Deathloop Review - Happy Murder Day

Deathloop neemt het concept over dat populair is gemaakt door Groundhog Day: een dag die steeds meer herhaald blijft worden. Maar werkt dat ook als game of krijg je een ernstig geval van deja-vu? Lees het nu in onze Deathloop review!

Hoewel Groundhog Day al in 1993 is verschenen en door zo’n beetje iedereen werd geprezen, werd het concept door vrijwel niemand anders overgenomen. Dat is de laatste paar jaar alleen snel verandering in gekomen. Zo verwerkte Happy Death Day de infinite time loop uit tot een horrorfilm en ook de Netflix heeft er met Russian Doll een bloederige versie van gemaakt.

Het concept van een steeds herhalende dag kan dus zeer succesvol zijn voor films en series, maar hoe zit het met een game? Die vraag heeft Arkane Studios zichzelf ook gesteld, want Deathloop maakt dankbaar gebruik van de premise en geeft er een geheel eigen draai aan.

Wanneer je het verhaal van de first person shooter begint, word je meteen welkom geheten met een mes op je keel. Een paar sputterende argumenten van de protagonist halen niks uit en je wordt meteen naar het hiernamaals gestuurd. Of beter gezegd: een verlaten strand op Blackreef Island.

Elke dag zal jij als Colt wakker worden op hetzelfde strand. Of er 24 uur zijn verstreken of je nu dood bent gegaan, aan dat lot zal niks veranderen. Dat zint Colt maar niks, die juist uit de time loop wil breken. De oplossing daarvoor klinkt vrij simpel: dood alle acht ‘Visionaries’ die zich op het eiland bevinden en de tijdlus zal doorbroken worden.

Dat is alleen makkelijker gezegd dan gedaan, want de targets weten namelijk dondersgoed hoe belangrijk ze zijn en hebben expliciet de opdracht gekregen om bij elkaar uit de buurt te blijven. Daar komt ook nog eens bij kijken dat ze een heel leger aan henchmen hebben om zich te beschermen.

Het feit dat de Visionaries verspreid over het eiland zitten, lijkt je missie initieel onmogelijk te maken. In Deathloop wordt een dag namelijk verdeeld over vier periodes - de ochtend, middag, namiddag en de avond - en het eiland is weer opgedeeld in vier verschillende gebieden. Dat lijkt precies goed uit te komen, maar niet elke target is elk moment van de dag te bereiken. De locaties zullen per dagdeel ook verschillen, waardoor je ‘s ochtend bijvoorbeeld nog ergens een bepaald gebied kan bereiken, maar later op de dag niet meer.

Dat maakt van Deathloop één grote puzzel, die qua duur voor veel spelers ook behoorlijk zal verschillen - je kan er in een uurtje of twaalf doorheen komen, maar de oplossing kan ook flink wat uurtjes langer op zich laten wachten. Je moet er namelijk voor zorgen dat je de Visionaries op de juiste plek op het juiste moment van de dag krijgt, zodat je iedereen binnen 24 uur kan vermoorden. Gelukkig geeft de game een aantal leads die je kan volgen om dat voor elkaar te krijgen, zodat je niet helemaal alleen aan je lot wordt overgelaten.

Op een gegeven moment zal je als een volleerde tijdreiziger door de dagen heen gaan om de verschillende puzzelstukjes op hun plaats te leggen. Het loont zich ook om voor die tijd al de strijd aan te gaan met de Visionaries, want elke target heeft een unieke kracht, genaamd Slab, die je kan overnemen. Colt zelf heeft ook een eigen Slab, waardoor je twee keer kan sterven voordat je écht het loodje legt.

Wanneer een dag verstrijkt zullen niet alleen alle Visionaries en andere vijanden weer tot leven komen, het brengt ook een ander probleem met zich mee. Je raakt namelijk al je wapens, Slabs en andere upgrades kwijt, omdat je die aan het begin van de dag nog niet had. Gelukkig krijg je vrij snel in de game de mogelijkheid om je spullen te infusen met een mysterieus goedje genaamd Residiuum, zodat je een aantal spullen kan bewaren nadat een dag is verstreken.

Het brengt meteen een Dark Souls-achtig element met zich mee, want je zal namelijk je Residuum kwijtraken wanneer je neergeschoten of neergestoken wordt. Kom je alleen weer terug op dezelfde plek van onheil op dezelfde dag, dan kan je je kostbare goedje weer absorberen.

Tussen dagdelen door kan je ook verzamelde spullen die je niet gebruikt opofferen voor Residiuum, zodat je juist iets kan bewaren waar je veel waarde aan hecht. Heb je bijvoorbeelde verschillende trinkets voor je wapens die je toch niet gebruikt, dan kan je die in de recyclen voor een beetje Residiuum, zodat je een sterk wapen of Slab permanent aan je loadout kan toevoegen.

Een sterk wapen bewaren is geen overbodige luxe in Deathloop. Vanaf het eerste moment krijg je namelijk de tip om zo stil mogelijk te werk te gaan en veelal op je hurken te reizen van punt A naar punt B, maar vaak zal je toch een paar vijanden moeten uitschakelen. Kan je dat niet op een stille manier doen, of je bent per ongeluk rechts voor een beveiligingscamera gaan staan, dan zal het vaak uitlopen op een grote shootout.

Gelukkig heb je daar meer opties voor in vergelijking met Dishonored, de andere grote stealth game van Arkane Studios, met een drietal wapens die je bij je kan dragen, een verzameling granaten en mogelijk een paar speciale krachten. Later in de game zal je je dan ook zeker niet een mak lammetje voelen en zal je waarschijnlijk vaker kiezen voor een groot vuurgevecht dan de stille aanpak, ondanks dat je er helemaal in je eentje voor staat op Blackreef Island.

De wapens zijn daarnaast variaties op bekende moordmachines die we uit het echte leven kennen. Zo zijn er onder andere pistolen, shotguns, geweren, revolvers en assault rifles, allemaal met hun eigen unieke perks en overgoten met een speciaal sausje. De setting op heel Blackreef Island is namelijk te omschrijven als een futuristische jaren ‘60, inclusief een bijbehorende funky soundtrack.

Met zo’n eenzame missie en steeds herhalende dagen zal je misschien verwachten dat er weinig verhaal zit in Deathloop, maar gelukkig heeft Arkane het tegenovergesteld voor elkaar gekregen. Op het eiland kom je namelijk veel objecten tegen waardoor je steeds meer leert over de opmerkelijke situatie, zoals computers met chatgesprekken, audio-opnames, brieven en notities.

Daarbij komt ook nog eens kijken dat er nog iemand is op het eiland die herinneringen blijft houden na het einde van een dag: de Visionary Julianna. Sterker nog, zij weet meer van de hele situatie dan Colt, die veel herinneringen op een gegeven moment is kwijtgeraakt. Julianna heeft bovendien toegang tot de radio van Colt, dus zal je constant gesprekken horen tussen de twee - die veelal uitlopen op verhitte discussies of sarcastische opmerkingen.

Omdat de gesprekken eigenlijk de weinige conversaties zijn in Deathloop, is het fijn dat de stemmen zijn toevertrouwt aan getalenteerde stemacteurs. De voice acting in de game is namelijk van de bovenste plank, waardoor je echt met Colt mee zal leven en ondertussen ook veel komt te weten over zijn relatie met de andere personages op het eiland.

Zoals gezegd is Julianna zelf ook een Visionary en ze heeft er dus baat bij dat Colt niet slaagt in zijn missie om de time loop te doorbreken. Dat betekent dat je tijdens de jacht op de andere targets soms zelf ineens een doelwit wordt van Julianna. Je toevluchtsoord wordt afgesloten en je kan pas terug wanneer je je gesprekspartner omlegt of een antenne ergens in het level weet te hacken.

Het leuke is, is dat de rol van Julianna ook gespeeld kan worden door andere mensen. Je kan je status in Deathloop namelijk wisselen van singleplayer naar online of friends only, zodat je ineens aangevallen kan worden door een vriend die de game heeft. De game heeft daarmee een uniek soort Player versus Player-gevechten die, opnieuw, veel aan Dark Souls doen denken. Helaas hadden we wel een paar keer last verbindingsproblemen, waardoor het onmogelijk was om onze sessie binnen te vallen.

Je kan alleen wel slechts een paar keer per dag worden aangevallen door Julianna, dus je hoeft niet bang te zijn dat de lolbroek in je vriendengroep je elke vijf minuten zal invaden, waardoor je niet verder kan gaan met het verhaal. Julianna doden heeft daarnaast ook een paar voordelen, want ze zal één van de Slabs van de andere Visionaries bij zich dragen of een upgrade voor die krachten.

Deathloop wordt uitgegeven door uitgegeven door Bethesda Softworks, wat tegenwoordig onderdeel is van Microsoft. Opvallend genoeg is de game alleen een tijdelijke console exclusive voor de PlayStation 5. Arkane heeft namelijk ook dankbaar gebruik gemaakt van de features die de DualSense controller met zich meebrengt.

Elke stap die Colt zet op het eiland zal je namelijk voelen door de haptic feedback, maar de grootste impact maken de adaptive triggers. Gebruik je namelijk een wapen van lage kwaliteit, dan heb je kans dat er middenin een vuurgevecht een kogel vast blijft zitten. En dat zal je meteen voelen, want de trigger kan dan ook niet meer ingedrukt worden.

Het is een interessante feature die de ervaring weer een stukje rijker maakt en je echt één laat voelen met Colt. Helaas zal je al snel in je playthrough van Deathloop overschakelen op wapens van hogere kwaliteit die niet meer vast kunnen lopen, maar het maakt de eerste uren op Blackreef Island nog een stukje spannender wanneer je in een vuurgevecht terecht komt.

Het was nog maar even de vraag of een Groundhog Day of Happy Death Day gegoten in game-vorm zou werken, maar Arkane Studios heeft duidelijk bewezen dat het mogelijk is. De grote puzzel is namelijk zeer vermakelijk en het voelt zeer triomfantelijk wanneer je steeds weer een stapje dichterbij je grote doel komt. Naarmate het verhaal vordert zal je steeds meer bekend raken met Blackreef Island en meer het vertrouwen hebben om je wapens vrijelijk te gebruiken.

De vier verschillende locaties kunnen na tientallen loops wel een beetje herhalend aanvoelen, maar doordat het eiland zo prachtig is vormgegeven, is dat niet een grote straf. Alle gesprekken tussen Colt en Julianna maken elke dag ook weer een feestje, met name door de ijzersterke voice-acting. Het verhaal zal uiteindelijk op spectaculaire wijze ten einde komen, dat je zeker niet wil missen. En misschien wel nog een keer wil beleven…