijnlijk achter met punten, dan zul je explosief moeten aanvallen. Heb je vermoedelijk een voorsprong, dan kan je er ook voor kiezen om die ronde afstand te bewaren.

Start je Kumite op, dan kom je plotseling terecht in een soort ondergrondse Mortal Kombat-omgeving, inclusief bombastische muziek en een overdreven arcady voice-over. Het is erg grappig en voegt wel degelijk wat toe aan de game, maar tegelijkertijd is en blijft het een extra. De tijd om dit te bedenken en uit te werken had de ontwikkelaar ook kunnen stoppen in het verder verbeteren van de core gameplay. Daar is namelijk nog ruimte voor verbetering, waarop we dadelijk terugkomen.

Een van de opvallendste keuzes voor UFC 4 is dat Ultimate Team eruit is gesloopt. EA heeft besloten dat het de tijd en moeite niet waard is om dit onderdeel te blijven ondersteunen, aangezien er niet genoeg waardering voor was vanuit de community. Spelers vonden het blijkbaar toch niet leuk genoeg. Hoe groot Ultimate Team ook is in FIFA, het werkt simpelweg niet zo goed in een vechtsport. De naam zegt het al, je hebt eigenlijk een team nodig voor zo'n systeem en MMA is nu eenmaal een individuele sport. Slechts twee man stapt de kooi in, slechts ééntje stapt er als winnaar weer uit. Het zal daarom voor de meeste spelers geen groot gemis zijn.

In de standaard online en offline modi zijn er ook nog enkele kleine aanpassingen te vinden. Zo is het uiterlijk van een aantal prominente namen in de UFC geüpdatet. In het geval van Conor McGregor gaat het met name om de look, want zijn baard is gegroeid en zijn haar achterover gekamd. Maar zo zijn er ook heren èn dames die iets meer waarheidsgetrouwe lichaamsverhoudingen hebben gekregen. De virtuele Paulo Costa is nog breder geworden en lijkt nu meer op de echte, terwijl iemand als Israel Adesanya juist aan spiermassa heeft ingeleverd. Speel je vaak ranked online, dan merk je in UFC 4 dat de gewichtsklassen om de zoveel tijd rouleren. Op die manier is de playerbase minder opgesplitst, wat de matchmaking in theorie altijd ten goede komt, en speel je toch wat vaker in klassen die je normaal gesproken misschien niet zo snel kiest.

Voor we in deze EA Sports UFC 4 review bij de gameplay in de octagon belanden, moet nog even gezegd worden dat het een goede keuze is geweest om Daniel Cormier in te schakelen als de nieuwe commentator. De voormalig MMA-vechter stapt naast Jon Anik in voor Joe Rogan, die het na meerdere delen voor gezien houdt. Ergens jammer aangezien Rogans stem authentieker was, maar gezien de beste man er totaal geen plezier aan beleefde om keer op keer dezelfde voice lines in te spreken voor EA, spatte het enthousiasme er sowieso niet vanaf. Cormier doet het wat dat betreft erg leuk en vult Anik goed aan.

EA heeft tijdens het maken van UFC 4 iets bedacht: mensen moeten sneller begrijpen hoe ze op de grond en in de clinches kunnen winnen. Als ontwikkelaars met uitspraken komen dat ze iets 'eenvoudiger willen maken', krijgen de hardcore fans vaak een allergische reactie. Want om een grotere doelgroep aan te spreken waar ook de meer casual gamer in valt, zijn er soms consessies nodig. In UFC 4 is dat helaas opnieuw het geval, al is daar gelukkig makkelijk iets aan te doen.

De ground game is nu namelijk versimpeld met speciale assist controls, zodat zelfs je oma in principe snapt hoe je de ander in een houdgreep legt. Het is fijn voor mensen die voor het eerst kennismaken met de UFC-games, maar zoals vaak voor assists geldt, heb je er na een beetje oefenen al snel weinig meer aan. EA doet alsof dit een vrij grote feature is, maar dat valt tegen. Sterker, je bent met de assist controls in het nadeel tegen mensen die weten wat ze doen op de grond. Stel hem dus enkel in het begin in, zodat je een basisidee hebt van hoe het werkt. Zodra je het eenmaal snapt, kun je in het menu met opties maar beter de controls op hybrid of legacy zetten om toegang te krijgen tot het volledige scala aan transities en submissions.

De submissions hebben eveneens een metamorfose ondergaan. Weg zijn de irritante minigames die je van de voorgaande delen kent, daarvoor in de plaats zijn veel fijnere alternatieven gekomen. Er zijn nu nog twee minigames, een voor chokes en een voor armbars, die beide prima werken. Clinches zijn ook intuïtiever geworden en sluiten soepeler aan op de rest van de gameplay. Je kunt met R1 of RB op je controller en de knop waarmee je een jab uitvoert iemand in de clinch vastpakken, om vervolgens een salvo vernietigende uppercuts, ellebogen of knietjes te geven. Het is ook mogelijk om iemand tegen de wand van de kooi te drukken, zijn hoofd verder naar beneden te duwen of vanuit verschillende hoeken naar de grond te werken.

Helaas zijn de reversals, ofwel het tegenhouden van de bewegingen van je opponent, nog even vervelend. Dat heeft alleen meer te maken met het concept erachter dan met de uitvoering, dus een directe oplossing daarvoor is lastiger. Ground games draaien om het veroveren van een dominante positie en het knockout slaan, submitten of vermoeien van je tegenstander met bijvoorbeeld je lichaamsgewicht of juist geplaatste stoten. Je wil de tegenstander op een bepaalde plek houden waar hij geen schade kan aanrichten terwijl je zelf energie bespaart en verder zoekt naar een betere positie.

Het is in die zin een spannend strategisch spelletje en dat weet de game goed over te brengen. Waar het fout gaat, is dat je transities van anderen alleen maar kan counteren. In plaats van je tegenstander voor te zijn en bepaalde posities af te dekken, moet je voor een reversal met LT of R2 verdedigen en opletten wat de ander doet om vervolgens diezelfde kant op te bewegen met je stick. Het is vanuit een realistisch oogpunt niet logisch en komt vooral op je timing en een bliksemsnelle reactiesnelheid aan. EA kan op dat vlak een en ander leren van hoe THQ dit met UFC Undisputed aanpakte. Die snapte het beter.

Op het moment van schrijven zijn er nog een aantal problemen waar UFC 4 mee kampt. Wie weet is onderstaande met een paar maanden compleet verholpen, het derde deel in de serie is daar immers een goed voorbeeld van. Die game werd bij release ook geplaagd door onder andere als bugs en balansproblemen, maar groeide uiteindelijk uit tot een veel betere spelervaring. Hopelijk is EA daar net zo enthousiast in met het vervolg.

Een van de vervelendste problemen waar je tegenaan loopt, is dat er online gewoon best veel input lag is. Dat mag je tegenwoordig eigenlijk niet meer verwachten van een grote studio als EA, al zal het vast te maken hebben met de complexe animaties en impact van klappen op het lichaam. Het is zo alleen verdomde lastig om goed te reageren op bewegingen van de ander als je digitale Jon Jones veel later in actie komt dan jij zelf. Je wordt gedwongen om puur te anticiperen op wat degene tegenover je gaat doen en dat maakt het een kwestie van enerzijds gokken en anderzijds het lezen van diens vechtstijl. Met dat laatste is niets mis, want het geeft de gevechten tegen mensen een extra laag, maar aan een snelle reactiesnelheid heb je online dus een stuk minder.

Andere problemen die zich regelmatig voordeden, waren vreemde of onafgemaakte animaties en bugs zoals de input van je rechter stick die na een potje grondworstelen de rest van de ronde in beeld blijft staan. Een keer hebben we meegemaakt dat de ranked online match vanuit een animatie op de grond bleef hangen en onze vechter terugvloog tegen de wand van de octagon aan, waarna we niks meer konden doen. Het geeft de toch al niet bijster mooie game iets scherpere kantjes. Grafisch blaast UFC 4 je niet per se omver en lijkt er amper een stap vooruit gezet te zijn sinds het eerste deel. Lelijk is anders, want de vechters lijken gelukkig nog altijd erg goed, zweetdruppels spatten van de spieren af en de klappen voel je vanaf de bank, maar de omgevingen zijn in vergelijking met deze moordmachines weer een stuk minder. Wat dat betreft merken we ook wel dat we echt aan het eind van de huidige generatie consoles zitten en de rek waarschijnlijk zo goed als op is.

Gezien er qua vechtsportgames niet echt concurrentie en dus direct vergelijkingsmateriaal is, heeft EA het wat makkelijk. De licentie om UFC-games te maken is na dit deel verlopen, maar wie weet komen daar gewoon weer wat extra jaren bij op met een tweede deal. Het is te hopen dat de ontwikkelaar serieus en met liefde aan deze serie werkt als dat zo is, want de overheersende indruk die je krijgt van UFC 4 is dat er simpelweg meer mogelijk is. Het is de beste MMA-game van dit moment, maar dat komt deels door een gebrek aan concurrentie. En hoe bruut de virtuele kooigevechten ook zijn, dat is toch wat jammer. Vooral omdat het weglaten van Ultimate Team juist extra tijd vrijmaakt voor het uitwerken of verbeteren van andere features.